Eén laatste levensadvies van Anthony Bourdain
Foto via Flickr-gebruiker Peabody Awards

FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Eén laatste levensadvies van Anthony Bourdain

Ik ontdekte het op een oude opname. Het voelde toen veelbetekenend en nu is het hartverscheurend.

Het was bijna kerst toen de toenmalige hoofdredacteur van MUNCHIES, Helen Hollyman, en ik in 2016 een afspraak hadden in de Bemelmans Bar in New York. We waren daar om Anthony Bourdain vier uur lang te interviewen. Vervolgens moesten we ons haasten om daar onze dertig minuten durende kerstspecial in podcastvorm van te knippen. Het was fantastisch – niet alleen konden we urenlang praten met een van onze helden, maar hij gaf ons ook een verhaal waar ik als producer alleen maar van kon dromen. Helen stelde precies de juiste vragen en Tony was ontzettend open en royaal in zijn antwoorden – nog veel meer dan ik verwacht had. Binnen een dag was dit gesprek onze meest beluisterde podcastaflevering.

Advertentie

Toen ik het verschrikkelijke nieuws van zijn overlijden hoorde, was mijn eerste reactie om weer in mijn opname te duiken. Ik denk dat ik op zoek was naar een soort troost, die ik wilde putten uit één van mijn mooiste herinneringen. Maar ik vond meer, ik vond iets dat ik graag met jullie wil delen:

Bemelmans is een kleine pianobar in het beroemde Carlyle Hotel, gevestigd in de Upper East Side van New York. Het was twee uur ’s middags op een doordeweekse dag, waardoor wij de enige gasten waren. De perfecte omstandigheden om een interview af te nemen. Vanachter de bar keken een barman en ober in uniform ons afwachtend aan.

Het is niet ondenkbaar dat Bemelmans alle cocktails van de wereld maakt. Maar voor Anthony Bourdain deed in deze bar maar één cocktail ertoe: de gin-martini. Tony bestelde zijn drankje met Bombay Sapphire en een extra olijfje. Eén van mijn favoriete momenten uit het interview is als hij zijn keuze uitlegt: “Ik ben normaal geen martinidrinker. Een martini is een slechte levenskeuze; het is niet mijn lievelingscocktail. Maar in dit soort plekken hoort een martini. Ze maken ze hier goed en groot. Hierna ga ik een lekker lang dutje doen. Er is dus weinig kans dat ik domme beslissingen ga maken.”

Als je Tony mag geloven, is Bemelmans een plek waar je kunt verdwijnen – al is het maar voor even. Welke plannen je ook aan het smeden bent, welk gevoelig gespreksonderwerp je maar wil fluisteren, welke realiteit je ook maar wil ontvluchten – dit overblijfsel van het oude New York is je veilige haven. “Ik weet niet echt wat voor mensen hier komen,” zegt hij. “En ik wil het ook niet weten, want het is hier het tegenovergestelde van zien en gezien worden. Je weet dat de barman een geheim kan bewaren.” En zo blijft blijft het hier ook: discreet, sepiakleurig en ‘Bourdanian’. Hij verzekerde ons dat dit niet een bar was waar hij vaak rondhing, maar er was geen twijfel over mogelijk dat hij zich hier thuis voelde als hij zichzelf onderuit liet zakken op het zachte leer van de banken.

Advertentie

Eén van de vele pluspunten van martini’s drinken in Bemelmans is dat elke cocktail vergezeld wordt door een ‘sidecar’, een gekoelde karaf met extra drank. Hiermee kun je je glas bijvullen, waardoor één martini dus al snel twee martini’s worden. In ons geval betekende het dat onze drie martini’s er zes werden. En dat was te merken aan het interview. Toen de laatste ronde op tafel kwam, werden Helens vragen opeens een stuk persoonlijker.

Schoonheid vinden op onverwachte plekken is altijd Bourdains sterkste punt als verhalenverteller geweest. Dat wat verloren en verstopt was omtoveren tot iets prachtigs met taal. En ook hier doet hij dat: in de podcast mijmert Tony over de vele dingen in het leven die hij koestert. Toen we afscheid namen, gaf hij ons nog wat advies. Het voelde toen veelbetekenend, en nu is het hartverscheurend. Ik verwacht absoluut niet dat je naar de hele podcast gaat luisteren, maar lees alsjeblieft de woorden waarmee hij ons verliet en sluit ze in je hart:

Kijk, hoe duister mijn beeld van de toekomst ook is, en mijn beeld is verdomd duister…

Het is niet alleen een Amerikaans probleem, we zien overal de opkomst van autoritarisme en sterke leiders…

Wees geen hashtag-activist.

Verandering kost fucking tijd.

Bereid je voor op de lange termijn.

Breng wat tijd door met je vijanden.

Verplaats je eens in anderen.

Probeer redelijke prioriteiten te stellen.

Een beetje liefde.

Wat goede pasta.

Lekkere pittige noedels.

Overleef.

Volg MUNCHIES op Facebook, Instagram en Flipboard.