De onmisbare rol van Consouling Sounds in de Belgische undergroundscene

beeld Stefaan Temmerman, via

Consouling Sounds is een label uit Gent dat het beste van de underground in binnen- en buitenland weet te vinden, te cultiveren en uit te brengen. Het label zoekt naar de meerwaarde bij elke release: niet alleen hoor je op hun roster geen enkele band die maar in één hokje te plaatsen is, maar ook de thematiek en de motivatie van de artiesten moeten bijzonder zijn voor Consouling met ze in zee gaat. Kijk maar naar hun repertoire: Amenra, Chve, Alkerdeel, Gnaw Their Tongues, Year of no light, The Black Heart Rebellion, Snailking, Wiegedood en Terzij De Horde zijn bands uit de Consouling-stal.

Onlangs bestond het label acht jaar. Dat leek ons een perfect moment om ze te vragen hoe ze al deze parels uit België en omstreken weten te vinden, hoe het label de laatste jaren gegroeid is, en hoe het zit met de iconische band die Amenra is.

Noisey: Hallo Mike en Nele! Hoe zijn jullie ooit begonnen met Consouling Sounds?
Mike: We zijn begonnen in 2007. Ik speelde toen nog in een paar bands, maar was er op een bepaald moment klaar mee. Wel wilde ik heel graag bezig blijven met muziek. Consouling Sounds was daar het antwoord op. Het begon onder de vleugels van Nele's stichting, De Console – vandaar de naam van ons label. Die was vooral gericht op grensoverschrijdende kunst, en dat is ook altijd een focus gebleven binnen het label. We zijn vandaaruit begonnen met een cd van het duo Nadja, dat toen al op heel wat vette labels muziek had uitgebracht.

Jullie zijn nu, acht jaar later, zeker in de Benelux een toonaangevend platform geworden voor eigenzinnige bands. Is dat een beetje de signature geworden?
Nele: Je mag zeker stellen dat de muziek die we promoten niet in één hokje te duwen valt.
Mike: Inderdaad. Een band als 30000 Monkies speelt zowel noiserock als sludge en zelfs wat grunge – niet meteen de meest begrijpelijke combinatie. Daar hou ik van, en dat is inderdaad het pad dat we voor onszelf hebben geëffend.

Hoe bepalen jullie welke bands of releases al dan niet een plek krijgen bij Consouling?
Mike: Als het mij echt aanspreekt en me raakt, dan wil ik er verder mee gaan. Of het nou een grote band is of niet, dat maakt me niets uit. Je moet natuurlijk een beetje de balans weten te behouden en zien dat je niet enkel beginnende bands naar voren duwt. In dat opzicht heb ik ook extra veel aandacht voor de Belgische scene – daar leeft zo enorm veel in het undergroundcircuit, het komt alleen niet naar boven. Er is geen enkel mediaplatform dat echt aandacht besteed aan deze wereld, met uitzondering van een paar vette internationale blogs. Door die bands op te nemen in het label genieten zij ook op internationaal vlak wat meer aandacht. Uiteindelijk moet het materiaal goed zijn, maar ook op persoonlijk vlak moet het klikken.

Hoe kijken jullie naar de huidige staat van undergroundmuziek in België en daarbuiten?
Mike: Als je het mij vraagt is de underground tegenwoordig springlevender, bloeiender en boeiender dan ooit. Er gebeurt superveel – in black metal, maar ook noiserock is nu in Gent heel erg aan het opkomen, net als garage in zowel Antwerpen als Gent. Er zijn heel wat verschillende genres en niches die het nu heel goed doen; zo is er een fantastisch klein label, Oddie records, dat uit het niets komt en allemaal leuke dingen doet met vinyl en tape.

Nele: Slaapwel Records, het Dauw label, allemaal te gek.
Mike: Sinds Het Bos er is, in Antwerpen, is er een nieuwe dynamiek.
Nele: .. of de Kinky Star in Gent.
Mike: Een paar jaar geleden was er qua zalen met een alternatieve programmering eigenlijk alleen De Kreun, in Kortrijk. Zij hebben nog steeds elke maand een fantastisch programma, maar ze staan er nu tenminste niet meer alleen voor.
Nele: Het belang van grotere zalen zoals Ancienne Belgique valt ook niet te onderschatten. We mochten daar met ons label broadcasts vormgeven en voorstellen doen.
Mike: Dat is ook waar deze evolutie aan te wijden is denk ik – in de grotere cultuurhuizen zijn nu een aantal mensen actief met een groot, kloppend hart voor de underground.

Zijn de grenzen tussen genres ook steeds meer aan het vervagen?
Mike: Het is zeker allemaal wat aan het versplinteren. Vroeger was iedereen of punk of metal, of iets anders. Het publiek bij die undergroundshows is nu veel gevarieerder, en de bands zelf sluiten zich niet meer op in één genre. Er blijven altijd genrevaste bands, en die trekken ook hun publiek, maar er is duidelijk een verandering gaande.

Jullie hebben een tijd geleden het nogal legendarische Conspiracy Records overgenomen, waar platen van Jesu, Isis, Boris en Mono op uitkwamen.
Nele: Dat klopt – het label was niet meer actief en er bleef een enorme stock over. Die stond daar zomaar, en daar zitten inderdaad heel veel mooie platen tussen, dus is het fijn dat wij die kunnen distribueren nu.
Mike: Dat maakte de cirkel rond voor ons: Conspiracy was jaren geleden onze eerste distributeur, vandaaruit zijn wij verder gegroeid.

We Became Aware - artwork van Michaël Borremans voor de Amenra & Raketkanon split Hoe gaat het nu met Amenra? Ze hebben zich ontpopt tot een meesterlijke band en jullie werken veel met hen samen. Hoe belangrijk is dat voor jullie?
Mike: Het gaat uitzonderlijk goed op dit moment. Er komt een split aan tussen Amenra en Raketkanon, met artwork van de Belgische kunstenaar Michaël Borremans. Amenra is inderdaad echt een ongelofelijk straffe band. Ik leerde ze kennen tijdens Mass II, en toen daarna Mass III verscheen, ontplofte dat echt volledig. Het klikt heel goed tussen ons en de mannen van de Church of Ra; we kunnen elkaar perfect ruimte geven om te groeien, en zo versterken we elkaar.
Nele: Het is een soort symbiose.
Mike: Inderdaad. Wij houden ook heel erg van een mooie uitgave uitbrengen: waar andere labels misschien willen besparen, mag het voor ons wel dat eurootje extra kosten als het een heel mooi resultaat oplevert. Dat doet me denken aan de release van Alkerdeel: helemaal silkscreen printed, in een soort stoffen sleeve. Is dat ook hoe Amenra bij jullie terechtkwam?
Mike: We zijn meerwaardezoekers, dat zie je aan de dingen die we uitbrengen. Dat merkten we bij Amenra ook heel snel; zij hebben dezelfde instelling. De samenwerking die er nu aankomt tussen Amenra en Raketkanon is eigenlijk het vervolg op een vorig idee van Amenra: een split met Madensuyu met als artwork een werkstuk van Berlinde de Bruyckere. Dat wilden we zeker evenaren, en voor we het wisten werd onze droom werkelijkheid. Heel erg fijn om zo verschillende werelden te kunnen samenbrengen, daar zijn we alle betrokken partijen dankbaar voor.

Noisey heeft een documentaire gemaakt over Amenra-frontman Colin van Eeckhout waarin ook Mike van Consouling voorbij komt. Bekijk hem hier: