Verhalen van mensen die op heterdaad betrapt werden door hun ouders

Die arme, arme ouders van je. Denk er maar eens over na: z­­e hebben jou letterlijk gemaakt, ze voeden je op, ze houden je in leven met eten. En dan word je dertien en begin je tegen ze te schreeuwen dat het oneerlijk is dat je niet in je eentje naar Frankrijk mag liften, omdat daar een internetvriend van je woont. Vervolgens word je veertien en begin je ze steeds vaker teleur te stellen met de beslissingen die je maakt. Dan word je vijftien en gaat alles echt naar de verdoemenis, tot je uiteindelijk, op vrij late leeftijd, begint te begrijpen dat je ouders gewoon niet willen dat je doodgaat en over het algemeen het beste met je voor hebben. Vanaf dat moment wordt alles langzamerhand weer oké. Hoe dan ook, de jaren voor dat omslagpunt kunnen vaak een flinke strijd zijn. We spraken een paar mensen over specifieke momenten in deze jaren – namelijk die momenten waarop hun ouders ze op heterdaad betrapten en extreem teleurgesteld waren.

Het was weleens vaker gebeurd dat ik mijn vader opbelde terwijl ik aan de lsd zat, of met hem ging tuinieren aan de 2cb, maar één specifieke keer zal me voor altijd blijven achtervolgen. Ik hoorde pas later wat er precies gebeurd was, omdat ik op het moment zelf out was gegaan. Het was een behoorlijk zware nacht – mdma, coke, wiet en drank stonden allemaal op het lijstje – en tegen de tijd dat we weggingen bij het feest was het een uur of negen, tien 's ochtends. Ik voelde me behoorlijk verrot, toen ik hoorde dat mijn vrienden rare roze "supervalium" hadden besteld online. Ze waarschuwden me nog dat ze supersterk waren, wat ik negeerde, en ik kieperde een handjevol naar binnen. Daarna nam ik er nog drie. Ik voelde me nog steeds behoorlijk opgefokt en had al uren en uren niet meer geslapen, toen we teruggingen naar het huis van mijn ouders. Het was een zonnige zondagochtend en ze waren bezig met dingen die ouders altijd doen op zondagochtend: tuinieren, het huis aan kant maken, koffie drinken. Het volgende moment schrok ik wakker. Ik lag op mijn eigen bed en had al mijn kleren nog aan. Het was zes uur 's avonds. Pas een paar dagen later kreeg ik het hele verhaal te horen.

Blijkbaar had ik besloten on mijn vrienden de volledige inhoud van mijn garage te laten zien. Een paar uur lang had ik alles wat ik kon vinden eruit gehaald, om het aan mijn vrienden – en ook mijn moeder – te showen. Ik vond een doos vol met jarenvijftigerotica en besloot er wat van hardop voor te lezen. Op een bepaald punt goot ik een kop thee over mijn laptop, terwijl ik over een tafel probeerde te springen. Kortom, ik gedroeg me als iemand die je zou tegenkomen rond zonsopgang bij een tunnelrave – ik was onsamenhangend aan het babbelen, rare geluiden aan het maken en over de grond aan het rollen. Mijn ouders probeerden ondertussen de krant te lezen en een broodje te eten. Waarschijnlijk zijn er nog zoveel dingen die ik niet kan vertellen omdat ze niet aan mij verteld zijn, om mijn geestelijke gezondheid te beschermen, maar iedereen gedroeg zich de weken daarna behoorlijk vreemd tegen me. Ik heb het grootste deel van het verhaal van mijn vrienden gehoord. Mijn moeder was lichtelijk geamuseerd door het hele gedoe en mijn vader zei er niks over, behalve een standaard vaderopmerking: "Zo jongen, voel je je al wat beter nu je geslapen hebt?" Een wijze les die ik leerde: blijf weg van de roze valium.

- Jan

Het was oudjaarsavond, en ik was 18. Ik zou de jaarwisseling vieren op een krakersrave in Shoreditch, maar tegen de tijd dat ik aankwam was het al kwart voor twaalf, en was ik nog broodnuchter. Ik ging in die tijd met een aantal Russen om, en een van mijn Russische vrienden had een fles wodka van 80% mee, als souvenir van een recente vakantie. Het was zo sterk dat je het niet eens meer proefde, en jong en dom als ik was sloeg ik die fles als een idioot achterover. Ik heb geen idee hoe ver ik uiteindelijk gekomen ben, maar tegen de tijd dat mensen begonnen af te tellen stond ik al met een wildvreemde dertiger aan te pappen. Niet veel later begon de kamer te tollen, en sproeide ik ettelijke liters kots in het rond. Ik wilde naar buiten voor wat frisse lucht, maar kotste de hele trap onder. Verder herinner ik me weinig, tot het moment dat een van mijn vrienden zei dat ze mijn vader hadden gebeld om me op te halen.

Dat was in principe goed nieuws, met de kanttekening dat mijn ouders superstrikte moslims zijn die niet weten dat ik drink. Mijn vader was al snel ter plaatse, godzijdank, en mijn vrienden hebben me de auto in moeten tillen. Tussen de gemompelde smoesjes over voedselvergiftiging door, heb ik heb de hele rit uit het raam lopen kotsen. Buiten werd ik door allerlei mensen toegejuicht, maar in de auto was het doodstil. Eenmaal thuis heb ik nog twee volle dagen in bed over liggen geven, met een lichte alcoholvergifting. We hebben het er nooit meer over gehad, aangezien mijn ouders deze kant van mijn leven liever niet onder ogen zien. Ik heb sindsdien nooit meer een fles wodka aangeraakt, en ik hou m'n drankgebruik nog altijd geheim voor mijn ouders.

- Zania

Het laatste jaar dat ik thuis woonde, voordat ik ging studeren, ging ik naar een feestje met m'n vrienden en m'n vriendje. Ik was zo lam dat ik mijn tanden vol tegen de zijne beukte toen ik hem probeerde te zoenen. Daarmee brak ik mijn voortand doormidden, en ik werd helemaal hysterisch. Toen ik eenmaal uitgehuild was, deden m'n ogen zo'n zeer van alle tranen, wiet en drank dat ik ineens als de bliksem mijn lenzen uit wilde doen. Ik was alleen al veel te ver heen, waardoor ik eigenlijk vooral paniekerig aan m'n netvliezen aan het krabben was. Na elke mislukte poging werd ik nog een tikje hysterischer.

Hierdoor besloot mijn vriend maar om m'n vader te bellen, die me vervolgens om 4 uur 's nachts naar het ziekenhuis heeft gereden. Hij had me weleens eerder een beetje beschonken gezien, maar ik was nu het station van 'naar de klote' ver gepasseerd. In de auto vroeg hij me of ik genoten had van "de stickies", waar ik zeer verontwaardigd op reageerde. Ik probeerde hem ervan te overtuigen dat ik hartstikke nuchter was, en gewoon een probleempje met m'n lenzen had. Eenmaal in het ziekenhuis duurde het natuurlijk een eeuwigheid, en kreeg ik uiteindelijk verband om mijn ogen, wat ik drie dagen moest laten zitten. Mijn vader was "niet boos, maar gewoon teleurgesteld". We hebben het er nooit meer over gehad.

- Rachel

Toen ik 17 was ging ik samen met m'n broer en zus naar Manchester voor een optreden, waarna we bij een oudere nicht zouden slapen. We waren samen door een aantal gram mdma heen geraasd, en dit was mijn eerste keer. Mijn nicht lag er zo erg af dat we haar al snel kwijt waren, waardoor we ook ineens geen slaapplek meer hadden. We besloten na afloop dus maar onze vader te bellen, die meer dan een uur moest rijden om ons op te halen. Ik schaamde me kapot, en maakte me zorgen om m'n nicht omdat we überhaupt geen idee hadden of ze nog wel leefde.

Toch kon ik niet stoppen met praten. Ik probeerde mijn vader uit te leggen dat mijn kaak uit zichzelf heen en weer scharnierde, en bleef maar doorgaan over hoe geweldig het optreden was. "Gaat het wel, dropje?" is het enige wat hij vroeg, waarop mijn broer uit de school klapte en zei dat ik "tjokvol mdma" zat. "Oh, Rosie toch," zei hij lachend. Blijkbaar zag ik er nogal grappig uit met m'n schotelogen. Mijn moeder vond het minder grappig en ging door het lint toen we thuiskwamen, vooral mijn broer en zus moesten het ontgelden. M'n nicht kwam de volgende dag weer boven water – ze had de hele avond in de EHBO-tent gelegen.

- Rosie

Toen ik nog thuis woonde gaf ik een keer een feestje in de tuin van m'n ouders, waar we een grote vuurkorf hadden staan. In de loop van de avond gooide ik al het brandhout wat ik kon vinden in de vlammen. Ik was al sinds 's middags aan het drinken, en toen mijn ouders om half 4 's nachts thuiskwamen kon ik amper meer staan. Ik besloot maar naar bed te gaan, maar toen ik net in m'n nest lag werd ik naar beneden geroepen. Mijn vader stond naast de vuurkorf en vroeg me waar ik al dat hout vandaan had getoverd. Ik wees naar de garage. Ik weet niet meer precies wat hij zei, maar hij liep rood aan. Zo kwaad had ik hem in tijden niet gezien.

Wat bleek: ik had het uit elkaar geschroefde hemelbed van mijn zus opgestookt, dat iets van vijfhonderd euro had gekost. Blijkbaar waren die lange planken waar ik op had moeten springen om ze te breken de zijkanten van het bed geweest. Het duurde een dag of twee voordat m'n vader weer met me wilde praten. - Joe