Is het slim om snel veel olie te kopen en in een oude tanker op te slaan?

Terwijl iedereen de gevolgen ondervindt van de pandemie, is er ook een olieprijzenoorlog uitgebroken. De prijzen zijn enorm laag, omdat de vraag sterk is gedaald en speculanten zo erg in paniek zijn geraakt dat ze anderen betalen om hun olievaten over te nemen. Want olie is niet alleen weinig waard, maar je moet het ook nog eens ergens kwijt kunnen.

De vorige keer dat er zo’n overschot aan olie was, werd het ook opgeslagen in oude olietankers. Dus ik vroeg me af: zou het zin hebben als een random persoon zoals ik een gebruikte olietanker koopt, die vult met goedkope olie en later met winst weer verkoopt? Dat idee is niet veel idioter dan dat we überhaupt olie uit de grond blijven pompen, dus laten we eens een verkennende (en misschien wel totaal incompetente) duik in de olieopslag nemen.

Op dit moment is er best een degelijk aantal olietankers te koop in de wereld, afgaand op deze lijst van Horizon Ship Brokers – een soort Marktplaats voor industriële schepen ter waarde van miljoenen.

De prijzen variëren een beetje tussen de tien en twintig miljoen dollar, en qua opslagcapaciteit loopt het flink uiteen. Het schip dat ik zoek moet groot genoeg zijn, maar tegelijkertijd ook wel weer betaalbaar, gelet op de, ehm, onzekerheden van de oliemarkt.

De beste prijs-kwaliteitverhouding lijkt op dit moment deze 274 meter lange Suezmax-tanker voor ruwe olie te zijn, ter waarde van 17 miljoen dollar (zo’n 15,7 miljoen euro). De Suezmax is in 2000 gebouwd door Daewoo Heavy Industries, en begeeft zich momenteel ergens in Afrika. Het heeft een capaciteit van 159.057 DWT (deadweight tonnage, een maat voor het draagvermogen van een schip). Zoals de naam al een beetje impliceert, is dit het grootste schip dat door het Suezkanaal kan varen terwijl het vol olie zit.

Onder DWT valt niet alleen de hoeveelheid olie die erin past, omdat ook het personeel en alle uitrusting. De werkelijke opslagcapaciteit hangt ook nog van het type af, maar de Suezmax heeft in ieder geval zat ruimte en de prijs is niet eens zo verkeerd. Een kleine waarschuwing: het is wel ‘koop op eigen bate en schade’, wat betekent dat het slim is om van tevoren even te checken wat er gebeurt als je tegen wat willekeurige plekken op de scheepsromp trapt.

Nu we het schip in ieder geval hebben, kunnen we lekker veel olie opslaan. Maar hoeveel precies, wat voor soort, en vooral: hoe?

Een grondstoffenhandelaar vertelde Motherboard-hoofdredacteur Jason Koebler dat het koopgedeelte eigenlijk vrij makkelijk is: betaal een geaccrediteerde handelaar om namens jou te handelen en koop oliecontracten. Deze maandelijkse contracten moeten bijna aflopen, zodat je de olie fysiek in je bezit krijgt. Dat is precies wat grondstoffenhandelaren proberen te vermijden door hun paniekverkopen en het omlaag jagen van de prijs, maar wij willen dat juist. Als we olie op de piek zouden kopen (en het ook gelijk zouden krijgen) zou het een stukje duurder zijn: ongeveer 22 dollar per vat. Laten we de casino-achtige natuur van de oliemarkt eens verder benutten. Termijncontracten voor olie van West Texas Intermediate (WTI) waren op deze ochtend maar 5 dollar per vat.

Volgens de Amerikaanse Energy Information Administration zou je voor een grove inschatting van de opslagcapaciteit voor olie 90 procent van het draagvermogen moeten nemen en het omrekenen naar het aantal vaten per ton, aangepast naar het gewicht van de olie die wordt getransporteerd. Het draagvermogen van onze Suezmax ligt ongeveer op 143.151 ton.

Er zijn een paar verschillende soorten ruwe olie, die verschillen per gewicht en of ze zoet (lage toxiciteit) of juist zuur zijn (hoge toxiciteit). Een lichte, zoete olie zoals WTI is wat we nodig hebben om het meeste waar voor ons geld te krijgen. De contracten voor WTI zijn namelijk spotgoedkoop.

We voeren de API-zwaarte van WTI – 39,6 graden – en de beschikbare DWT in bij een online converter. Het resultaat: 1.088.741 ton aan vaten vol zoete, lichte aardolie uit Texas. Om daaraan te komen via termijncontracten zouden we nu slechts 5 miljoen dollar hoeven te betalen, of zelfs nog minder als we nog veel slimmer waren geweest (we zijn niet veel slimmer).

Was je dat wél geweest, dan had je het een dag eerder aangekocht, toen het op -37,63 dollar stond – dan had je 40.969.323,84 dollar uitbetaald gekregen. Dat betekent dat je genoeg zou hebben verdiend om de tanker te kopen en ook nog 24 miljoen dollar over zou hebben om deze olie allemaal te vervoeren. Dit alles hebben we helaas niet echt gedaan, en jij ook niet, en het moment is nu voorbij.

Olie is momenteel vrijwel waardeloos. Dus zelfs als dit plan perfect was verlopen, dan zou je voorlopig puur en alleen opgescheept zitten met een schip vol ruwe olie en een behoorlijk lege bankrekening.

Maar goed, dat is dus nú. Volgens het Amerikaanse ministerie van Energie wordt ruwe olie momenteel meestal opgeslagen in zoutkoepels, om kosten te besparen. Dat kost grofweg zo’n 3,5 dollar per vat in kapitaalkosten, terwijl dat boven de grond al zo 15 tot 18 dollar per vat kan zijn. Ons schip kostte 17 miljoen en er kunnen ongeveer een miljoen vaten in, en als we de aanloopkosten van het schip erin meenemen zou het ongeveer 17 dollar per vat kosten. Niet fantastisch, maar ook niet verkeerd.

Om op break even uit te komen moeten we de olie verkopen voor een hoger bedrag dan het heeft gekost om het te kopen en op te slaan – wat neerkomt op ongeveer 23 dollar per vat. Ik zal niet doen alsof ik ook maar iets te zeggen heb over de toekomstige olieprijzen (dit alles gaat natuurlijk ook niet écht ergens over) maar laten we er voor het gemak even van uitgaan dat termijncontracten voor WTI terugkeren naar het niveau van afgelopen januari: 55 dollar per vat.

Dan zouden we dus een winst van 32 dollar per vat hebben geboekt, en in totaal 34,839,712 dollar. Oftewel: 32 miljoen euro.

De conclusie is dus dat, mocht je toevallig nog ergens wat miljoenen hebben rondslingeren, heel veel contacten in de olie-industrie hebben en een neusje hebben voor winstkansen in crisistijden: gefeliciteerd, je bent het het verschrikkelijkste mens op Aarde! En daarnaast zou je waarschijnlijk ook wat geld kunnen verdienen door olie op te slaan en het later door te verkopen.

Natuurlijk komt er in werkelijkheid nog veel meer kijken dan een beetje rekenwerk (personeel- en onderhoudskosten, om maar iets te noemen), maar het punt is niet dat je nu geld zou kunnen verdienen als je een roestige, oude olietanker zou kopen. Het punt is dat de manier waarop we maar olie blijven pompen en verhandelen idioot is, en we binnen dit kapitalistische systeem niet in staat zijn om onze goederen op een normale manier te beheren. Dat is ook de reden waarom boeren hun gewassen vernietigen terwijl er ondertussen mensen honger lijden. En waarom ik overweeg om een olietanker te kopen.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE US.