Deze man maakt foto’s van de walgelijk dure vliegtuigen van miljardairs

Dit stuk verscheen eerder op VICE.com Australië.

Voor een klein deel van de elite is een miljard niet per se veel geld. Je koopt er een startupbedrijf mee, of een fabriek waar figdet spinners worden gemaakt. Het is een leuk bedrag, daar niet van, maar met een miljard kun je misschien rondvliegen in een Cessna of een ander bescheiden vliegtuigje.

Voor leden van de koninklijke familie in de Golfstaten en een kleine groep Russische oligarchen betekent ‘rijk’ iets heel anders. Deze onbereikbare club van multimiljardairs kopen enorme, commerciële vliegtuigen van Boeing of Airbus, en fleuren ze op met handgeweven tapijten, houten panelen en vooral veel goud. Het is een wereld vol privileges, waar je moeilijk binnenkomt. Tenzij je toevallig als fotograaf wordt ingehuurd door de binnenhuisarchitect om vast te leggen hoe mooi alles eruitziet. Dat is in elk geval hoe Nick Gleis erin rolde.

Gleis heeft er zijn beroep van gemaakt de vliegtuigen van de superrijken te fotograferen. Hij kreeg de fijne kneepjes van landschapsfotografie bijgebracht door Ansel Adams, en kwam uiteindelijk geheel toevallig in de wereld van vliegtuigfotografie terecht. Hij doet het nu al dertig jaar en heeft iets van duizend vliegtuigen gefotografeerd.

VICE Money: Hey Nick! Vertel, waarom hou jij zoveel van vliegtuigen?
Nick Gleis: Om eerlijk te zijn, interesseert het me niks. Ik heb niks met vliegtuigen. Ik zie ze vooral als vervoersmiddel. Nee, mijn passie ligt bij fotografie. De interieurs van die dure vliegtuigen zorgen ervoor dat mijn foto’s beter worden.

Eh, oké. Wat bedoel je?
Wat ik bedoel is: als je aan boord komt van een peperduur privévliegtuig, zie je kwaliteit die het verstand van normale mensen te boven gaat. Zo’n vliegtuig heeft alles aan boord. Alles wat je ook in een mooi huis, appartement of kasteel aantreft. Het verschil is dat je met achthonderd kilometer per uur door de lucht suist, dus gewicht is nogal een belangrijke factor. Een eettafel kan je bijvoorbeeld doorgaans niet zo optillen. Maar de eettafel in zo’n vliegtuig pak je zo met één hand op. Alles in zo’n vliegtuig moet dezelfde sfeer en functionaliteit hebben, maar dan lichtgewicht. Je hebt een microscoop nodig om de kwaliteit ervan te waarderen. Dat vind ik geweldig.

Juist. Laten we een stapje terug nemen. Hoe kwam je aan deze baan?
Dertig jaar geleden werkte ik voor een fotobedrijf in Californië. Ik was 27 en kreeg een opdracht voor een bedrijf met de naam Tiger Air. Ze hadden een Boeing 727-100 waar net een luxe interieur in werd gebouwd. Het bedrijf waar ik voor werkte, moest elke twee weken foto’s maken van de voortgang. Het duurt twee jaar voordat zo’n vliegtuig klaar is, en ik mocht uiteindelijk de foto’s van het eindresultaat maken.

Juist. En sindsdien ben jij de man van de dure vliegtuigen.
Nee. Ik merkte dat er een markt voor was. Ik vond een bedrijf dat kantoor hield op het vliegveld van Los Angeles, met de naam Garrett AiResearch, die vliegtuigen afmaakten. Ze deden de interieurs van veertig vliegtuigen per jaar. Een enorm bedrijf, dus. Ik ging erheen en bedelde om werk. De rest is, zoals dat zo mooi gezegd wordt, geschiedenis.

Dus je bedelde om werk, maar je zei net dat je niks geeft om vliegtuigen. Waarom wilde je dit zo graag doen?
Geld.

Maar natuurlijk. Het verdient dus wel goed?
Soms, ja. Maar waar het om gaat, is: wil je liever de zoveelste bruiloftfotograaf zijn, of een van de drie vliegtuigfotografen?

Die tweede! Je doet dit nu dertig jaar. Zijn de vliegtuigen van de elite veel veranderd in die tijd?
Wat er gebeurd is in de vliegtuigindustrie, is dat ze steeds conservatiever worden. De tijd van weelde is voorbij. De vliegtuigen van de Saudische koninklijke familie zijn heel zakelijk. Ze zien er nu uit als het interieur van een BMW. Heel mooi, daar niet van, maar ze hebben niet de flair van wat designers met 747’s deden in de jaren tachtig en negentig.

Dit is een wasbak die gemaakt is van schelpen en aluminium

Dus tegenwoordig zie je dit soort gekke wastafels niet meer?
Precies. Die wasbak is gemaakt van de schelpen van zeeoren. Zoiets zie je niet meer. Zie je dat ding in het midden? Als je je hand aan de rechterkant houdt, komt er koud water uit, als je je hand links houdt, komt er warm water uit. In het midden kwam er lauw water uit. Dat hele ding is gemaakt van één stuk aluminium.

Vertel eens iets over de rijkste mensen ter wereld.
Het zijn doorgaans erg aardige mensen. Het zijn geen klootzakken die op iedereen neerkijken, zoals sommige Amerikaanse beroemdheden. De Kardashians, bijvoorbeeld, die zijn rijk, maar niet rijk zoals de rijken waar ik mee te maken krijg. Vergeleken daarmee zijn het paupers. De rijken waar ik mee omga, zijn heel formeel. Erg op zichzelf gesteld. Ze weten wie ze zijn en ze weten dat iedereen ter wereld iets van ze wil. Ze blijven wel vriendelijk tegen vreemden, maar ze omarmen ze niet.

Ze zijn overigens wel veeleisend, want ze betalen voor het beste van het beste. Ze willen resultaat zien. Als er iets misgaat, en ze vinden het niet leuk, dan hoor je het niet van hen. Je hoort het van hun vertegenwoordigers. Hoe hoger je gaat op de ladder, hoe vriendelijker ze zijn. Dat is trouwens ook een groot verschil met beroemdheden. Ik walg van waar die lui mee wegkomen. Ze hebben geen klasse. Ze denken dat ze heel wat zijn in hun kleine Gulfstream, maar ze hebben geen idee van hoe het allemaal echt zit.

Ja? Spreek je uit ervaring?
Zeker. Ik heb veel vliegtuigen van celebrity’s gedaan.

Wow! Vertel, wie was er het allerergst?
Dat kan ik niet zeggen. Ik kan je wel vertellen wie ik het aardigst vind: Tom Cruise. De mensen die zijn vliegtuigen managen, zijn klanten van me. Hij zegt altijd: “Hé, hoe gaat-ie? Goed je te zien.” Hij is erg op zichzelf, maar wel altijd aardig en hij maakt tijd voor je.

Er was ook wat kritiek op jou, omdat je voor mensen werkt die hun geld op onethische wijze verdienen.
Daar besteed ik geen aandacht aan. Het zijn allemaal leugens. The Telegraph schreef een stuk waarin ze beweren dat ik foto’s maak voor Afrikaanse dictators. Daar is niks van waar. Ik ga niet naar landen waar ze me neerschieten. Maakt me niet uit hoeveel geld je hebt. Ik ga niet naar Iran of Irak of van die landen waar ze je neerschieten. Zelfs Saoedi-Arabië is enorm gesloten. Een lid van de koninklijke familie moet mijn visum goedkeuren en zelfs dan mag ik alleen op een afgesloten terrein komen. Ik kan niet zomaar gaan rondlopen. Dus ja, dat is allemaal prima. Dubai en de Emiraten zijn zo westers als het maar kan. Helemaal oké dus. Maar ik wil niks te maken hebben met gekke dictators. Zoiets doe ik niet.

Hou je van je werk?
Luister, ik ben een van de meest gezegende mensen die ooit op deze aarde rondliep. Ik wilde dit al toen ik twintig was en ik doe het nu nog steeds. Ik hou van foto’s maken. Sterker nog: de enige momenten dat ik gelukkig ben, is als ik fotografeer.

Bekijk meer van Nicks foto’s op zijn website.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: