We spraken Benny Rodrigues over onafhankelijk zijn in de muziek

Vrijdag 20 oktober hosten wij in de Melkweg een panel over onafhankelijkheid in de muziek. Samen met Ruyzdael, Jebroer en de jongens van SMIB gaan we het bijna een uur lang hebben over hoe het is om in deze tijden zelfstandig platen uit te brengen. Wil je hier bij zijn? Koop dan hier je tickets.

Benny Rodrigues is wat mij betreft de meest relevante dj die Nederland ooit heeft voortgebracht. De eerstvolgende die meerdere malen op zowel Latin Village als in de Berghain draait mag de wisselbeker op komen halen. Benny timmert als dj en producer al jaren verdienstelijk aan de weg, wat volgens hem niet alleen door zijn muziek komt. Benny doet namelijk, op zijn administratie na, álles zelf.

Noisey: Hey Benny, toen ik je vroeg voor dit interview, vroeg je jezelf ook even af waarom je het eigenlijk allemaal zelf doet.
Benny: Ja, ik had een inhaaldag voor mijn kantoorwerk, liep achter de feiten aan en zag door de bomen het bos niet meer. Maar wanneer ik dan weer helemaal bij ben en mijn hoofd wat leger is, heb ik er weer volop zin in hoor!

Zitten er dan niet veel nadelen aan onafhankelijkheid?
Ik zou het liever luxeproblemen noemen, want er zijn alleen nadelen wanneer ik zelf heb verzaakt.

En de voordelen?
De drang naar onafhankelijkheid komt deels voort uit de manier waarop ik ben opgegroeid, maar ook omdat ik in het begin van mijn carrière al merkte dat verschillende partijen je graag willen claimen en hun visie op je los willen laten. Ik wilde net als in mijn muziek de ultieme vrijheid hebben en voor mezelf kiezen. Dat zorgde er ook voor dat ik niet tussen partijen hoefde te kiezen en zo iedereen tevreden kon houden. Ik houd daarnaast heel erg van persoonlijk contact, weten waarom en door wie ik geboekt word. Je kunt elkaar dan beter begrijpen en makkelijker communiceren. Ik ben ervan overtuigd dat ik daardoor na al die jaren nog steeds geen gebrek aan optredens heb.

Speel je wel eens vals?
Ik doe alles zelf, behalve mijn administratie. Ik heb het wel een tijdje geprobeerd, maar dat werd een regelrechte ramp. Je moet weten waar je goed in bent en wat je leuk vindt, de rest kun je beter uitbesteden aan anderen.

Wat ging er toen precies mis?
Administratie vond ik niet leuk, noch was ik er goed in. Ik liep op een gegeven moment zo achter dat ik uiteindelijk boze opdrachtgevers aan de lijn had omdat ik nog geen factuur had gestuurd, terwijl aan de andere kant de blauwe brieven-brigade zich afvroeg hoe iemand met zoveel optredens zo achter kon lopen met zijn administratie. Gelukkig kon ik altijd mijn schulden afbetalen. Laten we het maar houden op leergeld, zo heet het niet voor niets toch?

Je bracht deze week je allereerste album uit, op je eigen label. Waarom doe je die twee dingen tegelijk?
Ik had altijd een stukje bevestiging nodig van artiesten die ik hoog heb zitten, voordat ik mijn muziek met de wereld durfde te delen. Ben Klock bracht mijn eerste ROD-track Malmok uit in 2011 op zijn label Klockworks, maar als dat niet was gebeurd had het me wellicht jaren gekost voordat ik dat zelf durfde, of had ik het helemaal niet meer gedaan. Ik was er wat produceren en een eigen label betreft gewoon nog niet klaar voor om zelfstandig te zijn en stelde me heel erg afhankelijk op, soms tot frustratie aan toe. Dat terwijl ik me als dj al vrij snel heel zelfverzekerd voelde. Maar nu, juist door het album op een eigen label uit te brengen, maak ik een soort statement naar mezelf dat ik klaar ben om de verantwoordelijkheid te dragen. Vandaar ook de titel: Back To Square One.

Hoe voelt het om je eerste album uit te brengen?
Toen ik de vinyl voor het eerst in mijn handen had was ik voor het eerst in lange tijd weer trots op mezelf. Ik was eindelijk zover om mijn keuzes niet van anderen af te laten hangen en dat resulteerde in deze plaat. Het voelt wat dat betreft heel therapeutisch, het symboliseert naast het verhaal achter de muziek ook mijn persoonlijke groei en drang naar meer onafhankelijkheid. Dat voelt goed en ik ben klaar om nog veel meer van mezelf te laten horen en zien.

Je komt ook met een nieuw alias voor je synthwave-plaat, toch?
Ik weet niet eens of het wel synthwave is, maar ik ga een mini-album uitbrengen onder een compleet nieuw alter ego op een heel vooraanstaand label. Waar ik dus als ROD volwassen aan het worden ben, kies ik met de eerste release van dit project weer voor bevestiging en een bepaalde zekerheid.

Gaan er nog andere artiesten op je label releasen?
Nee, dit label is puur voor mezelf. Daarom heet het ook ROD Malmok. Begin volgend jaar volgen er wel een paar labels waarop ik voornamelijk de muziek van anderen uit ga brengen. Dat wilde ik al jaren, maar ik was ook daar nog niet helemaal klaar voor. Nu mijn eerste album uit mijn systeem is, kan en wil ik dat eindelijk goed op gaan pakken.

Je bent best wel een control freak, gaat dat geen problemen opleveren wanneer je andermans muziek uitbrengt?
Ik ben inderdaad nogal een neurotische control freak, op bijna alle vlakken. Toch, als het op de muziek van een ander aankomt, is het heel simpel. Ik voel het of ik voel het niet. Wanneer ik het dan voel, kan ik in samenspraak met de producer kijken hoe we het op een mooie manier kunnen verbeteren en presenteren. Ik heb zelf ook veel ervaring met muziek uitbrengen op het label van anderen, dus ik denk wel te weten hoe je je artiesten hoort te behandelen. Met warmte, respect en constante communicatie van een demo tot een release komen. Communicatie is de sleutel, maar dat geldt voor alles in het leven.

Hoe manifesteert jouw persoonlijkheid zich wat dat betreft in je sociale leven?
Heel simpel, ik ben niet sociaal. Wanneer ik samenkom met anderen red ik me prima en vind ik het ook leuk, maar ik ben de laatste die zo'n samenzijn voorstelt. Wat dat betreft ben ik echt een kluizenaar, maar ik heb deze muziek altijd gezien als iets wat mij een veilig en geborgen plekje geeft. Daar houd ik me twintig jaar later nog steeds graag aan vast. Het voelt soms ook meer als een betaalde hobby, waardoor ik het idee heb nooit echt te hoeven werken. Het ontdekken van muziek, voorbereiden op sets, contact met promoters of muziek maken, voelt allemaal vanzelfsprekend en daardoor soms niet heel knap. Daarna realiseer ik me weer dat ik hier 24/7 voor leef, alles centreert zich rondom mijn muziek en het zo persoonlijk, eerlijk en diep mogelijk beleven daarvan. Als minder sociaal zijn het offer is dat ik moet brengen, heb ik het lang zo slecht nog niet.

Wat doe je eigenlijk wanneer je niet met muziek bezig bent?
Niks, ik ben altijd met muziek bezig. Dit is mijn hobby, mijn werk en mijn leven. Hoe ouder ik word, hoe beangstigender het is om na te denken over wat ik zou doen als ik dit niet had gehad. Ik heb namelijk nog steeds geen flauw idee wat ik dan zou doen.

Wil je meer verhalen over ADE 2017 lezen? Dat kan hier.