De puinhopen van anderhalf jaar 'Happy'

Zoals alle mijlpalen in de geschiedenis, staat de release van Pharrell's Happy in het geheugen gegrift alsof het nummer gisteren is uitgekomen. Toch is het alweer anderhalf jaar geleden. Je zou kunnen stellen dat we sindsdien in het post-Happy tijdperk leven. Het nummer heeft het leven op planeet Aarde ingrijpend veranderd. Vragen als 'waar was jij toen Happy uitkwam?' kunnen worden gesteld. Ikzelf was in een staat van verwarring op de Noisey-redactie de extreme vrolijkheid aan het incasseren. Het was gelijk duidelijk dat dit nummer potentieel de wereld zou kunnen vernietigen. Toch maf voor een irritant kutnummer dat eigenlijk de soundtrack was van een duffe kinderfilm. Noisey zoomt even uit op de ellende die het nummer de afgelopen jaren heeft aangericht. Wat is er allemaal veranderd sinds Happy?

Hij maakte ons nat met Blurred Lines, masseerde onze schaamstreek met Get Lucky en beukte met Happy zijn aanwezigheid met bruut geweld bij ons binnen. Sindsdien kun je je kont niet meer keren zonder geconfronteerd te worden met een geil zanglijntje van Pharrell. Er is geen winkelcentrum, parkeergarage, wachtruimte of terras meer waar je je even kunt afzonderen van de glijerige falsetto van Williams. We worden non-stop auditief aangerand met blijheid tot het punt dat er geen contrast meer is.

Hoewel het nummer vrijwel overal ter wereld een knaller van een hit was, was Nederland het eerste land waar hij op nummer één stond. Dat kwam door hoog aangeschreven smaakmakers als 3FM en een Transavia-reclame. Het is zelfs het succesvolste nummer in onze top 40 aller tijden. Nummer ééner dan alle andere nummer ééns uit de geschiedenis van nummer éénen. Typisch, dat het meest toegankelijke blije kutnummer ever het gretigst aftrek vindt in Nederland. Lees hieronder verder.

Pharrells gejank op de Amerikaanse tv zorgde voor een stortvloed aan jankers. Ik noem een Ali B, een Erik Corton, Giel, zelfs Mike fucking Boddé jankt tegenwoordig op tv. Toen Pharrie (ik mag hem zo noemen) bij Humberto aanschoof, probeerde die laatste er alles aan om een traantje uit die eerste te trekken. Het was walgelijk. Emoties tonen is oké, maar janken op tv is gewoon goedkoop. Denk eens aan alle kinderen die opgroeien met die vieze krokodillentranen van jullie. Als het zo doorgaat zijn we over twee generaties allemaal fucking watjes.

Happy was eigenlijk geschreven voor CeeLo Green, die bolle van Gnarls Barkley, maar zijn label keurde het nummer af omdat hij zich moest focussen op zijn kerstalbum [lol, red]. Zoals je je kunt voorstellen was het een bittere pil voor CeeLo toen hij erachter kwam dat Happy de allergrootste hit ooit was. Sindsdien is CeeLo aan lager wal geraakt. Hij tweette uit frustratie allemaal domme shit over verkrachtingen en heeft geen muziek meer uitgebracht. Thnx Pharrell :S

De video voor Happy van Pharrell Williams is inmiddels meer dan 600 miljoen keer bekeken. Bron: youtube

Een zwoele zomeravond in juli. Het jaar is 2014. Het wereldkampioenschap voetbal nadert zijn einde. Het gaat enkel nog tussen onze bezetters ten tijde van de Tweede Wereldoorlog en het team dat onze jongens uitschakelde doormiddel van de gevreesde penalties. Dit zijn de beste landsteams van de gehele globe. Samen op één veld, maar voor deze negentig minuten gezworen vijanden. Wanneer de verhitte strijd na een verlenging besloten wordt met een vrije trap van één van de beste spelers ter wereld, barst het stadion los van emoties. Opgelucht, woedend, uitzinnig, alle gemoedstoestanden passeren de revue. De soundtrack? Fucking Happy van Pharrell :( :(

De zoektocht van reclamemensen naar het meest toegankelijke nummer ooit eindigde bij Pharrell. Er zal nooit meer een nummer gemaakt worden dat zo mild, algemeen, anti-gewaagd, gemiddeld en toegankelijk is als Happy. De blijheidspiek is bereikt. Dat is chill, want dan kunnen we verder, op zoek naar nieuwe uitdagingen. Hoe moeten muzikanten ooit nog geld verdienen met muziek nu niemand meer albums koopt, streamingdiensten ze in de maling nemen, en Pharrell al het commerciële geld opstrijkt? Vaarwel muziekindustrie.

Geen enkel facet van het leven bleef onberoerd door Happy. De klanken van het funky gitaartje vonden zelfs een plek in het brein van Wendy van Dijk, waar ze zich ontpopten tot een monsterlijk blij idee. Een glossy over vrolijk zijn. Het heet uiteraard Wendy en het zal je niet verbazen dat het verschrikkelijk is. Op de website staan artikelen als '5x de leukste foodtrends' en 'Deze video is niet alleen prachtig, maar ook ultiem rustgevend'. Allemaal de schuld van Pharrell, IMHO.