Oud-hoofdredacteur Wiegertje Postma vertelt over haar favoriete stuk

VICE Nederland bestaat tien jaar. Om dat te vieren geven we 15 april een gortig feest, én vroegen we een paar van onze voormalige hoofdredacteuren om ons te vertellen over hun favoriete stuk. Wiegertje Postma was onze hoofdredacteur van 2014 tot 2016, en werkt nu in Londen bij VICE UK als Managing Editor Europe.

Een van de bijzonderste dingen die ik voor VICE geschreven heb, was mijn interview met Tommy Wieringa in het fictienummer van het magazine uit januari 2011. Ik was zenuwachtig toen ik hem opbelde met mijn interviewverzoek, en dat bleek terecht: hij had totaal geen zin in een interview. Hij zei alleen nog grote schrijversinterviews te willen doen, zoals die in literair tijdschrift The Paris Review gepubliceerd worden – de interviewserie The Art of Fiction. Hij had net zo'n gesprek met James Salter gelezen en hij citeerde eruit. Salter werd gevraagd hoe hij nu over zijn eerste twee boeken dacht, en Salters antwoord op die vraag was alleen: "Youth." Dat soort interviews wilde Tommy Wieringa alleen nog houden. "Dat treft," zei ik, "ik heb stage gelopen bij de Paris Review." Dat was wel waar, maar stagiaires hoefden zich daar niet bezig te houden met de grote schrijversinterviews. Maar het was overtuigend genoeg voor Tommy Wieringa, dus ik mocht bij hem thuis langskomen. Die gunst verleende hij nooit aan interviewers, zei hij. Ik mocht geen fotograaf meenemen – we zouden alleen praten.

De dag dat ik naar zijn huis ging, een kwartier buiten Amsterdam, was de koudste dag van het jaar. Gevoelstemperatuur: -17. Hij haalde me van de bushalte op met zijn auto, zijn huis stond fier in uitgestrekte bevroren velden. Binnen maakte hij boterhammen met kaas en pindakaas – waar hij kiemen overheen strooide "om de dood te bestrijden" – en praatten we over het schrijverschap, de smerigheid van leven in gebrek, de charme van sekstoerisme, en literatuur. Toen we uitgepraat waren bracht hij me terug naar de bushalte en bleef hij wachten tot ik in de bus zat. Toen er eerst drie bussen aan me voorbij reden, ging hij voor de vierde midden op straat staan, om te zorgen dat dat niet weer zou gebeuren.

Hij was blij met het uiteindelijke interview: het was precies geworden wat hij ervan gehoopt had. Het was ook precies geworden wat ik ervan gehoopt had. Ik kwam hem later nog weleens tegen op gelegenheden waar schrijvers waren, en dan nam hij altijd de moeite om me op te zoeken en me te zeggen dat mijn interview precies was geworden wat hij ervan gehoopt had. Eén keer sleepte hij Arjen Lubach mee, om ook tegen Arjen Lubach te zeggen dat mijn interview precies was geworden wat hij ervan gehoopt had.

Daarnaast ben ook heel erg trots op een verslag dat ik in 2011 schreef van de week waarin ik elke dag keek naar een webcam waar twee blote bejaarde Duitse mannetjes op te zien waren. Ik heb altijd gevonden dat mijn webcamkijkverslag te zeer onder de radar is gebleven. Vandaar dus hier opnieuw mijn artikel "De toekomst van de amateurporno is grijs en continu aan het chillaxen".

— Wiegertje Postma

Lees hieronder het favoriete stuk van Wiegertje:

4 maart 2011

Ik weet niet wat jullie gedaan hebben, maar ik heb deze week onophoudelijk naar twee hypnotiserend naakte Duitse opaatjes gekeken. Sami und Walter hebben een webcam in hun woon-, eet- en slaapkamer (dat is allemaal dezelfde kamer dus, hè) opgehangen, en dat komt heel goed uit, want ze zitten er de hele dag in hun blootje te paffen. Kijken is gratis, maar wie betaalt mag met de boys chatten.

Het bejaarde stelletje heeft mijn hele week in een ijzeren maar toch supercomfortabele greep, want ik móet een paar keer per dag checken of ze al aan het lunchen zijn, tv kijken, misschien een dutje doen of grapjes met elkaar maken. Alles in hun paradijskostuum. Verder doen ze echt niks, NIKS! Deze mannen hebben een beangstigend fijn bestaan. Ik kan nauwelijks wachten om in de vooravond van mijn leven een webcam te installeren, de verwarming een paar graden hoger te zetten en nakend op de bank voor de tv te zitten terwijl mijn pensioen binnendruppelt. En als de vergrijzing een beetje wil doorzetten, dan is zijn dit soort gemoedelijke initiatieven denk ik wat we de komende jaren kunnen verwachten, op amateurpornogebied. Het bevalt me.

Feit blijft wel dat mijn week als verloren beschouwd kan worden, omdat dit blogje het enige is waar ik me toe heb kunnen zetten. Om jou hetzelfde lot te besparen, hierbij een recap van de afgelopen week (en waarschijnlijk meteen ook van alle komende weken in het leven van Sami und Walter) zodat je weet wat je gemist hebt, en hier voortaan eigenlijk ook geen tijd meer aan hoeft te besteden.

MAANDAG 28 FEBRUARI
Walter at een pizza, verschoof het meubulair een stukje en speelde het klaar om zittend én rokend een dutje te doen. Sami lag, vooral.

DINSDAG 1 MAART
Sami und Walter stonden op en keken televisie. Ook zwaaide Walter even naar de overburen.

WOENSDAG 2 MAART
Sami und Walter waren op een bepaald moment om onduidelijke redenen gekleed, maar dat duurde gelukkig niet lang. Ook at Walter iets dat op een abrikoosje leek en checkte hij zijn email.

DONDERDAG 3 MAART
Sami und Walter aten de hele dag door een feestelijke dis met een glaasje erbij. Daar werden ze een beetje dronken en uitgelaten van.

VRIJDAG 4 MAART
Ze zijn inmiddels opgestaan en Walter heeft op een bepaald moment zijn broek aangehad, zoveel is zeker. Maar er kan nog vanalles gebeuren: de dag is nog jong.

Volg hier live de laatste ontwikkelingen rondom Sami und Walter.