De Instagram-account van Miley Cyrus is beter dan een miljoen musea

Kunst wordt in de kunstwereld gedefinieerd als, je weet wel, schilderijen enzo. Sommige mensen geven veel geld uit om die shit te zien. Ze gaan naar bekende musea en galerieën, wonen veilingen bij, en studeren kunstgeschiedenis aan prestigieuze universiteiten. Dat is allemaal tijdsverspilling, want het enige wat ze moeten doen om de beste collectie beeldende kunst ter wereld te zien, is een Instagram-account aanmaken en de meest begaafde kunstenaar van onze generatie volgen: Miley Cyrus.

De Instagram-account van Miley Cyrus is waarschijnlijk de belangrijkste bijdrage aan de kunstgemeenschap sinds de muurschilderingen die holbewoners dertigduizend jaar geleden maakten. In vergelijking met Cyrus is Leonardo da Vinci een talentloze pedofiel. Ze produceert meerdere werken per dag die levendige discussies op gang brengen onder haar volgers. “Omg Ew what happend 2 u?” vraagt een kritische kunstliefhebber. “Ooit gehoord van shut the fuck up. Het is haar leven”, reageert een ander. “Dit bericht is vervloekt en als je het niet op zeven foto’s doorplaatst gaat je moeder dood”, zegt een derde. Miley Cyrus is echt de provocerendste en productiefste kunstenaar van deze generatie, of van welke generatie dan ook.

Hier zijn een paar van de beste werken uit haar uitgebreide collectie. We hebben de vrijheid genomen om ze ook titels te geven.

Het is een bekend filosofisch vraagstuk: als een boom in een bos omvalt en er is niemand in de buurt om het te horen, maakt het dan geluid? Een vergelijkbare vraag is of wanneer een 21-jarige multimiljonair haar denimbroekje naar beneden trekt om te schijten, iemand het dan zal instagrammen. Gelukkig voor de kunstwereld, is het antwoord daarop ‘ja’.

Hebben andere kunstenaars van de afgelopen eeuw het aangedurfd om met gigantische opblaasbare penissen te werken? Durfden Gerhard Richter en Chuck Close de artistieke meerwaarde van een met lucht gevuld stuk plastic van 6 meter te verkennen? Nee, dat durfden ze niet.

Cyrus gebruikt hier verschillende technieken en materialen om iets te creëren dat alleen omschreven kan worden als een kruising tussen H.R Giger en Lisa Frank.

Cyrus heeft een scherp oog voor found art. Hier heeft ze schoonheid gevonden op de meest onwaarschijnlijke plek: de wc. Hoe weet ze dat het kunst is? Dat staat er gewoon op, precies daar waar je linkerbil rust als je gaat kakken.

Dit is het verhaal van Oscar Wilde’s Het Portret van Dorian Gray, maar dan met Jay Leno als het portret.

In één van haar meest provocerende werken gebruikt Cyrus haar blote middenrif om een krachtige boodschap van wereldvrede te verspreiden.

Net als andere kunstenaars houdt Cyrus ook van het medium van #tbt. Hier herziet ze een eerder werk met haar zus en vader. Velen hebben dit geïnterpreteerd als het innerlijke verlangen van Cyrus om zich te identificeren met het gewone volk.

Net als Andy Warhol z’n kunst gebruikte om commentaar te leveren op iconische beelden uit de Amerikaanse popcultuur, doet Miley dat ook. Hier eigent ze zich het werk Anaconda van mede-kunstenaar Nicki Minaj toe. Door haar eigen hoofd op Minaj's belachelijk geproportioneerde lichaam te plakken en de huidskleur aan te passen, zorgt ze ervoor dat u, de kijker, zich kan voorstellen hoe het zou zijn als Cyrus een gigantische witte kont zou hebben. Misschien is het sociaal commentaar op de kleurenblindheid van ras?

Nog een werk uit de “Schijt”-serie. Hier is Cyrus in het gezelschap van een jonge man. Net als een twerkende Cindy Sherman, kijkt de kunstenaar de kijker recht aan, terwijl de man weg kijkt. Misschien is dit een kritiek op de patriarchale samenleving waarin we af en toe in de bosjes poepen.

Een eerbetoon van de kunstenaar aan haar heldin Kathleen Hanna van Bikini Kill. Let op het scherpe contrast tussen drie miljoen verwarde tienerfans en het gehuil van woedende oude punkers.

In dit werk onderzoekt Miley de vrouwelijke vorm, en dan vooral het leed dat sideboob heet.

Net zoals Magritte een appel gebruikte om het gezicht van zijn onderwerp te verbergen in The Son of Man, verhult Cyrus haar gezicht met de rook van een jointje -misschien als politiek commentaar op de war on drugs.

Een nachtelijke setting. Een beroemde rockster. Een kans om te dromen.

Zelfs als ze uit een bewegend vliegtuig springt, vergeet Miley niet haar tong uit te steken. Wat een toewijding.

Een video-installatie die korte nipslips afwisselt met een performancekunst interpretatie van Dustin Hoffman in Rain Man.

Hier krijgen we een zeldzaam kijkje achter de schermen en zien we het werk van de kunstenaar in onvoltooide staat. Velen geloven dat dit werk als inspiratie diende voor het beroemde “Beautiful Inside My Head Forever” van Damien Hirst.

Dit bevestigt zonder enige twijfel dat Miley Cyrus Banksy is.

Jasper Johns zou willen dat hij er de benen voor had om met deze look weg te komen.

Het onderschrift voor dit werk leest: “Finallllly done geeeeeeez”. De vermoeidheid van de kunstenaar door het artistieke proces verklaart waarom er zo weinig artiesten zijn die met miniberen en maskers werken.

Soms kan kunst worden opgesomd in één woord: adembenemend.