Ik probeerde naaktyoga en er ging een wereld voor me open

Ik ben in april van het afgelopen jaar naar Berlijn verhuisd nadat mijn relatie uitging. Ik gebruikte mijn nieuwe omgeving om eens aan wat zelfreflectie te doen en ik begon wat nieuwe dingen te doen in een poging om, zoals sommigen zouden zeggen, “mezelf te ontdekken”. Let wel, ik zeg liever: ik ben eindelijk een keer naar een muziekfestival gegaan en ik heb meegedaan aan wat Boeddhistische meditatiesessies. Ik heb ook een kortstondige poging gedaan om veganist te worden. Nu stond naaktyoga bovenaan mijn lijstje.

Ik hoorde voor het eerst over naaktyoga toen ik het instagramaccount @nude_yogagirl tegenkwam. Ik heb altijd van yoga gehouden — het ziet er niet alleen behoorlijk indrukwekkend uit, maar het is ook echt een goede methode om wat sterker, flexibeler en meer gebalanceerd te worden. Zodra ik op een yogamat sta, sta ik veel meer in contact met mezelf.

Maar wat voor effect heeft naakt en kwetsbaar zijn op yoga? Ik wilde daar zelf achterkomen.

Het duurde niet al te lang voordat ik een naaktyogaklas in de buurt had gevonden. Zodra ik de omschrijving van de sessie op de evenementpagina op Facebook zag, was ik verkocht. Lees even met me mee en zeg niet dat jij hier niet van overtuigd raakt: “Laten we in de diepere gevoelens van onze lichamen, geest en ziel duiken; opdat we zwemmen in de SaPpiG-heid die leeft onder de ‘maskers’ die we dragen in onze alledaagse levens.”

Daarom zit ik nu, een paar dagen later, in een yoga studio in Kreuzberg. Het is kwart voor acht ’s avonds en ik drink nerveus een kop thee— ik heb al mijn kleren nog aan. Inclusief onze instructeur zijn we met vijf vrouwen van tussen de 25 en 35 jaar oud. De matjes op de vloer zijn in een halve cirkel gelegd — wat heel logisch is aangezien je niet achter iemand wil zitten terwijl je naakt aan het yogaën bent. In een hoek van de enorme witte ruimte staat een collectie kaarsjes en Boeddhabeelden. De sterke lucht van wierook hangt in de ruimte. De Zen-achtige sfeer in de ruimte is een beetje geforceerd, maar hey, ik ben de moeilijkste niet.

Ik zit op mijn yogakleedje. De vrouw naast me is die van haar vergeten, dus ik leen haar mijn handdoek. “Weet je dat zeker?” vraagt ze, terwijl ze weet wat ze er binnenkort op gaat doen. Ik weet het zeker. Licht ongemakkelijk legt ze de badstof over het blauwe yogamatje dat ze net uit de kast heeft gehaald. Het is donker buiten. We doen de gordijnen dicht zodat alleen het licht van een heldere rode lamp van een gebouw aan de overkant erdoorheen schijnt. Ik doe mijn ogen dicht en luister naar de elektronische sjamaangeluiden die uit een kleine speaker komen. Ik kan alleen maar denken aan hoe naakt ik straks zal zijn.

Bekijk ook: Vijf vragen die je altijd al wilde stellen aan een vrouwelijke bodybuilder

Tot nu toe draagt onze instructeur Danielle nog steeds een legging met luipaardprint en roze beenwarmers. Ze vertelt me dat ze door naaktyoga haar lichaam beter heeft leren kennen en dat ze een nieuwe waardering heeft gekregen voor haar rondingen. Ze hoopt deze “transformatieve kracht van naaktyoga” in haar lessen door te geven aan andere vrouwen.

Even later is het showtime. “Je kunt je langzaam uitkleden,” zegt Danielle. Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik moet beginnen. Ik doe mijn jas eerst uit voordat ik me uit mijn T-shirt, sportbeha, yogabroek, sokken en ondergoed worstel. De rest lijkt binnen luttele seconden uit hun kleding geglipt terwijl ik langzaam kledingstuk na kledingstuk van mijn lichaam trek.

Als ik klaar ben, kan ik alleen maar nerveus grijnzen. Ik heb niets om me achter te verstoppen en de situatie lijkt opeens zo bizar. Waarom zijn we ook alweer een stel vreemden die naakt op een yogamat zitten? Automatisch beginnen mijn ogen te observeren: tattoo’s, gek gevormde moedervlekken en tepels in allerlei soorten en maten.

“Haal je vingers langs je lichaam,” instrueert Danielle ons. “Wees je bewust van hoe je huid voelt.” Ik voel me al snel comfortabeler gedurende de sessie, maar de sessie is best wel moeilijk, dus mijn ongemakkelijke glimlach verandert als snel in een blik van pure concentratie. Voordat ik het weet, zit ik volledig in het moment gevangen. Ik heb er totaal geen problemen mee om mijn naakte ledematen uit te rekken naast totale vreemdelingen. Alleen tijdens de Happy Baby-pose — daarbij lig je op je rug en moet je met je handen je voeten pakken terwijl je je benen gestrekt in de lucht houdt — herinner ik me hoe ik me letterlijk bloot geef aan mijn nieuwe vrienden.

Veel van mijn yogavrienden reageerden ronduit boos toen ik ze vertelde dat ik naaktyoga ging proberen. Ze vonden het een instagramfetisj voor rijke, blanke meisjes. Nu is dat natuurlijk niet compleet onwaar, maar naaktyoga heeft veel meer te bieden. Zoals Danielle al uitlegde, gaan de oefeningen ook om het beter leren kennen van je lichaam en er een gezonde relatie mee hebben. En hoewel het een hoop viezeriken op social media kan aantrekken, gaat het niet om seks — daar kom je al snel achter zodra je daadwerkelijk bijna een spier scheurt omdat je naakt in de een of andere onmogelijke positie probeert te komen. Je doet deze oefeningen die het zelfvertrouwen vergroten te kort als je zegt dat het nutteloze trends zijn, aangezien zoveel vrouwen ter wereld niet tevreden zijn over hun lichaam.

Het valt me op dat de posities veel intenser voelen als je naakt bent. Ze zien er ook anders uit. Je kunt zien hoe je buik meebeweegt en bij elke draai verandert, hoe je spieren zich aanspannen en je pezen uitgerekt worden. Ik ben me ook veel meer bewust van de imperfecties van mijn lichaam.

Het is zo’n vijfentwintig graden in de ruimte — Danielle heeft de verwarming keihard aangezet zodat we het niet koud zouden hebben. Een dun laagje zweet heeft zich over mijn hele lichaam gevormd. Als we een positie op onze buik uitvoeren, laat ik een afdruk op mijn matje achter die me doet denken aan een schilderij van Yves Klein. Sommige andere vrouwen zuchten en steunen bij enkele posities — wat heel normaal is bij yoga, maar ik besef opeens dat ik dat minder prettig vind als niemand kleren draagt. Verassend genoeg vind ik het helemaal prima dat onze instructeur ons aanraakt om onze positie te corrigeren.

Tijdens de laatste ontspanningspositie vertelt Danielle dat we onze sokken weer aan moeten doen. Dat betekent dat we — voor even — vijf vrouwen zijn, op ons rug, in de Savasana-positie, met onze armen en benen gestrekt, naakt, terwijl we alleen onze sokken dragen.

Na afloop trekken we onze kleren weer aan. Ik doe mijn yogabroek, sneakers en de enorme jas die me beschermt tegen de Berlijnse winter weer aan. Maar er is iets veranderd. Het klinkt misschien heel erg goedkoop, maar ik voel me echt meer in contact staan met de wereld om me heen, wat dat ook moge betekenen. Ik voel me goed en, verassend genoeg, sexy. Dat moet die SaPpiG-heid zijn die begint te werken.