Hoe ik ophield een incel te zijn en van mezelf leerde houden

Zeg eerlijk: hoeveel incels – naar het Engelse ‘involuntary celibacy’, oftewel iemand die ‘onvrijwillig celibatair’ is – ken jij? De meesten zullen je nooit vertellen over de tijd dat ze een incel waren, maar niet iedereen blijft voor altijd stil.

De subreddit r/IncelExit is een nieuwe gemeenschap voor incels die actief stappen ondernemen om incelfora de rug toe te keren. Ze willen hun mentaliteit, die vaak wordt gekenmerkt door zelfmedelijden, zelfhaat en vrouwenhaat, omgooien. De subreddit is een plek waar incels terechtkunnen als ze vragen willen stellen zonder daarover veroordeeld te worden. Veel incels maken er gebruik van, omdat ze op zoek zijn naar mensen die hun perspectief kunnen veranderen, of omdat ze berichten willen lezen die positiever zijn dan die van de doemdenkers op incelfora.

Ben, de bedenker van r/IncelExit, bezocht vroeger een andere subreddit: r/IncelTears, waarop mensen de draak steken met incels. “Ik bezocht de pagina eerst voor de grap, maar ik begon er mensen tegen te komen die er letterlijk voor pleitten om incels te pesten. Dat zat me niet lekker. Toen ik me realiseerde dat ik zelf eigenlijk ook alleen maar aan het pesten was, besloot ik r/IncelExit te maken,” zegt hij. “Mensen die de incelgemeenschap willen verlaten, kunnen er discussiëren zonder bang te zijn om gepest te worden.”

Veel mensen zeggen dat de subreddit hen heeft geholpen om hun wereldbeeld te veranderen, maar het kan heel moeilijk zijn om je kijk op het leven volledig te veranderen en de incelgemeenschap achter je te laten. Vaak speelt er veel meer mee dan alleen wat er online gebeurt. 

Wij vroegen drie mensen* hoe zij er toch in slaagden om het licht te zien.

“Reddit werkt troostend. Ik was een nerd, ik ging pas in het laatste jaar van de middelbare school naar een feestje en ik had pas seks in het eerste jaar van de universiteit, dus ik leerde alles vanuit de positie als sociale buitenstaander.

Er was een meisje van 32, ze woonde bij haar moeder en stiefvader, ze had geen vrienden en alles leek erop dat ze later een kattenvrouwtje zou worden. Ik viel voor haar, maar ze wees me keihard af. Achttien maanden later probeerde ik het nog eens, en toen zei ze weer nee. In plaats van dat ik dacht dat zij gewoon niet de persoon voor mij was, greep het me heel erg aan. Ik begon te drinken en verloor al mijn interesses. Ik heb heel lang alleen maar lopen zeuren en zwelgen op Reddit.

Ik ging vooral in op berichten die me aan mijn eigen situatie deden denken. Dan zei ik dingen als: ‘Ze is een slet, ze wil gewoon een Chad.’ Ik zag andere mensen in een neerwaartse spiraal terechtkomen en moedigde dat zelfs aan, omdat ik me ook klote voelde. Veel van mijn uitlatingen deed ik online, omdat ik me nooit genoeg op mijn gemak voelde om het er in het echt met mensen over te hebben – omdat het fucking gênant is.

Uiteindelijk kreeg ik een nieuwe baan in het onderwijs en dat heeft me geholpen om vrouwen weer als mensen te gaan beschouwen. De vrouwen op mijn werk gingen zo goed met me om dat het onmogelijk was om mijn internetpersona vol te houden. Ik voelde me een eikel als ik weer online ging om dit soort shit te spuwen – het was alsof ik een dubbelleven leidde. Ik moest echt even rustig aan doen.

Op de fora ervaar je een gevoel van gemeenschap, een raar soort gevoel van empowerment. Het zijn geen plekken waar je kritisch kunt denken; het zijn echokamers waar mensen hun angsten bevestigd krijgen. Incels denken vaak dat uiterlijk allesbepalend is, maar ik heb in mijn eigen leven gezien dat dat niet het geval is. Over het algemeen zijn dit soort gasten ook helemaal niet zo lelijk als ze denken, en als ze een goede band met een echte vrouw zouden hebben, zouden ze versteld staan van wat zij misschien wel bereid zou zijn te doen voor hen. Ik heb onlangs een relatie gehad en een incel zou daarover hebben gezegd dat we niet van dezelfde lengte waren of dezelfde etniciteit hadden, dat we geen ‘looksmatch’ waren. Maar relaties zijn veel complexer dan dat.” – Kevin, 32

“Ik heb met zowel mannen als vrouwen seks gehad en daarom noem ik mezelf over het algemeen geen incel meer, maar ik heb het idee dat het tegenwoordig veel meer een mindset is dan dat je daadwerkelijk maagd bent. Rond 2016 zat ik het meest op incelfora. Ze waren verslavend: ik zat er uren achter elkaar op. Ze beïnvloedden mijn mentaliteit en verpestten mijn wereldbeeld, maar omdat gedeelde smart halve smart is, bleef ik maar teruggaan.

Ik weet niet meer precies hoe ik er ooit mee begon. Ik denk dat ik steun zocht voor mijn sociale angsten en geleidelijk aan de incelgemeenschap vond. Regelmatig contact met vrouwen was voor mij essentieel om de fora de rug toe te keren. Ook had ik vrouwelijke vrienden, dus mijn houding veranderde mettertijd. Door dat hele ‘red pill’-gedoe kreeg ik een afkeer van de gemeenschap, aangezien het zo hopeloos is en er geen redelijke manier bestaat om daarover te discussiëren. Ik heb het idee dat genderstereotypen me een lange tijd neerslachtig hebben gemaakt, en incels versterken die stereotypen de hele tijd.

Toen ik voor de eerste keer seks had, realiseerde ik me dat er niets was veranderd. Het grootste deel van mijn leven had seks aangevoeld als een magisch iets, maar dat is het echt niet. Nu ik met verschillende mensen naar bed ben geweest, weet ik dat het ook heel onaangenaam kan zijn als je seksueel niet compatibel met iemand bent. Seks is heus niet zo belangrijk, maar veel mensen, onder wie ikzelf, hunkeren echt naar lichamelijke, intieme aanrakingen, zoals knuffelingen, handen vasthouden, iemand omhelzen. Veel mannen krijgen echter niet de mogelijkheid om aan die behoefte te voldoen, behalve als ze in een romantische relatie zitten, en die huidhonger kan veel schade aanrichten aan je geestelijke gezondheid.

Toen ik opgroeide werd je voor homo uitgemaakt als je een mannelijke vriend omhelsde, dus ik heb geleerd om niet te dicht bij mannen te staan. Omdat ik mijn seksualiteit niet begreep, kreeg ik last van angsten en onzekerheden. Vroeger was ik bijvoorbeeld bang dat ik niet meer met vrouwen mocht daten als ik zou erkennen dat ik sommige mannen sexy vond. Toen ik meer geïnformeerd raakte, besefte ik dat seksualiteit heel erg non-binair is. Ik denk dat een aantal incels misschien ergens wel een soort homoseksualiteit onderdrukken, waar ze niet mee weten om te gaan. Ik heb gemerkt dat incelgemeenschappen ook behoorlijk homofoob kunnen zijn, wat de geïnternaliseerde zelfhaat en ontkenning van sommige incels aanwakkert.” – Jake, 19

“Tijdens de pandemie, rond april of mei, begon ik steeds meer op Reddit te zitten. Ik hoorde daar voor het eerst over incels, toen iemand die slecht relatieadvies gaf werd uitgescholden voor incel. Ik zocht op wat dat woord betekende en toen ontdekte ik een gemeenschap van mensen die ergens wel op mij leken. Ik maakte me de hele woordenschat eigen en begon zelf dingen te posten. 

De incels op Reddit konden niemand vinden om mee naar bed te gaan – net als ik. Het was fijn om andere mensen te ontmoeten die hetzelfde ervoeren. Ik houd echt van mijn vrienden, maar ik heb het idee dat het voor hen makkelijk is om iemand te vinden, dus dit was niet iets wat ik met hen kon bespreken. Ik had het gevoel dat ik de incels nodig had. Ik begon dingen online te zetten over hoe gefrustreerd ik was over vrouwen en hoe eenzaam en verdrietig ik me voelde.

Het werkte haast opluchtend dat iedereen focuste op hoe mensen eruit zien, omdat het je het gevoel geeft dat het geen zin heeft om je er zorgen over te maken. Ineens heb je een verklaring voor waarom je in deze situatie zit. Je hoeft je niet meer slecht over jezelf te voelen omdat je je mogelijkheden niet benut, omdat je geen mogelijkheden hebt.

Ik deelde sommige ideeën die ik op de fora had gelezen met mijn vrienden, maar zij vonden die ideeën maar niks. Toen realiseerde ik me dat ik misschien wel aan het afglijden was en wilde ik ermee stoppen. Toch bleef ik nog terugkeren naar de fora, vooral als ik me slecht voelde. Ik begon het geheim te houden.

Soms vroeg ik me af wie er fout zaten: mijn vrienden of de willekeurige mensen op het internet. Het antwoord was makkelijk: ik wilde mijn echte vrienden niet kwijtraken. Toen ik dat besefte, verliet ik de incel-subreddits en sloot ik me aan bij r/IncelExit, waarover ik had gehoord omdat sommige incels die pagina bullshit vonden. Uiteindelijk heeft r/IncelExit me geholpen: ik had op dat moment dringend positieve energie nodig en vond die daar.

Als r/IncelExit er niet was geweest, had ik nog veel langer op incelfora gezeten, maar ik ben ervan overtuigd dat ik er uiteindelijk wel mee was gestopt. Ik geloof nu niet meer dat ik geen mogelijkheden heb. Ik ben nu optimistisch.” – Alex, 18

* Sommige namen zijn veranderd.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.