FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Lowlands 2015 was een achtbaan aan emoji’s

Want woorden schieten soms tekort.

Ledematen voelen alsof ze je elk moment in de steek gaan laten en ademhalen klinkt een beetje als een traktor in zijn achteruit. Het is de maandag na Lowlands, en dus de hoogste tijd om weer een beetje normaal te doen. Tijd om je lichaam te laten wennen aan vloeistoffen die geen alcohol bevatten en vibes die niet continu PARTY van je eisen. Het is tevens tijd om de break up van One Direction te laten bezinken, en te hopen dat het gewoon een fase is. Het motto van Lowlands 2015 was Kiss Another Sky. Nou weet ik niet heel goed wat wat ik me daarbij moet voorstellen, maar ik gok dat het veelvuldig gebeurd is. Vast bij megashows als Major Lazer en Kendrick Lamar, maar ook bij de kleinste, best verstopte feestjes brandde de partylamp. We vernamen via de grootste nieuwssite van Nederland dat de mobiele telefoon en de festivalgangers als twee handen op één buik zijn.

Advertentie

De festivalganger en de mobiele telefoon – ze zijn onafscheidelijk. Zeker geen gewaagd statement, want op Lowlands 2015 was er altijd wel ergens iets tofs te doen, ondanks dat het niet stampvol was. Dit is waar de stroom aan sms'jes, kwijtgeraakte vrienden, emoji's, verbroken verbindingen en GPRS-signalen ons naartoe bracht.

Fuzz

Ook al kwamen Fred Durst en zijn nu-metalboys pas een poosje later in de Alfa het startsein geven om shit kapot te maken, Ty Segall en de twee andere boys van Fuzz droegen eigenlijk precies dezelfde boodschap uit. Ik kan hier wel wat typen over het ijs breken, maar het is passender om iets te zeggen over gezichten en ledematen breken. Alleen verpakte Fuzz het in iets cryptischere lyrics. En heel erg veel heel harde fuzz. En een jurk dus. Ideaal om met gestrekt been het weekend in te gaan, en er met kramp weer uit te komen.

Waar de breakup van One Direction waarschijnlijk 'een fase' is, is naar Lowlands gaan dat niet. Wat namelijk opviel was dat er één demografische subcategorie vrij prominent aanwezig was, namelijk de gast. Eigenlijk zou je hem ook the dude kunnen noemen, maar de gast is zo extreem Nederlands dat je hem ermee teniet zou doen. De gast is tussen de dertig en de vijftig, en door in grote getalen aanwezig te zijn bewijst hij dat Lowlands niet iets is waar je uitgroeit, als een t-shirt met een flauwe tekst. Dit biedt perspectieven voor de toekomst.

Advertentie

Limp Bizkit

De gast werd deze editie op zijn wenken bediend, zeker met shows van Opgezwolle (tot nu), Underworld, The Chemical Brothers en Limp Bizkit. Er waren veel gasten waarvan het me niks zou verbazen als ze er ook bij waren toen Limp Bizkit voor de eerste keer op Lowlands stond. Ik dacht altijd dat de dj een soort playbackende neef van de zanger was en daarom altijd mee mocht op het podium en dus op tour, maar hij bleek nu echt iets te doen. Een aardig deel van de set was gewoon DJ Lethal (bring it on!) die plaatjes draaide. Alsnog was het Fred Durst-gehalte torenhoog. In de pit was barweinig te merken van de ironie rond de rapmetalgoden.

Ben Khan

Ben Khan verscheen met zijn band op het moment dat de hete dag langzaam wegkwijnde. Niet memorabel, wel een prima bruggetje naar de nacht.

Viet Cong

Eigenlijk is één nummer van deze band meer dan voldoende om de rest van de avond op te teren. Dat nummer is voorzien van de toepasselijke naam Death, en de boys sloten hiermee af. Het komt als een moker op de nuchtere festivalmaag, zoals die zich aan de vooravond van de laatste Lowlands nacht kan voelen. Ideaal als Kendrick Lamar toch niet helemaal je pakkie an was.

Torus

Limp Bizkit bracht een hoop mensen terug naar iets wat mensen de nulties noemen, en Torus trok die lijn achter in zijn set nog even door. Barthezz met On The Move, en krakers als Summer Jam werken prima, mits afgewisseld met voldoende Chief Keef.

Advertentie

Ought

Dit is gewoon één steengoed bandje. Het is ook helemaal niet erg om het woord 'gewoon' te gebruiken, want dit zijn vier hele gewone jongens. De show is zó geschikt om op te proosten dat je er een beetje eng van wordt. Eng gewoon.

De Hacienda

Wanneer gaan ze deze eens omdopen tot de Don't You Want Me Baby-bar? Ik heb het nummer nog vaker gehoord dan Smells Like Teen Spirit. Dit is heel lastig want Limp Bizkit was er en zij deden die ook schaamteloos.

Palmbomen ii

"Hee zullen we ergens anders heen? Ik ga even naar de tent. Ik ga een Limp Bizkit-shirt kopen. Ik vind het muntensysteem trouwens 'prima'." Allemaal excuusjes die je zou kunnen verzinnen om de X-Ray te verlaten tijdens Palmbomen ll. Maar dat zou dom zijn. Dat was namelijk nergens voor nodig. Het uurtje dat zijn set in beslag nam, golfde veel te snel voorbij en is nog beter geschikt voor festivals dan Palmbomen nummero 1.

Rico & Sticks

Nee, dit is niet 18+, dit waren Rico & Sticks, zonder Delic, met A.R.T. Als je onder de 18 was kwam je hier waarschijnlijk niet aan je nostalgische trekken. Twee uur 's middags was niet te vroeg om de Alpha vol te krijgen. De Jeugd van Tegenwoordig is al ongeveer net zo lang bezig als Rico & Sticks, en tappen later ook uit een nostalgisch vaatje, maar bij Rico & Sticks is het net ietsje spannender, omdat dit de eerste keer is dat ze dit weer eens doen op deze schaal. Maar alsnog een piepklein jubileumtaartje voor de de Jeugd:

Advertentie

Hudson Mohawke & SBTRKT

Dit was allebei zo OK dat het lastig was om een beetje boven de rest uit te springen. Dat deed het dan ook niet, omdat het een beetje voorspelbaar werd.

Tame Impala

Dit was echt heel dope. Het zag er zo fucking goed uit allemaal, dat het soms niet opviel dat hun set ook nog eens supergoed klonk. Het was crazy professioneel. Ik heb de woorden Tame Impala ongeveer op 573 verschillende manieren uitgesproken horen worden, en de band verdient eigenlijk net zo veel complimenten. Het was niet echt te merken dat er minder mensen waren dan voorgaande jaren, en eigenlijk juist wel fijner, omdat het nergens écht écht écht druk was. Het voelde een beetje als Lowlands Light en dat was prima. Alsnog genoeg toffe dingen te ontdekken als je het niet gloeiend heet krijgt van alle headliners. Tot volgend jaar, wanneer Lowlands-gangers en mobiele telefonie nog sterker met elkaar verweven zijn.