Deze idioten houden jaarlijks een wedstrijdje brandnetels eten

Deelnemers in het heetst van de strijd. Foto: bizarreoddities

Op de zaterdag voor de langste zomerdag van het jaar 2002 werkte de Engelse boer Simon Sleigh binnen een uur 23 meter aan brandnetels weg. Het nuttigen van brandnetels is op zichzelf niet zeldzaam: er zijn zat drankjes en theetjes die van het onkruid worden getrokken. Maar snoepen van brandnetels in hun originele vorm is een ander verhaal. Afgezien van de stekelige stengels zijn ook de bladeren voorzien van een prikkelende vacht, waarvan de piepkleine haartjes gevuld zijn met een irriterend stofje. Tijdens het eten van brandnetels lopen je tong en lippen flinke schaafwonden op, en de binnenkant van je mond kleurt gitzwart. Af en toe kan het gebeuren dat de brandnetels in je maag gaan fermenteren, wat voor onsmakelijke borrelende geluiden zorgt. Ook dat overleef je.

Foto: bizarreoddities

De brandneteleetwedstrijd is het belangrijkste onderdeel van het grote bierfestival dat elk jaar plaatsvindt in de pub Bottle Inn. Op zaterdagavond verzamelen deelnemers uit de hele wereld en hun toeschouwers – inclusief de media – zich in de Bottle Inn. De deelnemers hebben een uur de tijd om zoveel mogelijk bladeren van de vijftig centimeter lange brandnetelstengels naar binnen te werken. Wat niet toegestaan is: van huis meegenomen brandnetels eten, wc-pauzes, pijnstillers of andere verdovende middelen. Behalve bier dan, om de brandnetels weg te spoelen. De hoofdprijs bestaat uit een kleine kampioensbeker en een geldbedrag van rond de honderd euro.

Een brandnetel is niet veel meer dan een groene stengel met duizenden kleine mesjes eraan vast. Foto:  Wikicommons

De kampioenschappen zijn het resultaat van een uit de hand gelopen weddenschap tussen de lokale boeren. Het verhaal gaat dat in 1986 een van de boeren, Alex Williams, klaagde over de grootte van de brandnetels op zijn velden. Als iemand hem nóg grotere brandnetels kon laten zien, zou hij ze rauw opeten. En zo geschiedde. In de jaren daarop werd het opscheppen over de grootte van brandnetels onder de boeren een soort traditie. In 1997 werd de Bottle Inn gekocht door Shane Pym, die er wel geld in zag om het spelletje uit te breiden naar wat toen de World Nettle Eating Championship werd gedoopt: een hedonistisch evenement vol drank, weddenschappen en ongetemd kapitalisme. O ja, en brandnetels.

Helaas bleek het jaarlijkse evenement niet voldoende geld op te brengen om de pub van een faillissement te redden, en gingen er jaren voorbij zonder grote aantallen durfals met hun mond vol brandnetels. Inmiddels is de pub heropend door huidig eigenaar Nigel Blake, die het evenement een warm hart toedroeg. Hij merkte dat de lokale bevolking de traditie in ere wilde houden en droeg zijn steentje bij door de sadomasochistische kampioenschappen weer in de pub te houden.

De Bottle Inn. Foto:  Wikicommons

Het veilig eten van brandnetels is iets dat je kunt leren. Misschien is dat waarom het – net als andere vormen van competitieve vraatzucht – zo populair is. Blake heeft zelf ook ooit meegedaan, “maar dat was omdat de pub net weer openging en de wedstrijd op televisie zou verschijnen,” geeft hij openlijk toe. Toch kent hij de fijne kneepjes van het vak en geeft hij wel vaker demonstraties. De truc is om het blad dubbel te vouwen tussen je vingers, zodat je niet door de haartjes geprikt wordt en toch van de smaak kunt genieten. Die smaak is vergelijkbaar met die van spinazie of rucola. Het is een wedstrijd, dus wie de blaadjes niet snel en efficiënt genoeg kan vouwen wordt aan flarden geprikt. Verder hangt het succesgehalte voornamelijk af van externe factoren, zoals het weer van het afgelopen seizoen: de hoeveelheid regen en hitte beïnvloeden het steekgehalte van de brandnetels. Volgens de winnaar van de afgelopen twee jaar is de beste voorbereiding om ‘s ochtends flink te ontbijten en tot aan de avond verder niets meer te eten. En: geen bier, ook niet tijdens de wedstrijd.

Je zou denken dat een dergelijke strategie tijdens de competitie geen geld oplevert voor de pub, die inkomsten uit bier en eten moet zien te halen. Niets is minder waar. Bij ongeveer vijftig deelnemers kan de pub al rekenen op meer dan tweeduizend toeschouwers, die niets anders doen dan zuipen, vreten en toekijken. Het beste van alles is volgens Blake dat de mensen het niet zat lijken te worden. “De man die de competitie van vorig jaar en het jaar daarvoor won, is van plan op 7 juni 2014 weer mee te doen, omdat hij nog niet tevreden is met zijn huidige record.”

Iemand verkleed als hooibaal. Foto: Wikicommons

Het in wedstrijdvorm eten van brandnetels is dus niks nieuws meer, maar dat mag de pret voor zowel de deelnemers als de toeschouwers en de pers niet drukken. Ieder jaar weer meedoen is voor de deelnemers een erekwestie. Bovendien past het competitief eten van brandnetels in een lange traditie van bizarre eetevenementen in Engeland. Zo worden er iets verderop wedstrijden gehouden in het eten van ui of knoflook, maar ook aan een potje ‘kazenrollen’ kun je prima meedoen, als je toevallig in de buurt bent. Sensationeler wordt het in andere dorpjes, waar mannen zich verkleden als hooimonsters of gezellig met elkaar een potje hardlopen, waarbij een houten ton gevuld met brandend teer boven het hoofd moet worden gehouden. Hartstikke leuk.

Iemand met een middeleeuws kapsel en een brandende ton boven z’n hoofd. Foto:  Wikicommons

Het lijkt erop dat de Britse bleekneuzen alle mogelijke kansen aangrijpen om de langste zomerdag van het jaar ten volle te benutten voordat de winter het land weer in z’n oude, vertrouwde grijze staat herstelt. Sommige evenementen zijn gebaseerd op eeuwenoude tradities, zoals het wedstrijdje hardlopen-met-brandende-tonnen, dat teruggaat naar de tijd waarin heksenverbrandingen nog aan de orde van de dag waren. Andere competities zijn nieuwer, waarschijnlijk omdat de bewoners van het Engelse platteland zich kapot verveelden, een paar biertjes wegtikten en zochten naar een gezellige manier om de zomer te vieren. Kunnen we het ze kwalijk nemen? Misschien is het helemaal geen slecht idee om af en toe stomdronken de zon toe te juichen, je mond te verneuken met een paar honderd brandnetelbladeren en vervolgens een kaas van een heuvel te laten rollen zonder er verder al te veel over na te denken.

Deze jongen is supergoed in het eten van brandnetels. Foto: bizarreoddities