Verricht op maandagen zo weinig mogelijk werk, zegt TikTok

De laatste keer dat ik me kan herinneren doodsbang te zijn voor de maandag was toen ik een deadline in m’n nek had hijgen, mijn internet aan het haperen was, en de wil om ook maar één zin te typen mijn lichaam had verlaten. Mijn weekend was daarentegen helemaal top: een luxe diner bij een nieuw restaurant in de stad, oude afleveringen van m’n favoriete sitcom kijken, en mezelf met een vriend die ik al meer dan tien jaar niet meer had gezien onderdompelen in lo-fi muziek.

Deze lijn hebben we allemaal wel eens moeten bewandelen. In sommige gevallen misschien zelfs elke week. Vaak heb je alles van tevoren geregeld, is al het werk gedaan voordat je een verfrissend weekend in kunt gaan, en voel je alsnog de schaduw van maandag over je heen hangen, en al je angsten aanwakkeren. Het hoogtepunt van al deze onnodige stress en angst is, jammer genoeg, waarschijnlijk een burnout.

Maar ligt dit allemaal aan het zogezegde idee van de maandag? De eerste dag van de week heeft iets onheilspellends, een treurige orgie van het slechtste dat het kapitalisme ons te bieden heeft. Het gevoel is al in menig lied vereeuwigd, zoals “Monday, Monday” van The Mamas & The Papas, “Rainy Days and Mondays” van de Carpenters, “I Don’t Like Mondays” van The Boomtown Rats en “Manic Monday” van The Bangles.

Zoals altijd bij werk- en relatieproblemen lijkt TikTok de oplossing te bieden.

Tenminste, als we de TikTokker Marisa Jo Mayes mogen geloven, die, als gevolg van haar eigen ervaringen met een burnout, de term ‘bare minimum Monday’ heeft bedacht. Het zal niemand verbazen dat de hashtag #bareminimummondays al meer dan 4 miljoen keer is gebruikt op TikTok, met mensen die hun eigen verhalen delen van burnouts en de vele duivelse manieren waarop maandag hun levens in een wurggreep heeft.

In een interview met New York Post legde Mayes uit dat ze zelfstandig is gaan werken nadat de zakelijke sleur haar tot een burnout had gedreven. Dat hielp echter ook niet omdat ze een zelfbenoemde perfectionist was – te hard werken, teveel hooi op haar vork nemen, bepaalde taken tot het perfecte einde uitrekken. Dit had de ‘zondagsangst’ tot gevolg – dat ellendige gevoel dat je de maandag erna weer een waslijst van taken moet afwerken. Haar werklust ging in rook op, ze werd op maandagen laat wakker, en niets werkte echt.

Op dat punt formuleerde ze een strategie om burnouts te voorkomen: bare minimum Mondays, een strategie die ervoor pleit dat je de meest gevreesde dag van de week met zo min mogelijk werk doorkomt – niets meer en niets minder. Het leek voor haar te werken. Het leek ook wonderen te doen voor andere TikTokkers die erover hebben gepost, over het krijgen van autonomie en alles gewoon loslaten. 

Maar waar is die gevreesde maandag überhaupt vandaan gekomen? Volgens neuropsycholoog Jasdeep Mago is het een patroon waar we al sinds onze basisschooltijd maar al te bekend meer zijn. 

“We groeien op met de gedachte dag maandag fundamenteel slecht is. Je hebt les, je moet vroeg opstaan en naar school gaan. We hebben het allemaal gevoeld. Dit alles voel je alleen maar meer bij een grotemensenbaan, zeker een baan die je niet leuk vindt. Misschien is het teveel werk, of misschien vind je je baas en collega’s wel leuk, maar is het werk zelf te stressvol,” zegt ze. 

Mago voegt toe dat je hetzelfde nare gevoel krijgt wanneer je na een welverdiende vakantie weer terug naar werk moet, dat vreselijke contrast van in stapels saaie kantoordocumenten moeten duiken terwijl je twee dagen daarvoor nog in de Middellandse Zee dobberde. 

De ‘bare minimum Monday’-strategie werkt echter niet altijd. Meher Jadwani, een 30-jarige ondernemer die haar eigen beauty-platform runt, zegt dat het voor haar nooit zou werken omdat, hoewel het in theorie erg fijn klinkt, maandag nog steeds maandag is. 

“Mensen mailen je nog steeds op maandagochtend. Ik kom maandagen zelf beter door als ik met makkelijke taken begin die ik snel op mijn takenlijst kan afvinken. Daarna doe ik een moeilijkere taak die ik voor de lunch wil hebben afgerond. Ik ga niet lunchen voor ik dat werk af heb, omdat ik weet dat ik na de lunch een energiedip ga krijgen,” zegt ze. 

Deze strategie van makkelijke en moeilijke taken afwisselen, en ze afwerken voor haar lunchpauze, doet wonderen voor Jadwani. Ze maakt duidelijk dat het ook belangrijk is dat je iets leuks en niet werk-gerelateerds hebt om op maandagochtend naar uit te kijken. Nu ze haar eigen bedrijfje heeft zegt Jadwani ook de vrijheid te hebben om elke maandagochtend voor werk een korte pottenbakkerssessie bij te wonen – hiermee kan ze haar gedachten op een rij zetten, want pottenbakken vereist gefocuste aandacht, en het is leuk om met klei te spelen.

Voor een breed spectrum van de door maandagitis getroffen mensen zouden de onderliggende problemen veel dieper kunnen liggen, bijna onafhankelijk van maandag zelf. Eigenlijk maken we het maandag-systeem dan de zondebok in deze hele situatie, en schuiven we de schuld op een onschuldige weekdag af.  

“Misschien voel je je door je werk ondergewaardeerd, komt het door de onzekerheid en giftigheid van het werk en hoe je ermee om moet gaan, of voelt het alsof je door je werk steeds verder weg wordt gesleurd van de zin van je leven; in dat geval gaat het niet echt om zondag- of maandagangst,” zegt psychiater Nahid Dave. “Het zou vaak gewoon om het weekend zelf kunnen gaan; misschien voelt het alsof je niet genoeg plezier hebt gehad en dat je het helemaal hebt verspild omdat je de hele tijd in bed hebt gelegen.”

Arvind, een 24-jarige HR manager die uit angst voor vergelding van zijn voormalige baas alleen zijn voornaam wilde delen, heeft het probleem van hoe “fucked up” zijn baas was, vaak afgeschreven als gewoon weer een vreselijke maandag. Hij vertelt VICE dat hij “graag iedereen wakker zou willen schudden en ze wil vragen” om hun werk met nieuwe ogen te beschouwen, omdat het idealiter niet de bedoeling is dat je bang bent om naar werk te gaan tenzij je wordt afgeperst of je flinke schulden hebt die je moet afbetalen. 

“Bij een normale gang van zaken zou je werk je om geen enkele reden nachtmerries mogen bezorgen,” zegt hij. “Ik realiseerde me pas twee jaar later dat mijn baas iedereen in zijn team aan het gaslighten was. Hij luisterde niet naar wat we te zeggen hadden, zette ons voor schut in het bijzijn van stagiairs, en tastte ons zelfvertrouwen zodanig aan dat we elke dag aan onszelf twijfelden. Dus, kan ik echt alles wat gaande is negeren en gewoon de maandag de schuld geven? Ik moet toch ooit echt onder ogen gaan zien waarom ik iets voel dat gewoon niet kan worden genormaliseerd.” 

In gevallen waar je baan niet per se je wil om te werken de grond in stampt, maar waar je echt gewoon de maandag vreest, komt het volgens neuropsycholoog Mago ook vaak neer op hoe je er zelf tegenaan kijkt. 

“Ja, er is druk, maar je moet jezelf vertellen dat het allemaal niets is wat je niet eerder hebt meegemaakt,” adviseert ze. “Daarnaast komen een hoop mensen vast te zitten in wat ik de freeze loop noem, en zijn ze bijna niet meer in staat om ook maar iets te doen. Je moet je ook focussen op het beter organiseren van je dag, of zelfs je collega’s om hulp vragen. Geef jezelf iets om aan het eind van de maandag naar uit te kijken, iets dat je blij maakt, of het nou een koffie bij je favoriete café is of je favoriete boek.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE India.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.