Een interview met EyeHateGod, de peetvaders van de sludge metal

Het Roadburn festival is jarig, en mag dit jaar twintig kaarsjes uitblazen. In april verandert traditiegetrouw 013 in Tilburg vier dagen lang in het mekka voor alles dat zwaar is: doom, stoner, sludge, psychedelica en alle aanverwanten – voor het gemak samengevat als het ‘Roadburn genre’. De bezoekers stromen binnen van over de hele wereld: zowel optreden als bijwonen zijn een privilege en een feestje.

Een van de Roadburn-bands dit jaar is EyeHateGod, peetvaders van de sludge metal. Al sinds 1988 speelt de band uit New Orleans voor muzikaal moerasmonster. EyeHateGod combineert smerige, trage, luide bluesriffs met getergde, cryptische vocalen en muren van feedback. Met die net iets te lompe naam als kers op de sludgetaart.

De band speelt dit jaar twee sets op Roadburn, en in aanloop naar het festival sprak Noisey met Mike XI Williams, frontman van EyeHateGod en bands als Corrections House en Arson Anthem.

Noisey: Ik weet dat jullie de titel haten, maar jullie worden de grondleggers van de sludge genoemd. Andere Roadburn bands als Thou, Primitive Man en Bongripper hebben duidelijk goed naar jullie geluisterd. Hoor je jullie invloed terug in de jongere bands?
Mike XI Williams: Ik ga 100% eerlijk zijn. Ik heb geen idee hoe al die andere bands klinken. Ik luister zelf eigenlijk niet naar dat soort muziek, dus ik ken ook de nieuwe bands niet. Ik luister nog naar mijn oude hardcore- en punk platen. We proberen vaak meer dat soort bands te spelen, de snellere bands dus. Maar als ik op Roadburn ben, ga ik natuurlijk wel naar bands als Bongripper kijken.

Is er een reden dat je er niet naar luistert?
Nou, het kan me gewoon niet echt schelen. Kijk, als iemand me een cd geeft en zegt “Mike, je moet dit echt luisteren” dan check ik het wel. En als ik het goed vind, dan vind ik het goed. Begrijp me niet verkeerd, er zijn nieuwe bands die ik vet vind zoals Atriarch, maar verder zit ik nog vast in de late jaren ’70 en vroege jaren ’80.

Als er een band naar je toekomt en zegt dat je ze beïnvloed hebt, hoe voelt dat dan?
Dat voelt fantastisch. Een heel muziekgenre beïnvloeden is echt een prestatie. Normaal zijn die mensen ook heel aardig en zeggen ze allemaal mooie dingen. Ik vraag meestal om een cd en dan check ik het wel. Ik vind niet alles vet, maar ik luister het wel. Ik luister qua trage dingen naar Pagan Altar, oude shit. Ik zeg best vaak het woord ‘oud’, daaruit blijkt wel een beetje dat ik… ouder word.

De laatste tijd is het ‘Roadburn genre’ erg populair geworden. Is je dat opgevallen?
Ja, dat valt me al jaren op. Het was iets van 1999 of 2000, de periode waarin we met EyeHateGod een pause namen, toen er ineens allemaal nieuwe bands opdoken. Iron Monkey, Charger, Green Machine – ze klonken allemaal alsof ze door ons beïnvloed waren. Net zoals wij weer zijn beïnvloed door Black Flag, St. Vitus, Black Sabbath.

Je hoort duidelijk dat EyeHateGod uit het zuiden van de VS komt. Maar zo’n band als Green Machine komt uit Japan. Er zijn ook bands in Nederland die jullie soort muziek spelen. Kunnen zij ook ‘sludge’ spelen zoals jullie dat doen?
Ik denk niet dat het per se met geografie te maken heeft. Een band kan overal vandaan komen. Natuurlijk gaat het om het geluid, maar attitude speelt ook een rol. Wij komen uit het zuiden van de VS, op een bepaalde manier komt dat terug in onze houding en stijl. Ik hoop gewoon altijd dat andere bands de muziek maken vanuit hun hart en niet alleen vanwege ‘het geluid’. Dan maakt het ook niet uit waar je als band vandaan komt.

Ik zou de muziek van EyeHateGod omschrijven als verlossing. Het uitdrijven van negatieve gevoelens en gedachten. Maar jullie schrijven die muziek. Denk je dat er ooit een tijd komt waarin je EyeHateGod niet meer nodig hebt om die negativiteit te ventileren? Alsof je ‘genezen’ zou zijn?
Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik denk van niet. Ik denk dat we altijd EyeHateGod zullen zijn – de band maakt deel uit van ons leven. Er zijn mensen die denken dat we de hele dag depressief rondlopen, maar dat is niet zo. We zijn ook maar een stel idioten dat lol willen hebben. De muziek is voor ons wel therapeutisch, het werkt als een soort reiniging om alle negativiteit uit ons systeem te krijgen. Dat is ook de redden dat we in de band zitten. EyeHateGod is live een intense band, we geven op zo’n moment alles. Natuurlijk zitten er ook wel eens slechte avonden bij, als ik eigenlijk te dronken ben om te spelen. Maar het blijft een verlossing. Voor mij in elk geval wel, en ik denk dat de rest van de band het daarmee eens zal zijn.

Wat is jullie relatie met Roadburn?
Roadburn is mijn favoriete festival. Het enige andere festival dat net zo leuk is, is het nieuwe festival Housecore Horror Fest van Phil Anselmo. Daar hing eenzelfde sfeer; het was er heel laid back en iedereen had het naar zijn zin.

Hebben jullie iets speciaals gepland voor jullie twee sets?
Jimmy [gitarist] gaat zich verkleden als Gene Simmons en vuur spuwen. Nee, we zijn gewoon EyeHateGod. We zijn simpele mensen. We gaan wel verschillende nummers spelen, maar dat doen we altijd.

Ik zag jouw beide sets met Corrections House vorig jaar. Dat waren twee totaal verschillende shows - de tweede set was experimenteler met akoestische gitaren en spoken word.
Ja, met Corrections House kunnen we alles doen wat we maar willen. We kunnen een hele set met noise, feedback en gegil spelen, maar ook een akoestische set met keyboards en spoken word. We kunnen zoveel kanten op. Er komt een nieuw album van Corrections House aan, dat is meer rechttoe-rechtaan; jaren ’80 post-punk en elektronische muziek. Dus totaal iets anders dan de eerste plaat, maar dat is wat ik zo vet vind aan die band.

Zijn er nog bands waar je naar uitkijkt op Roadburn?
Ik weet niet eens welke bands er spelen. Oh wacht, Fields of Asylum. Die wil ik graag zien. Veel vrienden van mij spelen daar, dus ik ga zeker veel optredens zien. En hopelijk vind ik er een nieuwe band die ik vet ga vinden en me echt omver gaat blazen.

Er zijn nog kaarten voor Roadburn (9 - 12 april, Tilburg) te koop. Haal ze hier.