FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Big Jeff gaat al 13 jaar lang elke week naar minstens vijf optredens

Flying Lotus is gek op hem, Bloc Party noemt hem een legende en Haim wil met hem trouwen. Wie is deze held uit het Engelse Bristol?

Este van Haim was zo gek op hem dat ze hem tijdens één van hun optredens in Bristol ten huwelijk wilde vragen. Singer-songwriter Beans On Toast schreef een extreem droevig nummer voor hem en Flying Lotus stelde dit ooit voor: “We moeten een documentaire over deze gast maken.” Een paar jaar later werd dit voorstel nog realiteit ook. Jeff wordt door iedereen – van Tim Burgess tot Foals en Bloc Party – als een legende beschouwt. Maar wie is hij?

Advertentie

Big Jeff (echte naam: Jeffrey Johns) is de held van de muziekscene in Bristol en vind je meestal vooraan bij het podium. Op welke avond je ook gaat. En meestal ziet ‘ie er zo uit: ogen gesloten en gewelddadig op de maat stampend. Zijn warrige blonde haar – één derde surfdude en twee derde Sideshow Bob – bovenop zijn 1.90 meter lange lichaam is zo langzamerhand een baken in het uitgaanscircuit van Bristol geworden. Je kunt bij bijna elke show – of je nu in een discotheek bent, staat te turen naar traditionele folkmuzikanten of geniet van een klassiek concert – zijn kapsel zien ronddobberen als een tijdloze IRL-meme.

Hij gaat naar minstens vijf concerten per week, soms wel zeven, en dat doet hij al dertien jaar lang. Door de jaren heen heeft zijn bekendheid Bristol overstegen en wordt hij in de hele zuidwestelijke regio van Engeland herkend. Ook in het festivalcircuit van Engeland herkennen mensen hem. Lokale bands zijn vereerd als ze hem bij hun concerten zien verschijnen. Toerende bands die zijn buitengewone oprechtheid niet begrijpen denken dat hij neerbuigend tegen ze doet. Anderen zijn simpelweg gevleid door zijn hypnotiserende bewegingen. Wie zou dat niet zijn?

Lees hieronder verder…

De Facebookpagina die ter ere van hem werd opgericht bevat nu bijna tweeduizend leden. Jonge gasten doen zelfs zijn dansstijl na in de pit – even een Jeff pullen. Kort samengevat: veel mensen kennen Jeff, maar niemand weet precies wie de goedaardige gast achter de mythe is. Ik besloot hem te bellen om dat uit te vinden.

Advertentie

Foto door Charlie Pitt

Malcom Middleton van Arab Strap noemde Jeff ooit een ‘menselijke metronoom’, dus ik begon met de vraag wat hem bezielt om elke nacht drie of vier uur achter elkaar te headbangen. Hij reageert uitgelaten. “Het ritme is het enige wat mij altijd stuwt. Deels omdat ik een paar jaar drumles heb gehad.” Op de vraag waarom hij bijna altijd vooraan staat en contact probeert te maken met de artiesten antwoordt hij: “Soms denk ik stiekem dat ik de band leid. Dan ben ik aan het luchtdrummen en betrap ik mezelf erop dat ik de drummer imiteer. Ik krijg ontzettend veel energie van het ritme.”

Jeff zegt dat hij altijd al gek was op livemuziek. Hij woont sinds 2002 in Bristol en daarvoor woonde hij in een dorp met zijn ouders. Daarom kwam hij niet veel in contact met livemuziek. Het eerste feest waar hij heen ging was een concert van East 17 en Backstreet Boys.

Toen hij naar Bristol verhuisde, kreeg hij een heftige blindedarmontsteking. Een verprutste operatie zorgde ervoor dat hij drie dagen in coma lag. Kort daarop stierf een goede vriend van hem. Al deze ervaringen zorgde ervoor dat zijn blik op het leven veranderde. “Het opende mij als persoon en het zorgde ervoor dat ik serieuze gesprekken met mensen kon hebben,” vertelt hij mij.

Jeff lijdt aan het syndroom van Asperger, dyspraxie en is bij vlagen depressief. Daarom, legt hij uit, is het zien van bands een manier om zich comfortabel te voelen terwijl ‘ie contact kan leggen met mensen. Het bezoeken van concerten is een uitlaatklep en een manier om vrienden te maken en te praten met vreemden over een gedeelde passie. “Het kostte me veel tijd voordat ik echte durfde te praten, omdat ik heel nerveus werd als ik mensen moest benaderen,” legt hij uit. “Ik heb heel vaak gewacht totdat mensen naar mij toe stapten. Nu is het echt een behoefte geworden. En zo heb ik in principe vrienden gemaakt. Ik kan met iedereen praten en vooral met muzikanten ­– ik vertel ze zelfs wat goed was en wat volgens mij beter kan.”

Eén van de dingen die Jeff echt haat zijn dronken veertienjarigen die hem lastigvallen, aan zijn schouders trekken en tegen hem schreeuwen: “Kijk, dat is Big Jeff.” Maar hij laat zich daar niet door weerhouden. “Nee, helemaal niet, maar je weet nooit wat de toekomst brengt. Ik kan niet zeggen dat ik hiermee tot aan mijn dood door zal gaan. Maar eerlijk gezegd zou het me niet verbazen als ik uiteindelijk sterf bij een concert. Volgens mij is dat wel de beste manier om te overlijden.”