Joeri Woudstra laat zien dat nieuwe dingen ook nostalgisch kunnen zijn

Bij het woord 'nostalgie' denk ik als nineties-kiddo meteen aan Furbies, Freddie Fish en zo'n stinkend tapijt met een getekend stratenpatroon – je weet precies wat ik bedoel. Maar nostalgie is veel meer dan dat: het is een vreemd gevoel. Het is triest en troostend tegelijk.

De 24-jarige Joeri Woudstra, die zichzelf Torus noemt, onderzoekt die sterke emotie in zijn eerste solotentoonstelling Millennial Gravestone Quotes. Hij is nog maar net uit de kunstacademieluiers, maar maakt al furore als muzikant, kunstenaar en modeontwerper. En zoals het een echte millennial betaamt, heeft hij elfendertig activiteiten gepland op één dag. Na een maand heen en weer appen, kregen we hem eindelijk te pakken voor een interview over zijn nostalgische kunst, jeugdherinneringen, Furbies en MSN.

Creators: Ha Joeri, ik zie je eindelijk eens in het echt. Hoeveel uren heeft jouw dag?
Joeri Woudstra: Nou, te weinig. Mijn werk als muzikant en ontwerper neemt een beetje mijn leven over en alles loopt door elkaar. Soms probeer ik niets te doen, maar alsnog ben ik dan met m'n telefoon bezig. Ik moest net nog een ontwerp afwerken voor een instituut in Den Haag, en hierna moet ik model staan voor merchandise. Morgen draai ik op Appelsap. Maar ik vind het vet leuk allemaal, dus ik klaag niet.

Je organiseerde events in Sexyland, draait op festivals in Azië en hebt je eigen solo-expositie. Ben je niet erg onrustig?
Ik word vooral onrustig als ik niets doe, dus ik heb het nu te druk om onrustig te zijn. Het is erg inspirerend om constant bezig te zijn. Op die manier blijven de ideeën stromen.

En uit die ideeënstroom kwam ook Millennial Gravestone Quotes ?
Ja, ik werd gevraagd door Zippora Elders, de directeur curator van Kunstfort bij Vijfhuizen. Ik ontmoette haar twee jaar geleden toen ik muziek maakte voor de modeshow van Duran Lantink en Jan Hoek. Na mijn afstudeershow in Den Haag nodigde ze me uit voor mijn eerste soloshow. Dat was ongelooflijk interessant voor me: voor het eerst kan ik volledig autonoom werken en word ik mijn eigen opdrachtgever.

Hoe kwam je dan bij het thema 'nostalgie'?
Ik keek naar m'n oudere werk en muziek en ontdekte dat ik ervan hield om te hinten naar dat gevoel. Ik vind het ook boeiend om voorwerpen op een onverwachte manier te gebruiken, zodat je er een nieuw perspectief aan kunt geven. Dat wil ik ook doen met nostalgie.

Dat klinkt intens. Hoe roep je zoiets persoonlijks als nostalgie op bij mensen?
Door bepaalde voorwerpen te tonen. Sommige dingen die ik toon op Millennial Gravestone Quotes zijn voor de hand liggend, zoals een video van oude glijbanen. Maar de installatie zelf is een cirkel van gebogen tv's – voorwerpen die niet echt nostalgisch aandoen, maar wel al een beetje 'vergeten zijn'. Als je er iets banaals mee doet, zoals bijvoorbeeld een cirkelvorm maken, verander je het perspectief en leer je er opnieuw naar te kijken. Zo wek ik nostalgie op.

Vind je dat we gebogen tv's zijn vergeten? Ze zijn nog steeds te koop.

Eigenlijk wil ik nadruk leggen op hoe oud bepaalde voorwerpen moeten zijn, voordat we het als nostalgie labelen. Nostalgie hoeft niet per se een Furby of wat hitjes uit de jaren negentig te zijn. Dat kan ook iets van een jaar geleden zijn, zoals gebogen tv's. Op de tentoonstelling staan bloemen die na een tijdje vergaan. Dat symboliseert hoe het gesteld is technologie. De houdbaarheidsdatum is gewoon korter. We worden overspoeld met technologische hebbedingetjes die eigenlijk een grote rol spelen in ons leven, maar je vergeet ze snel. Dat is jammer.

Zoals?
Een pinautomaat zonder draadloos betalen of een iPhone met een gebroken scherm. Nu wordt er van alles gedaan om telefoonschermen beter te maken. Voor je het weet, vergeten we dat typische beeld van iemand met zijn telefoon aan diggelen. Of zelfs de ventilator die hier staat vind ik nostalgisch.

We komen allebei uit 1993. Ik denk dat het mooiste 'vergeten' technologische hoogstandje voor mij MSN zou zijn.
Ja, absoluut! MSN is twee of drie jaar geleden gestopt. Ik draaide vroeger altijd in mijn shows de "MSN Bubbling Remix". Dat roept zoveel gevoelens op. Op Lowlands vorig jaar ben ik ermee gestopt, maar ik vind die vorm van nostalgie het meest interessant. Dat wilde ik omzetten in beeldende kunst.

Heb je mensen al traantjes zien wegpinken op Millennial Gravestone Quotes, omdat er allerlei nostalgische gevoelens naar boven kwamen?
Nog niet, maar veel mensen die ik sprak, snapten het meteen. Het hangt natuurlijk een beetje af van je geboortejaar. Ik ben een millennial, dus ik focus op de nostalgie van mijn leeftijdsgenoten. Maar mensen hoeven het niet meteen te snappen, want dan ligt het er misschien te dik bovenop. Ik hou nog van dat gevoel van mysterie.

De Furby, de Power Ranger en de Gameboy die ik meenam liggen er wel een beetje dik bovenop, he?
Ja haha, sorry. Maar ik vind ze alsnog leuk om te zien, hoor. Die Furby heeft precies de print van de Kenzo-collectie met H&M. Ik krijg er een soort Chucky-vibe van, maar het is veel beter dan zo'n seksistische Baby Born. En die Power Ranger vind ik echt cool. Een vriend van me had die, maar ik mocht zoiets nooit hebben van mijn ouders.

Waar speelde je wel mee?
Ik wilde altijd een Pokédex , maar ik kreeg een alternatieve versie. Ik had wel een Playstation, alleen geen schietspelletjes.

Weet je nog wat je wilde worden als vijfjarige mini-Joeri?
Het is misschien gek, maar ik wilde games ontwerpen en zelf de kleren ontwerpen in die games.

Wow, geen brandweerman of superheld, dus.
Nee. Als achtjarige wist ik dat ik grafisch ontwerper wilde worden. Mijn opa is grafisch ontwerper, mijn tante architect, dus ik werd constant gestimuleerd. Mijn ouders hoopten dat ik bouwkunde ging studeren, maar ik heb uiteindelijk toch gewoon de kunstacademie gedaan en daar ben ik zo blij om.

Denk je dat er een verschil is tussen de nostalgie van een millennial en je ouders?
Absoluut. Onze generatie heeft een erg vreemde manier om het verleden te herinneren. Door technologische ontwikkelingen kunnen we niets kwijt raken. We slaan letterlijk alles op wat we hebben, waardoor ons contact met het verleden is veel dichter bij ons ligt dan voor de vorige generatie.

Hoe ging jij te werk voor deze tentoonstelling? Keek je naar oude foto's of liep je door je oude kamer?
Ik keek vooral op het internet tot ik dingen tegenkwam die me raakten. Maar ik besefte dat ik veel was vergeten.

Over vergeten gesproken: wat is je allereerste herinnering ooit?
Die vergeet ik dus altijd! Ik weet wel mijn allereerste droom ooit nog. Ik liep van de trapen mijn moeder zat aan tafel te werken in de keuken, waar een een zwart-wit-getegelde vloer lag – dat is sowieso al pure nostalgie. Ik zette een stap en zakte dwars door de vloer. Mijn eerste herinnering is dus een nachtmerrie.

Millennial Gravestone Quotes is te zien tot zondag 17 september 2017 in Kunstfort bij Vijfhuizen . Ontdek meer over Joeri Woudstra op zijn website .