Een grimmig park in Montreal werd veilig dankzij de koffie van inheemse stammen

Shirley Dewind is een Ojibwe uit Winnipeg. Ze werkt bij het Roundhouse Café, een klein cafeetje dat traditioneel eten serveert in het beruchte Cabot Square-park in Montreal.

"Ik solliciteerde bij het Native Friendship Center en kreeg een baan. Ik hou erg van het werk, ik vind het leuk om koffie te serveren," zegt Shirley.

Het Roundhouse Café is nu iets meer dan een maand geopend en richt zich op het aannemen van inheemse Noord-Amerikanen zoals Shirley. Het café is ook een ontmoetingsplek voor de daklozen uit de buurt.

"Roundhouse is een ontmoetingsplaats voor mensen," zegt manager Al Harrington. "In de Ojibwe-stam en een groot deel van de First Nations is er altijd een centraal punt waar we bijeenkomen, meestal een rond of langwerpig gebouw. Ik ben zelf een Ojibwe uit Ontario. Iedereen is welkom bij ons."

Het café is een samenwerking tussen Cabot Square Project, de stad Montreal, en L'Itinéraire, een lokaal tijdschrift dat werk verschaft aan de dakloze bevolking en artikelen over ze schrijft.

Harrington vertelt dat hij niet lang na hoefde te denken over het serveren van traditioneel eten. "Eten brengt mensen samen. We dachten er eerst aan om salades en sandwiches te verkopen, maar dat doet iedereen al. Toen begon ik steeds vaker traditioneel inheems eten te serveren. Mensen vinden het lekker, juist omdat het anders is dan normaal."

Voorlopig kun je er alleen koffie drinken en scone dogs eten, dat is worst gewikkeld in het traditionele brood bannock. Het is snel en betaalbaar, maar toont ook de culinaire geschiedenis van de First Nations.

"Veel mensen vinden bannock lekker. Het brood stamt uit de tijd dat de Europeanen hierheen kwamen en ons bloem gaven. Het geheime ingrediënt in het brood is ahornstroop. Eerst deden we er suiker in, maar ahornstroop is natuurlijker," vertelt Harrington.

Er is één ding veranderd aan het traditionele brood: het wordt gebakken in plaats van gefrituurd. Harrington: "Het aantal mensen met diabetes groeit nog steeds in de First Nations. Omdat ons eten in de laatste dertig jaar veel veranderd is: er wordt nu veel fastfood gegeten," vertelt hij. "We wilden iets gezonds maken."

Terwijl ik mijn scone dog eet, zegt Harrington dat ik met Cheryl moet praten. Cheryl heeft net wat geld achtergelaten voor het 'pay it forward'-programma van het café. Dat werkt als volgt: mensen kunnen wat extra geld achterlaten bij de kassa, en van dat geld kunnen mensen die het nodig hebben wat eten of een kop koffie krijgen. Cheryl heeft zelf ook in het park gewoond.

"Van 1990 tot 1993 was ik dakloos. Dit park was een hangplek, waar we rondhingen samen met de inheemse bevolking hier. Het park had vroeger de bijnaam 'drunk park'. De mensen die in het park woonden bestond voornamelijk uit Inuits en zwerfkinderen. Het park was vies, eng, en het was lastig om veilig doorheen te lopen."

Cheryl is nu niet meer dakloos, maar het park blijft belangrijk voor haar en voor de inheemse bevolking in de stad.

"Vorig jaar werd het park gesloten voor renovaties, we dachten dat de mensen die er woonden weggestuurd zouden worden en ze het park compleet zouden veranderen. Dat gebeurde gelukkig niet, niemand werd weggestuurd en het Roundhouse Project zorgde voor werk en scholing voor de mensen."

Een tijdje later bij het café loopt er een dronken aboriginalvrouw naar binnen om een telefoontje te plegen. Ze krijgt een kopje koffie aangeboden. Shirley vertelt dat het niet ongewoon is dat er daklozen naar binnen stappen als ze iets nodig hebben.

Shirley vertelt dat ze door het pay it forward-programma mensen zoals deze vrouw een kopje koffie kan aanbieden. Het is goed om ze te helpen weer nuchter te worden. Als je wakker wordt met een kater, heb je een lekkere bak koffie nodig."

En de koffie is ontzettend goed, zegt Harrington. "De bonen zijn geroosterd in een indianenreservaat, door een bedrijf genaamd Moccasin Jo's. We willen dat First Nation-gevoel goed vastleggen. Mensen vinden het leuk dat de koffie niet van een of andere multinational is."

Roundhouse hoopt de menukaart snel uit te breiden met andere traditionele First Nation-gerechten. "Wij zijn van plan om ook 'three sisters soup' te maken, een traditionele stoofpot met pompoen, bonen en aardappels. Daarnaast willen we ook graag hertenworst, eland en andere wildgerechten gaan verkopen. Mensen komen hier steeds vaker, ze worden vaste gasten en willen zo zoetjes aan weleens iets nieuws proberen."