Maak kennis met Stitches

Je telt tegenwoordig niet meer mee als je video niet viral gaat. Alles voor de naamsbekendheid, hoe kut je muziek ook is. De video van Stitches voor Brick in Yo Face ging ook heel internet rond, toch is deze moeilijk met welke andere doorbraakvideo dan ook te vergelijken. De beat dendert als een goederentrein langs terwijl Stitches keer op keer “I LOVE SELLIN’ BLOW” roept. De video is zo eenvoudig, dat het bijna komisch wordt. Stitches is een imposant figuur, vooral wanneer hij schreeuwt met een vuurwapen in z’n hand, voor een huis, omringd door een groep gelijkgestemde goons. Het totaaleffect van het nummer samen met de video zorgt ervoor dat je als kijker het gevoel krijgt alsof je net met een AK-47 in je gezicht bent geschoten. En dat heeft meer dan een klein beetje te maken met het feit dat Stitches letterlijk een AK-47 op z’n gezicht heeft getattoeëerd.

“Ik heb die tattoo gezet omdat het mijn favoriete geweer is”, zegt Stitches op nochalante wijze als ik hem opbel. Alsof het tattoeëeren van een AK-47 op je wang het meest normale ding in de wereld is. Dit is hoe Stitches communiceert; niet te moeilijk. Toen ik vroeg hoe het kon dat de video viral ging, zei hij: “Ik rekende er al op dat het viral zou gaan. Ik wist dat het iets groots zou worden.”

Ik hang met Stitches aan de telefoon omdat ik, net als een groot deel van de rapliefhebbende internetbezoekers, meer over hem wil weten. Hoewel hij in het verleden een paar interviews heeft gedaan, blijkt hij barweinig over zichzelf kwijt te willen. Dat is misschien omdat hij zichzelf wil beschermen, maar het kan ook zijn dat niemand de juiste vragen stelde. Ik kreeg het vermoeden dat er iets niet klopte aan het verhaal. Waar de fuck komt deze dude vandaan? En hoe de fuck is hij zo snel groot geworden?

Hoewel het lijkt alsof Stitches met Brick In Yo Face uit het niets kwam, is de beste man al een tijdje bezig naam te maken in de rapwereld van Miami en op het internet. Dirty Game en Love For My Haters waren de eerste nummers van Stitches die op het net werden gedropt, afkomstig van The Wire; een compilatie-mixtape met enkele independent rappers. The Wire kwam afgelopen januari uit. Voor zover ik weet verscheen Brick In Yo Face voor het eerst op een compilatie, Rise of the Indy, hoewel het nummer toen nog Brock On Yo Plate heette.

Voordat Stitches überhaupt Stitches werd, luisterde hij naar de naam Lil Phill, een drugsdealende tiener/ parttime rapper uit Miami. Een kleine trip naar zijn oude Twitter-account leert ons dat zijn single Ridin een slordige 88.000 views op Youtube heeft vergaard (het nummer is inmiddels van Youtube verwijderd, maar je kan hieronder een versie van het nummer beluisteren samen met Rollin, een andere single).

[Free Electronic Press Kits from ReverbNation.com](http://www.reverbnation.com/band-promotion/epk-electronic-press-kits?utmcampaign=afeaturesrpk&utmmedium=widget&utmsource=HTML5Player&utmcontent=widgetfooterFree Electronic Press Kits from ReverbNation.com)

Stitches vertelt me dat hij sinds z’n veertiende op zichzelf is aangewezen. “Ik kwam op school in de problemen omdat ik de directeur knockout had geslagen. Ik werd gearresteerd en sindsdien ben ik alleen. In die tijd begon ik een beetje aan te kloten. Binnen twee weken kreeg ik mijn eerste huis, ik begon toen meteen met verkopen.”

“Sinds ik hem ken, verkoopt hij drugs”, zegt zijn kompaan M. Deniro met wie ik via twitter contact heb gezocht. “En dan ook echt grote hoeveelheden, en dat vanaf zijn veertiende."

De angstaanjagende tattoos op zijn gezicht heeft hij op zijn zestiende laten zetten, omdat hij het zat was dat mensen hem bleven snitchen, zegt Stitches. “Ik was een draaideurcrimineel en moest vaak de bak in. Dat was niet omdat ik betrapt werd door de politie, maar omdat anderen mij verlinkten. Die tattoos staan voor hoe ik denk over iemand die dat doet.”

M. Deniro nuanceert het een beetje. “We willen niks te maken hebben met lui die snitchen. Stitches is echt een ingetogen gast, maar als je iets verkeerds bij hem doet, kun je maar beter uit z’n buurt blijven.”

Op 25 april werd de mixtape No Snitching Is My Statement uitgebracht, gehost door DJ Ace. “Hij zocht contact met mij via Instagram, zo van: ‘Ey, laten we iets doen’”, vertelt Ace me over de telefoon. Ace is ook de dj van Flocka. Deze connectie zou kunnen verklaren waarom Stitches in een interview met Complex opschepte over de aankomende samenwerking met 808 Mafia en Southside, twee Flocka-connected producers.

Aan de ene kant lijkt het allemaal heel slim hoe hij zichzelf weet te promoten, aan de andere kant heeft het een iets te hoog doe-het-zelf-gehalte. We leven in een tijd waarin iedereen social media kan gebruiken om te netwerken en je met een crazy video jezelf direct op de kaart kunt zetten. Met heel weinig tot geen hulp van anderen.

Als Stitches één of andere shitty punkband zou zijn geweest die heel hard zijn best zou doen om een recensie op Pitchfork te krijgen, dan hadden we er nooit vraagtekens bij gesteld. Maar Stitches is die gast met een AK-47 in zijn gezicht, en dus wordt hij door mensen afgeschreven als een plaag voor de muziekindustrie en niet gezien als gewoon een slimme jongen met een moeilijke achtergrond die hard voor zijn shit wil werken. “Ik heb dit allemaal zelf gedaan, nigga”, vertelt hij. “Ik heb nooit hulp gehad. Van niemand niet, ook niet van mijn moeder of van mijn vader.”

Wie is Stitches? Hij is gewoon een gast.