Door het hoge aantal Palestijnse doden lijkt het alsof Appa gelijk heeft

Schrijven over Israël en Palestina is bij voorbaat kut, want je doet het toch nooit goed. Maar gister ging een video van rapper Appa reteviral in pro-Palestijnse en anti-Israëlische kringen, en daar willen wij met z'n tweeën wel op reageren. Appa's speech is een vurige aanklacht gericht tegen de moraalridders die nu onzichtbaar zijn. Bewapend met Arafatsjaal, zonnebril en smartphone stelt hij vlammend: 'Homorechten in Rusland, kinderrechten in Afrika, maar waar zijn jullie nu?'. Tijdens een pro-Palestina demonstratie afgelopen zaterdag in Den Haag vraagt hij zich af waarom de anders zo luidruchtige politici, media en activisten, zich nu afzijdig houden.

Post by DutchTurks.nl.

Hier zijn we, Appaman! Twee jongens van de media die weten dat schrijven over Israël en Palestina gelijk staat aan stappen in een wespennest. Al jaren kijken we op afstand naar een van oorsprong religieus conflict, dat zich heeft ontwikkeld tot een uitzichtloze strijd over landgrenzen. Een oorlog waarin we het gevoel hebben dat een kritische opstelling tegenover de één meteen leidt tot de beschuldiging dat we vóór de ander zijn. Maar geloof ons: er zijn genoeg mensen die zich oprecht bekommeren om de slachtoffers van deze strijd, maar klaar zijn met het feit om meteen te worden uitgemaakt voor zionist of terrorist zodra ze er iets over zeggen. Ons standpunt is enorm simpel: geweld leidt tot niks. Maakt niet uit van welke kant het komt.

In de discussie van afgelopen week wordt vaak verwezen naar de aantallen dodelijke slachtoffers dat viel bij het recent aangewakkerde geweld tussen Hamas en Israël. Die dramatische tussenstand zorgt namelijk voor een enorme kleuring van het debat. Het wordt als bewijs gebruikt om Israël te kunnen aanwijzen als de grote boeman: de cijfers laten namelijk enkel doden aan Palestijnse zijde zien, Israëlische slachtoffers zijn er niet.

De teller volgens de Verenigde Naties op dit moment:

Israël: 0 doden en 9 gewonden

Gaza: 178 doden en 1361 gewonden

De tussenstand qua afgevuurde raketten (volgens het Israëlische leger op maandag).

Israël: 1300

Hamas: 940

Maar datajournalistiek vertelt natuurlijk niet alles. Dat cijfer nul aan de kant van Israël komt niet alleen door de slechte kwaliteit van de Palestijnse raketten, maar ook door het nieuwe Iron Dome verdedigingssysteem, dat Israël sinds 2011 in gebruik heeft. Het systeem is peperduur, maar oh zo effectief. Het checkt wat voor raketten er op weg zijn naar de steden, en welke naar een open veld. De gevaarlijkste worden vervolgens onderweg uitgeschakeld met een kleine raket- om dit geavanceerde verdedigingsmechanisme precies te begrijpen, kun je dit artikel lezen.

Het is een briljant systeem, waarmee Israël ervoor zou kunnen kiezen om zich alleen nog maar te verdedigen. Daarmee zou het beloofde land eenvoudig de pr-oorlog kunnen winnen; het beeld van een belegerd, hulpeloos Israël dat niet aanvalt maar enkel verdedigt zou de overhand krijgen, en de boze reacties vanuit het buitenland zouden - net als vroeger - minder fel zijn. Een geloofwaardige slachtofferrol ligt dus voor het oprapen.

In plaats daarvan was de Israëlische regering van mening dat er na de moord op drie joodse jongen een tegenoffensief nodig was. Terugslaan uit verdediging dus. Door die oorlogszuchtige houding is Israël opnieuw de Goliath geworden en zijn de Palestijnen de David die dapper stand houdt en langzaam wordt afgeslacht.

Maar ook dat beeld heeft natuurlijk een nuance nodig. Zoom iets verder uit, en Israël is nog altijd een klein landje midden in een vijandig gebied. Alle buurlanden zien Israël liever afdrijven in de Middellandse Zee. En laat geen twijfel bestaan over het doel van Hamas; hun raketten zijn misschien crappy, de intentie is om burgerslachtoffers te maken en het volk doodsangst aan te jagen. Het zijn raketten die onderweg niet bij te sturen zijn, waardoor ze willekeurig terechtkomen.

Ons druk maken om burgerslachtoffers is vreselijk hard nodig, en het is goed dat demonstranten in Den Haag dat doen, maar de onschuld die Appa toeschrijft aan Hamas, met het argument dat ze 'armzalige, zelfgemaakte raketjes' gebruiken, is dan weer te kort door de bocht. Hamas zou veel liever betere raketten hebben die niet zo makkelijk uit de lucht werden gehaald. De aanval van de Palestijnen is misschien niet geavanceerd, maar wel kwaadwillig agressief. Haal je daar je morele gelijk mee?

De manier van verdediging met menselijke schilden is ook een lastige kwestie. Volgens de Israëli's is de tactiek juist de reden dat er zoveel burgerslachtoffers vallen; doden zouden te vermijden zijn als Hamas niet zo ontzettend kwaadaardig zou zijn om hun bloedeigen volk in te zetten als schild, zegt Israël. Hamas zou doelbewust burgers offeren in de hoop dat er dan niet aangevallen wordt.

Maar ja, neem het de Palestijnen eens kwalijk dat ze hun gebouwen met hun eigen lichaam beschermen. Afgezien van vredesonderhandelingen is een menselijk schild ongeveer het enige geweldloze wapen dat de inwoners van Gaza op dit moment hebben. Het argument dat het een moedige vorm van verzet is, is net zo eenvoudig gemaakt. En zoals onderstaande video aantoont, werkt het soms nog ook.

[liveleak src='//www.liveleak.com/ll_embed?f=47bb7c64675c' width='640' height='360']

Hoe een menselijk schild effectief kan zijn. Eerst een waarschuwingsbom, vervolgens een menselijk schild, en vervolgens de aftocht van de Israëli's.

Komen we terug bij de 'POWERFULL EPIC SPEECH' van Appa.

Speeches als de zijne slaan aan omdat Israël inmiddels wereldwijd het imago heeft van een supertechnologische boeman die wild om zich heenslaat. Maar hij had zijn speech ook kunnen houden zonder te beweren dat Israël alle macht in handen heeft en de raketten van Hamas niets voorstellen. Natuurlijk is het prima dat veel mensen luisteren naar zijn woorden, maar aan media vragen zich te mengen in deze discussie en daarmee meteen jouw visie over te nemen (of welke mening dan ook), dat gaat niet zomaar, Appa. Wij, Abel en Thijs, winden ons ook op over het hoge aantal doden en het lot van de Palestijnen, maar het heeft geen zin om in die verontwaardiging selectief te zijn.