Knal vol gas het festivalseizoen in met VICE. Lees deze zomer alles over festivals op festivals.vice.com en volg VICE Festivals op Facebook.Ik werd gevraagd om iets op Lowlands te doen. In eerste instantie wilde ik niet: ik haat kamperen, want ik moet 's nachts gemiddeld zeven keer naar de wc en op Lowlands betekent dat dat je in je onderbroek al zigzaggend door laveloze mensen een weg moet proberen te vinden naar het wc-blok waar je in fel TL-licht ziet dat je een soort meer van urine moet oversteken voordat je bij een urinoir vol ondergeplaste peuken terecht kunt komen.
Advertentie
Maar goed, ik mocht in een hotel. En ik had opeens een idee verzonnen dat me toch echt de moeite waard leek. Een soort geheime fotostudio die alleen open gaat om vier uur 's nachts, en sluit om zeven uur 's ochtends. Zodat ik enkel mensen binnenkrijg die zich de dag erna niet meer herinneren dat ze op de foto zijn geweest. Ik hou zelf enorm van de apocalyptische sfeer van dit tijdstip, alleen maak ik het zo goed als nooit mee omdat ik zo rond elf uur 's avonds altijd hoogstens nog een paar bladzijden van het verzameld werk van Isabel Allende lees voordat ik mijn bedlampje uitklik.Op Lowlands ging ik dit keer alsnog om elf uur naar bed, maar zette ik de wekker om drie uur zodat ik op tijd de studio kon openen. Samen met portier Wieger Windhorst en assistent Jonna Bruinsma verwelkomden we alle feestgangers. Tot onze verbazing liep het storm en leek iedereen dit het ideale moment gaan om zich te laten vastleggen.
Voor sommigen werd het een teleurstelling. We deden namelijk geen geinige partyfoto's. Groepen weigerden we steevast, vooral als ze bestonden uit identieke blonde meisjes. Omdat we een zo kleurrijk mogelijk geheel wilden vastleggen weigerden we zelfs op een gegeven moment alle blonde meisjes, waar vooral blonde heterojongens erg boos om werden: “Dit is racisme! Selectie op uiterlijke kenmerken is verboden in Nederland!”Ik moest denken aan de Buzz Club van Rineke Dijkstra. Zij filmde in 1996 bezoekers van housefeesten (bijvoorbeeld gabbers) in een compleet witte fotostudio. In het volle licht zag je opeens elk druppeltje zweet, de blik verspringend van extatisch gelukkig, naar chronisch uitgeput naar machinaal uitzinnig. Ik vind het één van de beste werken die ik ooit gezien heb. Maar ik vroeg me ook af: hoe kijken de geportretteerden hier in nuchtere staat weer op terug?
Advertentie
Natuurlijk was ook bij mij niet iedereen nuchter, maar voor mij was het de kunst om zelfs als iemand ver heen was, juist een zo statig mogelijke foto te maken. Ook als mensen zich de volgende dag niet meer konden herinneren dat ze bij ons langs waren geweest, hoop ik dat ze aangenaam verrast zouden worden door hun portret. Ikzelf was dit in ieder geval wel. Voor de lens in het studiolicht toonde iedereen zich van zijn of haar kwetsbare kant, hoe stoer ze buiten de studio ook waren. En ik vond het mooi om te zien hoe Lowlands door de jaren is veranderd van een soort alternatief festival voor witte mensen in Slipknot-shirts (ook prima) naar een soort plek waar alle subculturen samengesmolten zijn: waar stadsjongens verliefd worden op dorpsmeisjes (en andersom), waar queers eruit kunnen zien als hiphoppers en rappers nagellak dragen.Hieronder kun je meer foto's zien. En op secretphotostudio.nl staan ze zelfs allemaal.
Rechts: Jan Hoek (zittend), Jonna Bruinsma en Wieger Windhorst.