FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Hoe is het eigenlijk om als piepjong mens mee te doen aan The Voice Kids?

Mijn achternichtje van 12 deed mee. "Toen ik op Twitter keek waren er mensen die dingen zeiden als ‘arrogante bitch’."

Juryleden van talentenshows zijn niet altijd de aardigste, en mensen die reageren op talentshows via sociale media al helemaal niet. Er zijn heel wat verhalen bekend van kandidaten die na een stevige afwijzing of na een scheldkanonnade via Twitter nooit meer een noot durven te zingen. Mijn achternichtje Lara Bakker (12) uit Amsterdam deed mee aan The Voice Kids, en ik vroeg haar hoe het was om als piepjong persoon mee te doen aan een grote talentenshow.

Advertentie

Noisey: Hé Lara, hoe kwam je op het idee om mee te doen aan The Voice Kids?

Lara: Dat komt omdat ik echt van zingen hou en wilde weten wat de coaches van mij vonden, en ook gewoon wat mensen van mij vinden. Ik wilde echt testen wat ik kan.

Wat vonden je ouders van dat besluit?

Mijn moeder vond dat ik misschien wel te jong was voor alle aandacht die je krijgt, ook voor de negatieve dingen die het met zich mee brengt.

Voor welke negatieve dingen was ze bang dan?

Ze had het over nare reacties die kijkers of de juryleden kunnen geven en zo. Zoals dat ze je uitlachen als het niet lukt tijdens je optreden. Daar heb ik wel naar geluisterd, maar toch wilde ik het proberen.

Dus eigenlijk vonden je ouders het op het eerste gezicht niet zo’n goed idee.

Klopt, maar ik dacht zo van: laat het me gewoon nu doen. Ik vond dat ik er echt klaar voor was. Ik heb vaker op het podium gestaan; mijn ouders hebben een eigen theater waar ik ook heel veel doe, al sinds ik kan lopen. Daar heb ik ook leren zingen en al voor publiek gestaan.

Besefte je eigenlijk wel dat je tijdens de auditie voor The Voice Kids voor een miljoenenpubliek optrad?
Nee, helemaal niet! De zaal leek echt heel erg klein. Alsof je voor honderd mensen aan het optreden was. Maar ik was wel heel erg zenuwachtig.

Waar was je dan zenuwachtig voor?

Ik was bang dat de jury tijdens de blind auditions niet om zou draaien, omdat ze me te jong zouden vinden of omdat ik niet goed zou kunnen zingen. Gelukkig deden ze dat wel.

Advertentie

Je zong Mercy van Duffy, had je dat nummer zelf uitgekozen?

Ja, dat nummer zong ik al best wel vaak en ik vond het een heel erg mooi nummer. Na een tijdje werd het een beetje saai hoor, en daarom heb ik er toen wat variaties in aangebracht.

Wat vond je van de andere deelnemers?

Die waren echt steengoed en ook heel aardig. Er waren ook kinderen die niet zo aardig waren.

Wat dan?

Die deden betweterig . Ze zeiden dan dingen als “ik kan het beter”. Maar ze waren niet echt lastig hoor. Ik heb met heel veel mensen een goede band gekregen. Ze zijn een soort tweede familie geworden – ik ga zeker nog een keer met ze afspreken voor een duetje of zo.

En de juryleden?

Die waren allemaal heel erg leuk. Angela was een heel goede coach die mij heel goed heeft geholpen met mijn optredens, en Marco leek me dat ook. Ik was echt al blij dat Angela draaide. Ook als ze dat allemaal hadden gedaan, dus ook Nick en Simon, dan had ik nog steeds voor haar gekozen.

Waarom?

Ze was meteen vanaf het begin heel aardig, ook tijdens de repetities. Ze was helemaal niet streng en gaf me vooral heel veel tips over hoe op te treden. Performance heet dat volgens mij.

Je bent helaas niet door naar de finale.

Nee, maar ik had eerlijk gezegd wel verwacht dat ik niet verder dan de battles zou komen. Ik moest tegen twee keigoede kinderen. Shanelle kon hele goede riedeltjes en Emerance had een prachtige stem. Ik dacht gewoon: ja ik ben klein, ik ben jong, ze willen mij niet eens in de singoff. Toch lukte dat!

Advertentie

En toen vergat je je tekst.

Ik was misschien iets te veel bezig met winnen. Ik had me voor de battles vooral geconcentreerd op het nummer Happy dat ik met twee andere meisjes zou zingen – om me daarna weer te concentreren op mijn eigen nummer was heel lastig.

Schrok je dat je niet doorging?

Nee, ik baalde vooral dat ik niet alles van mezelf had laten zien en de tekst was vergeten.

Heb je eigenlijk fans aan je avontuur overgehouden?

Ja, iemand heeft zelfs een account aangemaakt: Lara Bakker Superfan (lacht). Ik weet niet echt precies wie dat is, maar het is wel heel grappig!

Lara met haar vader.

Waren er ook onaardige reacties?

Ja, toen ik op Twitter keek waren er mensen die dingen zeiden als ‘arrogante bitch’. Hoe kan je dat nou zeggen als je mij niet eens kent? Ik was daar wel echt verdrietig over. Maar nu trek ik mij er niet zo veel meer van aan. Ik kijk gewoon niet meer naar dat soort reacties.

Wat een sukkels!

Ja, maar goed, dat is wat ze op internet zetten. Ze zouden dat niet in het echte leven durven zeggen.

Vind je dat leeftijd uitmaakt als je meedoet aan een talentenshow?

Aan het begin vond ik dat dus wel – toen dacht ik dat ik daardoor niet mee kon doen. Nu denk ik dat het niet uitmaakt, vooral niet bij The Voice Kids. Als je maar niet te veel let op al het gezeur over jezelf op internet, dan is het vet leuk om te doen.

Is beroemd worden je allergrootste droom?

Nee, dat is wel leuk maar ik wil eigenlijk een zingende rechter worden.

Je hebt rijdende rechters, maar zingende rechters?

Ja, niet voor de televisie maar gewoon in de rechtszaal. Dat klinkt raar, maar het lijkt me zo gaaf om uitspraken op te zingen. Het lijkt mij trouwens ook heel erg leuk om presentatrice te worden. Ik weet eigenlijk nog niet wat ik wil worden. Wat wil jij worden dan?

Goede vraag. Geen idee! Journalist denk ik.

Tuurlijk! Nou, ik ga gewoon door met zingen en liedjes schrijven en wie weet zie je mij wel terug als zingende rechter.