De keer dat de crew van Titanic met PCP vervuilde soep at

Het was dé Hollywood-roddel van 1996 – de cast en crew van Titanic was vergiftigd omdat hun schelpdierensoep, ook wel clam chowder genoemd , vol zat met de psychedelische drug PCP. Zelfs Bill Paxton. Zelfs James Cameron. Alleen Leonardo DiCaprio en Kate Winslet werden gespaard, omdat geen van hun scènes op de Canadese set plaatsvonden.

Het gebeurde allemaal op de laatste avond van de opnames in Nova Scotia. Vijf weken in het noorden werken waren bijna voorbij en de hele crew stond op het punt te vertrekken naar de grotere set in Mexico. Iedereen had een goed humeur en de stemming was feestelijk.

Rond middernacht, wat lunch betekende voor een filmschema dat tijdens de schemering begon en tot het ochtendgloren doorging, werd de crew bij elkaar geroepen voor een laatste maal. Zelfs James Cameron kwam zijn kantoor uit om op een succesvolle laatste opname te proosten. Het cateringteam leverde een uitgebreide maaltijd af, inclusief een grote hoeveelheid romige clam chowder. Mensen stonden in de rij om een tweede of derde keer op te scheppen. En toen gingen ze weer aan het werk.

Marilyn McAvoy was een van deze crewleden. Ze was schilder op de set en gebruikte haar achtergrond in beeldende kunst om decorstukken te schilderen, het schilderboek van Jack te illustreren en rekwisieten ouder te maken. Ze is tegenwoordig kunstenaar met eigen werk en sprak met VICE over hoe het was om per ongeluk extreem high te worden in de nacht van het PCP-soepongeluk.

VICE: Hey Marilyn, hoe smaakte de soep?
Marilyn McAvoy: De soep was ongelofelijk. Mensen gingen terug voor een tweede kom. Ik dacht er echt over na om meer te pakken omdat hij zo lekker was. Dat was ook het probleem denk ik, want mensen aten veel meer dan normaal. Het was gewoon zo verrukkelijk.

Wat kun je nog meer vertellen over die nacht?
Tot de maaltijd hadden we geen idee dat er iets vreemds zou gaan gebeuren. Toen we klaar waren met eten, merkte ik na ongeveer een halfuur dat er iets verkeerds aan de hand was. Iedereen leek verward. Iedereen had er moeite mee om zijn werk te doen.

Wat deed je destijds?
Ik moest een laboratoriumjas er ouder uit laten zien. Dat is heel makkelijk, want je maakt gewoon een bad van thee, waar je de jas dan in legt. Ik moest op verschillende plekken wat spullen halen. Ik herinner me dat ik rondliep en niet kon bedenken welke spullen ik moest hebben. Dingen leken gewoon vaag.

Hoe reageerde de rest van de crew?
Terwijl ik probeerde te achterhalen wat er aan de hand was, leek iedereen naar buiten te gaan. Ze kwamen allemaal bijeen bij de voordeur van het gebouw waar we werkten. Later hoorde ik dat James Cameron naar zijn kamer is gerend en een vinger in zijn keel heeft gestoken.

Wanneer realiseerde iedereen zich wat er was gebeurd?
Het was eigenlijk best komisch. Er waren mensen die oké waren en mensen die high werden. Langzaamaan werd de groep mensen die zich slecht voelde groter. We realiseerden ons dat de chowder een soort hallucinerend effect had.

En wat gebeurde er toen?
De crewbussen reden ons naar het Dartmouth General Hospital. Om een uur 's nachts kwam er een hele groep door de ziekenhuisdeuren gelopen. Ze wisten niet wat ze met ons moesten doen. Het werd behoorlijk chaotisch. Sommige mensen hadden het echt zwaar. Ik denk dat de mensen die meer ervaring hadden met drugs flashbacks en bad trips kregen.

Wat voor effect had het op jou?
Voor mij was de hele situatie vrij surrealistisch. Maar wat de effecten betreft was het een soort van combinatie van stoned en dronken zijn. Ik functioneerde nog. Ik las tijdschriften, het was net een droom.

Wat was je ervaring met hallucinerende drugs voordat dit gebeurde?
Geen. Dus toen het begon te werken, was ik erg bang. We wisten op dat moment niet wat er in de soep was gestopt. Maar omdat het zo onverwacht was, had ik geen tijd om volledig te beseffen hoe gevaarlijk dit had kunnen zijn.

Hoe ging het ziekenhuis met jullie om?
Nou, we waren er de hele nacht. Uiteindelijk werden we allemaal in een soort hokjes geplaatst met gordijnen om ons heen, maar niemand wilde in zijn hokje blijven. Iedereen was op de gang en sprong op en neer. Mensen hadden veel energie, zaten in rolstoelen en waren door de gangen aan het racen. Tja, iedereen was high! Ze gaven ons uiteindelijk een drankje waar houtskool in zat, om de giftige stoffen te verwijderen. Toen de zon opkwam, waren we weer redelijk ontnuchterd. Iedereen wilde gewoon naar huis.

Hoe was de nasleep?
We moesten direct gaan slapen en die nacht weer aan het werk om de opnames af te maken. Het was heel vreemd. Er zijn een paar onderzoeken gedaan naar het incident. Niets is ooit officieel vastgesteld, voor zover ik weet. Er gingen geruchten dat een ontslagen chef de PCP in de soep had gedaan, maar dat bleek uiteindelijk niet waar.

Het lijkt erop dat er niet veel tijd was voor de crew om paranoïde te worden. Het incident gebeurde namelijk pas aan het einde van alle opnames.
Ja, dat klopt. Ik heb daar nooit over nagedacht. Ik was waarschijnlijk mijn eigen lunch mee gaan nemen. Want het was, hoewel grappig, behoorlijk traumatisch. Dus, je hebt gelijk, het zou tot een zeer wantrouwige situatie geleid hebben.

Heeft dit hele gebeuren je houding tegenover drugs veranderd?
Nee, niet echt. Hoewel het me deed inzien hoe fragiel en gevoelig deze dingen kunnen zijn. Als ik nog een tweede kom had gehaald, had ik misschien een totaal andere ervaring gehad.