Autre Ne Veut is de beste zanger van dit moment. Hij heeft net een nieuw album uit: Anxiety. Met deze plaat kunnen we onze alt r&b-fase waardig afsluiten. Beter dan dit wordt het niet. Het is superintens en zal gevoelige types, zoals mijn moeder, aan het huilen brengen. Autre Ne Veut = Arthur Ashin. Hij stal mijn hart al in 2010 met zijn titelloze debuut vol avant-gardistische r&b-liedjes. Inderdaad ja, AVANT-GARDISTISCHE R&B. Het kan. Ik wist alleen niets van hem. Niemand eigenlijk. Ik kon niet wachten om hem te spreken, dus vroeg ik hem te Skypen. Terwijl Arthur zijn ontbijt nuttigde, vroeg ik hem naar Whitney Houston, zijn fascinatie voor het vrouwelijke geslacht en Idols.
Noisey: Jammer dat ik je niet op de webcam kan zien. Waarom zet je hem niet aan?
Autre Ne Veut: Ik Skype via mijn telefoon, dus dat is niet mogelijk. Ik kan je wel vertellen wat ik nu aan het doen ben? Ik maak ontbijt klaar. Het is bij jou toch zeker al iets van half 12?
Ik had vanochtend na een lange tijd eindelijk weer eens de kans om uit te slapen. Ik heb het druk gehad, ben zelfs een beetje overwerkt geraakt. Maar dat is vanaf nu anders. Gisteren was mijn laatste dag bij mijn reguliere baan. Vanaf nu richt ik me volledig op mijn muziek. Hoe voelt dat?
Bevrijdend. Het zal je goed doen. Zeker met je nieuwe plaat. Over de titel daarvan: Anxiety. Is het zo heftig met je gesteld?
Het is niet zo erg met me gesteld dat ik in een Kurt Cobain-situatie leef. De laatste jaren kreeg ik veel op mijn bord. Het leek mij een goed excuus om het album als plek te kiezen waar alle emoties bij elkaar konden komen. Dit klinkt me iets te vaag. Ik wil gewoon weten wat je grootste angst is.
Het bangst ben ik om dat te doen wat ik het liefste zou willen doen en me daarin niet te laten blokkeren door de angst dat ik zal falen. Ik heb me daar veel te lang door laten leiden. Pas toen ik 27 jaar was, nu drie jaar geleden, besloot ik dat het anders moest. Dat ik me dus volledig op mijn muziek moest gaan richten. Niet dat die angst nu verdwenen is. Het voelt nu alsof ik in een vrije val leef. Ik leef voor mijn muziek, maar verdien er niets mee. Welke rol speelt angst in je muziek?
Mijn muziek is als een catharsis; het is een plek waar ik alles kan laten gaan. Dat hoor je duidelijk terug op Anxiety. Je zingt superintens, het voelt alsof je elk moment kunt gaan huilen.
[lacht] Dat is niet grappig bedoeld.
Bij het zingen komen er veel emoties vrij, maar huilen, nee. Ik ben ook niet zo’n jankerd als je misschien zult verwachten. Dat komt omdat ik dus alles al in mijn muziek kwijt kan. Jaloezie, angsten, emoties, alles. In het dagelijkse leven zitten zo veel grenzen aan wat je kunt zeggen, doen en wat je van jezelf kunt tonen, dat ik in mijn muziek het tegenovergestelde mogelijk wil maken. Ik wil volledig vrij zijn. Hoe ben je dan in het dagelijks leven?
Saai. Ik hou niet van uitgaan, wel van lezen en films kijken. Ik ben aardig op mezelf. Vertel eens over je fascinatie voor het vrouwelijk geslacht.
Je doelt vast op de cover van de Body EP. Dat is dus een foto van een hand die… Nee, nee… Ik weet wat je nu gaat zeggen. Dat het een hand is ingesmeerd met olie. Dat heb ik al ergens gelezen, maar ik geloof je niet. Waarschijnlijk vind je het gewoon moeilijk om erover te praten.
Nee, het is echt geen vagina! Ik ben lang niet op de vraag ingegaan of het er nu wel of geen is, bewust om het in het midden te laten. Het is de hand van de jongen die de cover art heeft gemaakt. De foto is suggestief bedoeld, je moet er een ongemakkelijk gevoel bij krijgen. Je hebt mijn kijk op de mannenhand doen kantelen. Die kan dus blijkbaar ook sensueel zijn.
Precies! Dat is wat het beeld doet. Het stelt vragen over heteroseksualiteit: over wat mannelijk is en wat vrouwelijk. De grens die wij hebben getrokken tussen wat volgens ons sensueel is en wat niet en wat mannelijk is en wat vrouwelijk, blijkt heel vaag te zijn. Je nummer I Wanna Dance With Somebody moet vernoemd zijn naar het gelijknamige nummer van Whitney Houston. Mis je haar?
Nou ja, zo actief was ze de laatste jaren voor haar dood natuurlijk niet meer, maar ik vind haar inderdaad fantastisch. Ik was bezig met de opnames van het album toen Whitney overleed. Voor één nummer had ik nog geen titel, dus vernoemde ik het naar haar. Het voelde alsof ik haar dat verplicht was. Ze is bepalend geweest in mijn jeugd en ik luister nu nog vaak naar haar albums. Niemand beheerste ooit een stem zoals zij dat kon. Ze had totale controle en gaf nooit te veel. Ze blijft fantastisch, de beste, voor altijd. Niemand kan haar toppen. Ik probeer vaak te zingen als een vrouw. Wat zij doet, zal ik nooit voor elkaar krijgen. Hoe pak je dat aan, zingen als een vrouw?
Door het gewoon te proberen. Vrouwen zijn met hun zangstem aan minder regels gebonden. Ze mogen meer. Ze hebben niet alleen technisch een groter bereik, maar ook emotioneel. Zang is het boeiendste element van muziek. Alleen al het idee dat we allemaal met dit instrument rondlopen en er zo veel mee mogelijk is. Beweer je nu dat iedereen in potentie een zanger of zangeres is? Dus dat we blij moeten zijn met de Idols-cultuur die er nu gaande is?
Ik vind Idols leuk! Ik heb één seizoen gevolgd, al weet ik niet meer wie toen de winnaar is geworden. Maar ik zou zelf niet zo snel meedoen. Niet omdat het niet leuk is om te doen, maar het levert nul creativiteit op en die contracten zijn verschrikkelijk. Kom je snel naar Nederland?
Het ziet er naar uit dat ik in april naar Europa kom voor een tour van een maand. Dan doe ik zeker ook Nederland aan. Yes!Update: de data van zijn Europese tour zijn bekend gemaakt. Autre Ne Veut komt ook onze kant op en wel naar
19 april – Brussel, Madam Moustache
20 april – Amsterdam, De Nieuwe Anita
Advertentie
Autre Ne Veut: Ik Skype via mijn telefoon, dus dat is niet mogelijk. Ik kan je wel vertellen wat ik nu aan het doen ben? Ik maak ontbijt klaar. Het is bij jou toch zeker al iets van half 12?
Ik had vanochtend na een lange tijd eindelijk weer eens de kans om uit te slapen. Ik heb het druk gehad, ben zelfs een beetje overwerkt geraakt. Maar dat is vanaf nu anders. Gisteren was mijn laatste dag bij mijn reguliere baan. Vanaf nu richt ik me volledig op mijn muziek. Hoe voelt dat?
Bevrijdend. Het zal je goed doen. Zeker met je nieuwe plaat. Over de titel daarvan: Anxiety. Is het zo heftig met je gesteld?
Het is niet zo erg met me gesteld dat ik in een Kurt Cobain-situatie leef. De laatste jaren kreeg ik veel op mijn bord. Het leek mij een goed excuus om het album als plek te kiezen waar alle emoties bij elkaar konden komen. Dit klinkt me iets te vaag. Ik wil gewoon weten wat je grootste angst is.
Het bangst ben ik om dat te doen wat ik het liefste zou willen doen en me daarin niet te laten blokkeren door de angst dat ik zal falen. Ik heb me daar veel te lang door laten leiden. Pas toen ik 27 jaar was, nu drie jaar geleden, besloot ik dat het anders moest. Dat ik me dus volledig op mijn muziek moest gaan richten. Niet dat die angst nu verdwenen is. Het voelt nu alsof ik in een vrije val leef. Ik leef voor mijn muziek, maar verdien er niets mee. Welke rol speelt angst in je muziek?
Mijn muziek is als een catharsis; het is een plek waar ik alles kan laten gaan. Dat hoor je duidelijk terug op Anxiety. Je zingt superintens, het voelt alsof je elk moment kunt gaan huilen.
[lacht] Dat is niet grappig bedoeld.
Bij het zingen komen er veel emoties vrij, maar huilen, nee. Ik ben ook niet zo’n jankerd als je misschien zult verwachten. Dat komt omdat ik dus alles al in mijn muziek kwijt kan. Jaloezie, angsten, emoties, alles. In het dagelijkse leven zitten zo veel grenzen aan wat je kunt zeggen, doen en wat je van jezelf kunt tonen, dat ik in mijn muziek het tegenovergestelde mogelijk wil maken. Ik wil volledig vrij zijn. Hoe ben je dan in het dagelijks leven?
Saai. Ik hou niet van uitgaan, wel van lezen en films kijken. Ik ben aardig op mezelf. Vertel eens over je fascinatie voor het vrouwelijk geslacht.
Je doelt vast op de cover van de Body EP. Dat is dus een foto van een hand die… Nee, nee… Ik weet wat je nu gaat zeggen. Dat het een hand is ingesmeerd met olie. Dat heb ik al ergens gelezen, maar ik geloof je niet. Waarschijnlijk vind je het gewoon moeilijk om erover te praten.
Nee, het is echt geen vagina! Ik ben lang niet op de vraag ingegaan of het er nu wel of geen is, bewust om het in het midden te laten. Het is de hand van de jongen die de cover art heeft gemaakt. De foto is suggestief bedoeld, je moet er een ongemakkelijk gevoel bij krijgen. Je hebt mijn kijk op de mannenhand doen kantelen. Die kan dus blijkbaar ook sensueel zijn.
Precies! Dat is wat het beeld doet. Het stelt vragen over heteroseksualiteit: over wat mannelijk is en wat vrouwelijk. De grens die wij hebben getrokken tussen wat volgens ons sensueel is en wat niet en wat mannelijk is en wat vrouwelijk, blijkt heel vaag te zijn. Je nummer I Wanna Dance With Somebody moet vernoemd zijn naar het gelijknamige nummer van Whitney Houston. Mis je haar?
Nou ja, zo actief was ze de laatste jaren voor haar dood natuurlijk niet meer, maar ik vind haar inderdaad fantastisch. Ik was bezig met de opnames van het album toen Whitney overleed. Voor één nummer had ik nog geen titel, dus vernoemde ik het naar haar. Het voelde alsof ik haar dat verplicht was. Ze is bepalend geweest in mijn jeugd en ik luister nu nog vaak naar haar albums. Niemand beheerste ooit een stem zoals zij dat kon. Ze had totale controle en gaf nooit te veel. Ze blijft fantastisch, de beste, voor altijd. Niemand kan haar toppen. Ik probeer vaak te zingen als een vrouw. Wat zij doet, zal ik nooit voor elkaar krijgen. Hoe pak je dat aan, zingen als een vrouw?
Door het gewoon te proberen. Vrouwen zijn met hun zangstem aan minder regels gebonden. Ze mogen meer. Ze hebben niet alleen technisch een groter bereik, maar ook emotioneel. Zang is het boeiendste element van muziek. Alleen al het idee dat we allemaal met dit instrument rondlopen en er zo veel mee mogelijk is. Beweer je nu dat iedereen in potentie een zanger of zangeres is? Dus dat we blij moeten zijn met de Idols-cultuur die er nu gaande is?
Ik vind Idols leuk! Ik heb één seizoen gevolgd, al weet ik niet meer wie toen de winnaar is geworden. Maar ik zou zelf niet zo snel meedoen. Niet omdat het niet leuk is om te doen, maar het levert nul creativiteit op en die contracten zijn verschrikkelijk. Kom je snel naar Nederland?
Het ziet er naar uit dat ik in april naar Europa kom voor een tour van een maand. Dan doe ik zeker ook Nederland aan. Yes!Update: de data van zijn Europese tour zijn bekend gemaakt. Autre Ne Veut komt ook onze kant op en wel naar
19 april – Brussel, Madam Moustache
20 april – Amsterdam, De Nieuwe Anita