De Restaurantweek is één grote leugen

In Restaurantontboezemingen lees je over dingen die zich achter de deuren van restaurantkeukens afspelen. Smakelijke verhalen die je als bezoeker van je favoriete eet- en drinkplekken normaal gesproken niet krijgt voorgeschoteld, worden op deze plek anoniem door koks en horecapersoneel gedeeld. Omdat Nationale Restaurantweek net is geweest en de restaurantweek voor sterrenrestaurants deze week van start is gegaan, spraken we een restaurateur die een hekel heeft aan dit soort weken.

Als je het mij vraagt, is de Restaurantweek één grote leugen. Je krijgt namelijk niet hetzelfde menu als normaal.

Restaurants passen hun menu tijdens de week aan. Zo zijn ze ineens goedkoper dan restaurants in een lagere prijsklasse. Dat vind ik bezwaarlijk, want zo snoep je mensen weg uit goedkopere restaurants. Maar het ergste vind ik dat mensen voor de gek worden gehouden.

In mijn restaurant kook ik het hele jaar voor een lage prijs lekker en goed eten. Het stoort me dat duurdere restaurants ineens ook voor minder kunnen koken. Ik vind dat restaurants eerlijk moeten zeggen dat ze een speciaal menu of gerecht serveren, in plaats van net te doen alsof het iets is dat ze het hele jaar door klaarmaken. Dat zou een voorwaarde moeten zijn om mee te doen aan de Restaurantweek. Of 'een restaurantweek', kan ik beter zeggen: tegenwoordig heb je de Nationale Restaurantweek (waar het in dit stuk vooral over gaat, red.) de Dinerweek, de Vegetarische Restaurantweek, de Week van de Sterrenrestaurants en de Culi Weken van Groupon.

Al die restaurantweken en aanbiedingen beginnen op de prijzenoorlog bij supermarkten te lijken. Het lijkt wel alsof er geen normale weken meer zijn in de horeca. Als we niet oppassen, gaan we elkaar net als Jumbo en Albert Heijn met kortingen bekogelen. We mogen de consument niet laten bepalen wat wij doen. De meeste mensen zijn niet trouw aan een restaurant, maar wel aan geld: mensen zoeken altijd naar aanbiedingen.

Tijdens de restaurantweek krijg je namelijk geen nieuwe vaste gasten. Mensen denken: we komen een keer kijken, dan weten we wat het is. De Restaurantweek verlaagt de drempel van 'luxere' restaurants, maar zodra de aanbieding voorbij is. zie je ze niet meer terug.

Hetzelfde geldt voor dingen als Groupon en andere aanbieders die je tegenwoordig in de krant ziet. Er zijn vast wel ondernemers die het door dat soort aanbiedingen en restaurantweek drukker hebben gekregen, maar ik weet zeker dat ze er geen dubbeltje aan hebben verdiend, of er zelfs geld op toeleggen. Je betaalt als restaurant veel geld om mee te doen, zodat de Restaurantweek reclame kan maken, maar als restaurant zelf word je er niet bekender van.

Sommige restaurants redden het door de Restaurantweek allemaal maar net, doordat ze hun tent wel vol krijgen – ook al is het voor de helft van de prijs. Ze kunnen hierdoor net hun personeel, huur, gas en licht betalen. Dat nieuwe restaurants meedoen, dat begrijp ik. Het kan een manier zijn om jezelf te promoten als je net geopend bent. Maar restaurants die er al jaren zitten en meedoen om in leven te blijven, dat is in mijn ogen fout.

Altijd als ik een aanbieding zie bij een restaurant, dan begin ik te twijfelen. Ik zie het als een slecht teken. Laten we eerlijk wezen, waarom kan het nu opeens wel voor het 27,50 terwijl het normaal 45 euro moet kosten? Dan ga je je als gast toch afvragen hoeveel zo'n restaurant normaal aan je verdient? Ik weet het antwoord: je krijgt een totaal ander product voorgeschoteld.

Je krijgt door die organisaties en Groupon-achtige acties als restauranteigenaar het gevoel dat als je niet meedoet, je er niet bij hoort. Hoe hebben wij het vroeger dan altijd zonder dit soort bedrijven gedaan?

Als je het mij vraagt, zeg ik: schaf het af. We snijden onszelf in de vingers op deze manier. Ik ken heel wat restaurateurs die inderdaad zeggen: er komen wel mensen op af maar daarna zie je ze nooit meer. Je werkt je het schompes tijdens zo'n week en waar heb je het dan allemaal voor gedaan?

Zoals verteld aan Jimmy Blauw.