FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

‘Freetown Sound’ van Blood Orange is de perfecte popcollage

Het is een handgemaakt album vol liefde en politiek, en even pijnlijk als goudeerlijk.

De carrière van Dev Hynes verloopt tot nu toe haast perfect symmetrisch met het muzikale landschap. Hij zat in de electropunkgroep Test Icicles, precies in de periode dat de trend in indiemuziek om genres te mixen op zijn eerste hoogtepunt was. Zijn folkliedjes als Lightspeed Champion kwamen precies in de tijd dat eenvoudige liedjes zonder opsmuk populair waren, vlak voordat de grenzen tussen genres voorgoed vervaagden.

Advertentie

Zijn debuut als Blood Orange, Coastal Grooves uit 2011, klonk als new wave en opvolger Cupid Deluxe uit 2013 als R&B – precies toen dat genre begon te versmelten met het geluid van de underground, en vice versa. In de afgelopen tien jaar werd er volop achter trends aangehobbeld in de indiecultuur, maar het is belangrijk om op te merken dat de hiervoor genoemde symmetrie op toeval lijkt. Hynes komt over als iemand die compleet op zijn eigen golflengte zit, en dat hoor je ook terug op Freetown Sound, zijn briljante derde album.

Het is, naast een radicale breuk met het geluid van Cupid Deluxe, wederom onwerkelijk toevallig dat Freetown Sound een week eerder uitkwam dan Wildflower, het eerste album in zestien jaar van The Avalanches. Op Freetown Sound haalt Hynes inspiratie uit de knip-en-plak-psychedelica van The Dust Brothers – verantwoordelijk voor Paul's Boutique – en J Dilla (wiens kenmerkende luchthoorn het begin vormt van Love Ya).

Freetown Sound is een samenhangend en gearrangeerd album, maar het is ook handgemaakt, met liefde. Er zijn abrupte overgangen, gesamplede intermezzo's en sublieme interludes, die allemaal naadloos aansluiten op elkaar. Hynes, die in New York woont, zei dat hij het grootste deel van Freetown Sound schreef in Washington Square Park in Manhattan. Je hoort de geest van die stad op dit album, zo zingt Debbie Harry op E.V.P. en voel je de geest van Arthur Russell in de cello die soms op komt dagen. Maar wat dit album echt stads maakt, is dat het vol leven zit, net als het park waar het op geïnspireerd werd. Freetown Sound transformeert stadsgeluiden tot iets dat ultiem kalmerend is.

Advertentie

Toch is het niet allemaal plezier op Freetown Sound. Het is ook een politiek album, in die zin dat het voor veel mensen tegenwoordig al een politieke strijd is om elke dag wakker te worden en je leven op je eigen manier te leiden. Het album is vernoemd naar de hoofdstad van Sierra Leone, waar Hynes' vader werd geboren. Het album gaat ook over identiteit, over ras, gender, seksualiteit en stelt het vinden van een huis met het vinden van jezelf: "A place to save your face / And keep you calm when you're uphill" zingt Hynes in E.V.P.

Soms klinken deze emoties en ideeën als een dagboek, zoals in de laatste minuten van Change, dat gaat over Hynes' reactie op het zien van een blank meisje met cornrows en een Thug Life-T-shirt bij een optreden van A$AP Rocky en Tyler, the Creator. Op Hands Up omringt hij zich met een stormachtige atmosfeer en gedempte gitaar, en heeft hij het over het systeem dat geweld tegen zwarte mensen goedkeurt: "Sure enough they're gonna take your body." But You is een boodschap van zelfacceptatie en –ontplooiing: "Teach yourself about your brother / Cause there's no one else but you / You are special in your own way."

"My album is for everyone told they're not BLACK enough, too BLACK, too QUEER, not QUEER the right way, the underappreciated, it's a CLAPBACK," schreef Hynes op Instagram, samen met een polaroid van zichzelf en het symbool van Prince, een paar weken voor Freetown Sound uitkwam.

Dat statement is meer dan alleen een toewijding, veel van de hoogtepunten op het album komen door het toevoegen van andere stemmen dan die van Hynes – van samples uit Paris Is Burning in Desirée en de vrouwenstemmen die op het hele album te horen zijn. Het is onmogelijk om over Freetown Sound te praten zonder het te hebben over de rauwe kracht van het openingslied, By Ourselves, waar een sample in zit van dichter Ashlee Haze, die haar gedicht For Colored Girls (The Missy Elliot Poem) voorleest. De hartstochtelijke manier waarop ze het voordraagt, maakt haar woorden nog krachtiger.

Freetown Sound wordt door recensenten en luisteraars met tal van albums vergeleken, maar de release waar ikzelf tijdens de luisterbeurten toch vooral aan moet denken is Midtown 120 Blues, het meesterwerk van danceproducer/queer-activist Terre Thaemlitz aka DJ Sprinkles uit 2009. Ook dat album opent met een krachtig spoken word waarin wordt gereflecteerd op het verleden en hoe het verleden kan helpen om het heden te begrijpen.

Midtown 120 Blues raakt meerdere politieke thema's zoals seksualiteit, geweld en culturele toe-eigening waarbij Thaemlitz zich uit via een filter van onwaarschijnlijk prachtige deep house. De aanpak van Hynes op Freetown Sound is vergelijkbaar: ook hij haalt onderwerpen aan die even pijnlijk als goudeerlijk zijn en zijn verpakt in een sound van grenzeloze schoonheid. De boodschap is relevant en is dat altijd al geweest, maar omdat het album ook een autobiografische laag heeft, zal Freetown Sound de komende jaren een belangrijk instrument blijken voor mensen in de marge op zoek naar hun identiteit.