FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Ik ging dumpsterdiven voor mijn kerstdiner (en dat is heel goed gelukt)

Ik vond rotte mango’s en een pond verse vismoten, waar ik uiteindelijk een heerlijk kerstdiner van heb gemaakt.
Lisa Lotens
Amsterdam, NL

Steeds vaker hoor ik om me heen dat mensen ‘even gaan dumpsterdiven’. Dat betekent dat je in de vuilnisbakken van markten en supermarkten snuffelt om uiteindelijk met een zak vol bruikbaar eten naar huis te gaan. Zwerver-like graaien naar voedsel dus. Dat vind ik prima, maar ik vraag me wel een aantal dingen af: waarom zou je een uur lang in de kou gaan zoeken naar een paar half rotte tomaten en een boterham? En hoe kun je al je schaamte opzijzetten om in het vuil van iemand anders te grabbelen? Ten slotte: hoeveel zelfbeheersing hebben hipsters nodig om met een uitgestreken ‘niks vreemds aan de hand hier’-gezicht in een paar rotte avocado’s te knijpen?

Advertentie

Toevallig ben ik dit jaar organisator van het kerstdiner met mijn vrienden. En toevallig werd ik afgelopen week genoodzaakt zachtjes ‘hoer’ tegen de pinautomaat te mompelen, omdat mijn saldo ontoereikend was. Ondertussen worstelde ik ook nog met bovenstaande vragen, en dus leek het me niet meer dan logisch om met Sacha, een 18-jarige dumpsterdiver en studente aan de University College, in het vuilnis van de Dappermarkt te duiken, op zoek naar antwoorden en een kerstdiner.

VICE: Hoi Sacha. Ik vind het heel leuk hoor, maar is het wel de moeite waard om een uur lang te zoeken naar eten?

Sacha:Het is natuurlijk makkelijker om gewoon naar de winkel te gaan om voedsel te kopen. Maar het leuke aan dumpsterdiven is het verrassingselement. Ik heb een keer een hele container met mango’s gevonden, die allemaal nog rijp waren. Ik heb ook een keer een werkende föhn gevonden. Ik vond het best eng om die te gebruiken. Ik stopte hem in het stopcontact en telde af tot het moment dat ik geëlektrocuteerd zou worden. Hij werkte gelukkig goed, haha.

Maar het verrassingselement betekent ook dat je kunt grijpen in een beschimmeld stuk vis.
Dat risico loop je inderdaad. Er bestaat een gouden regel als het gaat om dumpsterdiven: voel nooit aan een avocado. Die zijn meestal heel zacht en dan splashen ze in je hand. Dat is heel vies.

Naast de groentestand vonden we een hoop rommel. Daar lagen een aantal mango’s tussen, die best wel zacht waren. (En een beetje bruin.) Sacha nam er een mee. Ik vreesde voor mijn gezondheid.

Advertentie

Vind je het nooit gênant? Je wroet wel door andermans vuil.
Nee. Mensen die langslopen reageren meestal niet. En als ze reageren, zijn ze positief. Dan geven ze me gelijk. Ik heb het idee dat ik iets goeds doe. Ik lever toch een kleine bijdrage aan het stoppen van overproductie door supermarkten en dergelijke. Daarnaast is het spannend. Al deze gevoelens zijn veel sterker dan schaamte. Hoewel ik niet zou willen dat iemand mijn gezichtsuitdrukking zou zien als ik een zak vol rottende worsten opentrek, wat ook weleens is gebeurd.

Dus ook ecologische redenen spelen een rol.
Eigenlijk spelen drie dingen mee: het is fijn dat je niet hoeft te betalen voor je eten, je helpt de wereld en je voelt je over het algemeen heel goed over jezelf omdat het een kick geeft als je opeens een container vol eten vindt. In principe zou ik voor een kick ook naar de sportschool kunnen gaan, en ik kan best voor mijn eigen eten betalen. Maar zodra je grote vuilcontainers vol brood tegenkomt snap je dat er een serieus probleem is. Dus ik doe het inderdaad voornamelijk vanwege ecologische redenen.

Op een gegeven moment openden we een compleet willekeurige prullenbak waar een heel serviesgoed in zat.

Ik heb het idee dat dumpsterdiven een trend is.
Ik ben ongeveer anderhalve maand geleden begonnen, voor de grap. Ik heb geen idee hoeveel mensen het doen, maar ik zie het als een soort hobby. Laatst had ik voor twintig man gekookt met alleen voedsel uit de dumpster. Iedereen nam twee euro mee en dat ging naar Oxfam Novib.

Advertentie

Het is toch eigenlijk gewoon een nieuw hipsterding? Soms heb ik namelijk het idee dat mensen het doen vanuit een bepaalde stijloverweging.
Om cool te zijn, bedoel je? Nee. De mensen die ik tot nu toe ben tegengekomen zijn allesbehalve cool. Het zijn Spaanse alto’s met herdershonden of hele normale mensen. Daarmee wil ik niet zeggen dat hele normale mensen stijlloos zijn, ofzo. Ze zijn gewoon niet stijlbewust.

We vonden een container met heel veel ananassen. We groeven door de kleffe ananaszooi om een goede ananas te vinden, maar helaas waren ze allemaal uitgehold. We vonden wel deze tomaten.

Het lijkt wel alsof alle verkopers op de markt het heel normaal vinden dat een aantal studenten in hun vuil komen snuffelen.
De meeste mensen op de markt zijn heel aardig. Ook als ik ze vraag of ze wat overhebben, geven ze meestal wat mee. Ik kom hier nu regelmatig, dus ik herken veel verkopers en andere dumpsterdivers die hier komen zoeken.

Zit je elkaar dan niet enorm in de weg? Zijn er bijvoorbeeld dumpsterdive-do’s and -don’ts?
Niet echt. Behalve de avocadoregel. Iedereen is heel vriendelijk tegen elkaar. We laten elkaar gewoon zoeken. Er is genoeg voor iedereen.

Juist op dat moment kwamen er twee concurrenten in dezelfde dumpster graaien als die van ons. Het waren mensen met dreadlocks. Ik voelde me opgehaast, want ik wilde niet dat er iemand anders met mijn groenten vandoor ging. Ik liet me niet kennen en pakte wat ik pakken kon. Het resultaat: drie aardappelen, een citroen, een grapefruit en wat paprika’s.

Advertentie

Ik merk dat je niet specifiek op zoek bent naar vlees of vis. Maar dat heb ik wel nodig voor mijn kerstdiner.
Dat klopt, want ik ben vegetariër. Als je vlees zoekt zou je naar de vuilnisbakken van de HEMA moeten gaan. Daar liggen meestal wat rookworsten na sluitingstijd. Voor vis zou je eigenlijk de visboer moeten vragen. Ik moet nu gaan want ik heb alles wat ik nodig heb. Doei.

Ik volgde Sacha’s advies op en ging nog even langs de visboer. Ik vroeg of ze nog vis hadden die ze zouden gaan weggooien. De jonge visboer antwoordde daarop: “Hier, een klant is dit vandaag vergeten mee te nemen. Het is gerookte vis ter waarde van 28 euro.” KA-CHING!

Mijn kerstdiner: gerookte zalm met makreelsalade, gepofte aardappel en gegrilde groenten. (Oké, ik heb zelf nog een zak veldsla gekocht. En dille. En knoflooksaus. En crème fraîche.)