We vroegen dronken mensen naar het kleinzieligste wat ze ooit hebben gedaan

Stel je eens voor: in een vrij momentje heb je de lamlul opgespoord door wie je vorige week bijna een auto-ongeluk had. Je gaat naar z’n huis en kletst jezelf naar binnen. En dan pis je hun hele nieuwe badkamervloer onder. 

Met andere woorden, welkom in de wereld van Beef.

De serie heeft onlangs te maken gekregen met controverse (acteur David Choe’s zou mogelijk een verhaal hebben verzonnen over hoe hij een massagetherapeut zou hebben aangerand), maar het Netflix-drama – dat in april in première ging – blijft een bloedstollende, doodenge verkenning van wat er zou gebeuren als je je donkerste, meest bekrompen wraakfantasieën uit je smerige brein zou laten ontsnappen en daadwerkelijk uit zou voeren. 

In deze serie, met in de hoofdrollen de bekroonde acteurs Ali Wong en Steven Yeun, zien we hoe twee volstrekte vreemden, na een klein auto-incident in een parkeerplaats in Los Angeles, in een steeds erger wordende vete verstrikt raken. Het omvat alles wat je je als gretige kijker kan wensen – overspel, psychologische kwelling en masturbatie met behulp van een semiautomatisch pistool. En natuurlijk die wraaklustige badkamer-urineersessie. 

Als eerbetoon aan dit geniale stukje tv gingen wij ‘s avonds de straat op in Manchester om aan beschonken voorbijgangers te vragen: wat is het kleinzieligste dat je ooit hebt gedaan?

Hun antwoorden – en ook de schaamteloosheid waarmee ze hun openbaringen deden – zijn misschien wel het bewijs dat feiten soms nog een heerlijk stuk gestoorder zijn dan fictie. 

“Ik zou willen zeggen dat ik hier niet trots op ben; dat dit de ondoordachte acties van een impulsieve jonge man waren; dat ik hier na 13 jaar met schaamte op terugkijk. Dat zou ik allemaal wel willen zeggen, maar dan zou ik liegen. Tot op de dag van vandaag ben ik trots dat ik, op de dag dat ik uit mijn studentenhuis verhuisde, een warme bolus in mijn bed voor mijn klootzak van een huisbaas heb achtergelaten. 

Wat een teringlijer was dat. Het huis – een rijtjeshuis in Leeds – was ijskoud, vol met schimmel en hier en daar aan het afbrokkelen. Als er iets fout kon gaan, deed het dat ook, omdat hij alles zo goedkoop mogelijk aanpakte. Nadat de boiler het een keer begaf heeft hij ons vier weken zonder verwarming laten zitten. Een inbreker heeft een keer beneden een ruit ingetikt, en weken lang zat het gewoon dichtgetimmerd zonder dat er iets aan werd gedaan. 

We woonden daar met z’n zessen en we wisten dat hij het type klootzak was om onze borg niet terug te betalen, dus dat beschouwden we al als een verloren zaak – een gat dat na een feestje in de keukenmuur is verschenen hielp daar waarschijnlijk ook niet bij. Dus we hebben gezamenlijk verzonnen dat we allemaal een drol in onze kamers zouden draaien wanneer we gingen uittrekken. 

Uiteindelijk zijn we op verschillende momenten verhuisd, dus het plan is niet zo uitgekomen. Maar ik was de laatste die vertrok, dus ik heb er namens de rest eentje vervaardigd. 

Iets waar ik spijt van heb? Alleen één ding: ik was vergeten om wc-papier mee naar de slaapkamer te nemen, dus ik moest als een krab naar de badkamer kruipen om m’n kont te vegen.” – Nick, 35 

“Het is nogal voorstedelijk, maar mijn oude buren parkeerden hun auto de hele tijd recht voor mijn uitrit. Toen ik ze vroeg of ze daarmee konden stoppen, zeiden ze dat het me niet zou moeten uitmaken omdat ik zelf geen auto had. Ze bleven er gewoon mee doorgaan – fucking boomers. 

Ik heb het op een volwassen manier opgelost. Vlak voordat ik ging verhuizen – en na een behoorlijk beschonken avond – zijn ik en een vriend hun tuin binnengeslopen en hebben we hun drie kostbare azaleastruiken omgehakt. Ik weet nog dat ik ze er de volgende dag vanuit mijn achterraam zo’n beetje om zag staan huilen. Spijtig.” – David, 29

“Het klinkt misschien suf, maar het gaat om het principe – het is mijn geld, verdomme! Een of andere verkoopautomaat in een sporthal jatte m’n geld (1 pond voor een zakje Maltesers, de vuige dieven) en liet me vervolgens weten dat de voorraad leeg was. Pardon?!

De receptioniste zei dat ze niet konden helpen en dat we een extern bedrijf moesten contacteren. Vervolgens zei de persoon achter dat nummer dat we een e-mail moesten sturen, en in het antwoord daarop werd ik doorgestuurd naar een ander e-mailadres. De persoon achter die e-mail zei dat we een formulier met onze bankgegevens moesten invullen. 

Hoe dan ook, zes weken later kreeg ik niet 1 maar 2 pond teruggestort. Blijkbaar was die ene extra pond een gebaar van welwillendheid.” – Emma, 36 

“Klinkt bijna als iets uit Shameless, of niet? Ik weet niet, ik was er vrij overstuur van dat hij ontrouw was geweest, maar ik was vooral gewoon ziedend. Hij zat ver buiten zijn eigen gewichtsklasse – als er vreemd had moeten gaan was ik het wel. 

Ik had zijn oudere broer altijd al leuk gevonden, en ik wist dat ze zo’n rare broederlijke concurrentie hadden. Volgens mij dachten ze dat ze de Gallagher-broers waren, maar iedereen vond ze meer op Bassie en Adriaan lijken. Hoe dan ook, ik zat te denken: kan ik het zo ver laten gaan? Kan ik dit laten gebeuren? Het antwoord was ja – en vrij makkelijk ook. 

Het kostte letterlijk één like op Instagram om ons aan het praten te krijgen: we hebben elkaar tijdens het uitgaan ontmoet en hebben uiteindelijk behoorlijk luide seks gehad in de kamer naast die van m’n ex. 

En daarna? Blijkbaar was er wat drama tussen de twee, en een week later kreeg ik een bericht van m’n ex waarin hij me afzeikte. Ik heb gewoon de draak met hem gestoken en hem om het nummer van zijn vader gevraagd.” – Nicola, 24 

“Dit was toen we iets van 14 of 15 waren, en mijn moeder ging helemaal uit haar dak: “Wat doet deze smerige troep in mijn huis?!” Mijn vader deed er – wat achteraf wel intrigerend is – wat meer terughoudend over. Grappig. Mijn broer heeft echter nooit meer aan mijn chocola gezeten.” – Adelle, 35

“Ik bedoel, hij speelde er echt non-stop op, en ook belachelijk laat. Als je in Londen samenwoont weet je wel dat je je borst nat moet maken, maar gast, we willen ‘Smoke On The Water’ om 11 uur ‘s avonds niet nog een keer horen. 

We begonnen er met de rest grappen over te maken: ‘Wat zal hij ons vanavond gaan voordragen? Neemt hij verzoeken aan?’ Dat soort dingen. Iemand had een WhatsApp-groep gemaakt waar iedereen van het huis behalve hij in zat, en we praatten met elkaar vanuit onze kamers. Toen stelde iemand – als grap – voor dat we de snaren konden doorknippen. Maar toen hebben we echter besloten dat we de snaren door moesten knippen. We zijn op een avond zijn kamer binnengeslopen en hebben ze alle zes doorgeknipt. 

Hij heeft er nooit iets over gezegd, maar daarna werd er minder gitaar gespeeld. Het grappigste is, nu ik er op terugkijk, dat niemand hem ooit heeft gevraagd of hij misschien gewoon niet zo laat op de avond gitaar kon spelen. Het was best een aardige gozer, hij had het vast prima gevonden.” – Carlos, 29

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.