PITCH 2014 was zo gruwelijk dat ik ervan moest kokhalzen

Oké, laat ik het met een cliché beginnen: kleine jongens worden groot. Het is namelijk een uitspraak die altijd klopt, ongeacht de context, dus superhandig om eens in de zoveel tijd te gebruiken. Ik was dit weekend op PITCH Festival en verdomd, ook daar was ‘ie op toepasbaar. Op de vierde editie stond daar ineens een nieuw podium pontificaal in de openlucht, waar eerst nog de Westertent stond. De Parkstage is zo’n podium waar elk festival er één van wil hebben om zich festivalwaardig te voelen. Hier stonden dit weekend de grote favorieten zoals Massive Attack, Mount Kimbie, Caribou en Richie Hawtin, maar het bleek toch vooral het podium te zijn waar je dingen zag omdat je er per ongeluk met je hamburger in je hand langsliep. Dat overkwam mij bij Buraka Som Sistema. Toen ik hen zag optreden, propte ik snel de schrale burger naar binnen en twerkte mijn ass off. Een beetje zoals op deze foto.

Mount Kimbie wilde ik daar sowieso zien, maar met zo’n groot buitenpodium heb je ook het nadeel dat bij het geringste beetje wind het geluid wegwaait. Ik hoorde er geen reet van, en al helemaal niet van de harde claps in Made to Stray waar ik juist zoveel zin in had.

Dus daarom moeten we ook blij zijn dat sommige dingen nooit veranderen (bedenk hier zelf even een toepasselijk gezegde bij), ook niet op op PITCH. Mag ik daarom hier, ten overstaan van jou, een ode brengen aan de tofste plek van het festival? Ik heb het hier over het Tranformatorhuis.

Naar het Transformatorhuis ga je niet alleen toe omdat het er tegenover in de Gashouder altijd té druk is en er een regen van zweet op je druppelt. Nee, je gaat er naartoe omdat je er de meest gewaagde en experimentele shit hoort die gegarandeerd aanslaat. Dat weet je, omdat het anders niet in het Transformatorhuis staat geprogrammeerd. Op de vrijdag werd je er overdag naar toe getrokken door de R&B van Kelela en Trippy Turtle, en helemaal in de avond liet het heilige huisje van PITCH zijn ware aard zien. Met direct na elkaar Zomby, Ganz en Jameszoo hoefde je nergens anders naartoe. Tijdens de set van Jameszoo heb ik zelfs zo hard mee staan spitten op Earl en Pusha, dat ik ervan moest kokhalzen. Het was zo fucking dope.

Zelfs een fucking voetbalwedstrijd lukte het niet om het Transformatorhuis op de zaterdag leeg te trekken. Bij de show van Ryan Hemsworth is het nog best goed bevolkt, ook al is de verlenging van de wedstrijd Nederland tegen Costa Rica nog bezig. Eigenlijk was er slechts één matig optreden dat ik daar heb gezien; die van Rejjie Snow. Ik volg de rapper uit Ierland al een tijdje, dus was benieuwd naar zijn show. Helaas flowde hij niet echt en bestond het publiek vooral uit chicks die zijn aandacht probeerde te vangen door ‘echte hiphop moves’ te maken, beter bekend als de Ik veeg de hoofdschilfers van mijn schouder af-move.

Door Rejjie’s matige optreden was ik dus wel genoodzaakt om het Transformatorhuis te verlaten. Bijkomend voordeel was dat ik alsnog Darkside kon zien, een andere persoonlijke favoriet. Hun onovertrefbare plaat bleek wél overtrefbaar te zijn! Live rekten de twee hun eigen nummers uit door veel te improviseren, waardoor hun op plaat vrij rustige nummers opeens de oude Gashouder vulde met euforie en dansende mensen.

Omdat de vrijdagavond in het Transformatorhuis zo sick was, besloot ik de zaterdagavond mijn tactiek niet te wijzigen. Dus stond ik die avond bij de afsluiters Guerilla Speakerz. Zij weten altijd wel een feestje te geven, toch was het die avond minder dan je van ze gewend bent. Ze draaiden wel nummers waar het publiek los op kon gaan, maar ze waren gewoon iets teveel aan het mixen als een lokale dj op een eindexamenfeest. Door deze ietwat negatieve ervaring had ik mijn winning team toch beter kunnen veranderen, maar uiteindelijk was het Transformatorhuis wél de plek waar je dit jaar moest zijn.

PS.

Ik geloof niet dat PITCH echt voetballiefhebbers trekt. Want waar was al dat oranje? En waar was die euforische stemming nadat Nederland van Costa Rica had gewonnen? Na afloop ging het gewoon weer verder zoals daarvoor, zonder uitgelaten gedoe. En ik heb NIEMAND horen zeggen van “nou, dat was wel even spannend hoor.”

PS2. In plaats daarvan liep iedereen dit weekend rond of in een lange zwarte rok.

(deze prachtige compilatie is overigens NIET door fotograaf Raymond van Mil gemaakt.)

of met lange sokken.

(en deze ook niet.)

PS3. En hoe ingewikkeld wil je het de mensen maken?

Hm. Laat me even denken, ik heb wel zin in een patatje speciaal met extra ui. Of zal ik toch maar gaan voor een zalmrijstrollade gemaakt van zeewier?