Zo heb je zelfs met een rolstoel een goeie tijd op festivals

Foto @ Mira Born, via VICE

Popzalen in de westerse wereld houden zo veel mogelijk rekening met minder validen, maar als het op outdoorfestivals aankomt is het opeens een heel ander verhaal. Dan is het als muziekliefhebber in een rolstoel ineens heel kut. Sowieso zijn er drie belangrijke obstakels: het weer, de enorme mensenmassa, en de grond – bestaande uit modder en gras, en altijd zo hobbelig als de pest.

Je hebt meer nodig dan een vriend met een paar goeie spierballen en kuiten van puur metaal die je over het terrein heen jakkert – je moet hyper-alert zijn, en de wilskracht tonen van een eland die klaar is om elke strijd aan te gaan.

Ik zit nu vier jaar in een rolstoel, en sinds die tijd heb ik al aardig wat festivals bezocht – van Ierland tot aan Spanje, Frankrijk en Engeland. Ik heb de oversteek naar de VS nog niet gemaakt, maar na wat research kan ik volgens mij al voorzichtig concluderen dat er weinig verschil is tussen de festivals hier en overzees, behalve dan het weer en het feit dat Amerikanen aparte ruimtes hebben om te drinken.

De meeste mensen kennen deze foto van een crowdsurfende gast in een rolstoel wel, maar hoe inspirerend het er ook uitziet, het komt echt maar zelden voor. Eerder zullen mensen je een high five geven en zeggen hoe “fantastisch het is dat je hier bent en niet thuis jankend op de bank zit”. Of ze geven je een goedbedoeld maar neerbuigend klopje op je schouder, maar over het algemeen zijn mensen wel zeer behulpzaam. Mocht je van plan zijn om deze zomer met je rolstoel richting festival te rollen, laat me je dan gidsen.

Een van de beste dingen aan het hebben van een handicap is dat je nooit in de rij hoeft te staan. Skip die shit, altijd. Echt waar, ik voel me net Mariah Carey: terwijl iedereen met twee benen in de rij moet staan voor de muntjes, de bar, de wc’s of de security check, rollen wij chillend voorbij.

Profiteer van het feit dat veel mensen het hebben van een handicap verwarren met onschuld. Het is verbazingwekkend hoe vaak ik al met mijn tas vol verboden spulletjes langs de beveiliging ben gekomen. Ik ben dus die gek die tijdens een show van Hudson Mohawke rondzwaait met paraplu’s, flessen sterke drank en andere verboden items zoals spuitbussen en pincetten. Weet dus: op een festival zijn de rolstoelers je beste vriend.

Net als in de echte wereld gebruiken lopende mensen de invalidedixies voor een fijn privémomentje. Op een festival, waar wc-papier en stromend water schaars zijn, kan het al snel een vieze bende worden (zeker op dag drie), waarna een algehele anarchistische houding de overhand neemt. Als je in zo’n bui besluit het invalidetoilet te gebruiken, onthoud dan goed: mensen in een rolstoel kunnen niet net als jij boven een wc gaan hangen om alle pis en kak op de bril te vermijden. Respecteer het invalidetoilet en handel correct.

Als je in een rolstoel zit of beperkt bent in je mobiliteit, maak dan misbruik van je recht om niet achter in de rij aan te sluiten. Rol met zelfvertrouwen langs de mensen die de invalide-wc gebruiken voor een snelle opkikker en verklaar “DIT IS MIJN PLEE”, waarbij je eventueel de deur van de wc in hun gezicht smijt. Over het algemeen zullen de mensen begripvol reageren en zullen ze hun plekje in de rij afstaan. Goeie mensen zijn dat.

Op de meeste festivals bevindt het platform voor rolstoelhouders zich ver achterin. Hoewel het natuurlijk fantastisch is dat het überhaupt bestaat, sta je dan wel ver weg van daar waar het feestje is. Daarbij mag je slechts één iemand meenemen naar het deck. Wie in godsnaam gaat er met maar één vriend naar een festival? Naar een festival gaan is een groepsactiviteit. Voor de beste ervaring buiten het rolstoelplatform om heb je drie opties:

1) Je kunt naar de rechter- of linkerkant van het podium gaan. Daar heb je waarschijnlijk het beste uitzicht, maar ook loop je daar het meeste risico op het vernietigen van één van je trommelvliezen. Als je aan de zijkant blijft, zal je niet onder de voeten worden gelopen. En het voordeel is dat er een hek is en de beveiligers dichtbij genoeg staan om je te beschermen tegen gevaar voor algehele verplettering.

2) Je kan ook een beetje in het midden van het publiek gaan chillen, meestal is het daar niet zo druk dus kun je wat ademruimte opeisen. Je hebt hier misschien niet het beste uitzicht op het podium, maar je maakt wel deel uit van het publiek en je zult versteld staan van de dansruimte die je krijgt – en dat is best belangrijk.

3) Ga op zoek naar een heuvel en claim ‘m.

foto: Raymond van Mil

Met een rolstoel naar een festival is als een survivaltocht in de natuur, maar dan met een hoop foodtrucks en koepeltentjes om je heen. De kleinere wielen vooraan doen het niet heel goed op een ruwe ondergrond, maar er zijn manieren om daar zo min mogelijk last van te hebben. Zorg voor een vriend die je als een bulldozer het terrein rondrijdt, investeer in een FreeWheel of, als je geld hebt, een 4x4 off-road rolstoel. De FreeWheel maakt het je de helft zo makkelijker omdat je daarmee de voorkant van je rolstoel optilt als een kruiwagen, waardoor je makkelijker over stenen, puin en hobbels rijdt zonder te kantelen. De 4x4 maakt een Indiana Jones van je.

In Europa, en dan voornamelijk het noordelijke deel, brengt slecht weer je als rolstoelhouder in de hel, want: modder. Met een aangepaste rolstoel kom je nog wel ergens, maar dan heb je alsnog een bonk spieren en vastberadenheid nodig.

In het mekka der Europese festivals, Glastonbury, leggen ze witte tegels neer op de drukkere looproutes. Dat is een vrij goede oplossing tegen modder, maar toch zijn festivals waar ze stro en houtsnippers strooien tegen water en modder nog altijd in de meerderheid. Helaas, wanneer de regen met bakken uit de hemel komt, hebben alleen de tegels nog een beetje zin voor jou als rolstoeler. Als het hondenweer is en je staat (zit, in mijn geval) tot je knieën in een mix van modder en andere onidentificeerbare shit, ben je volledig afhankelijk van andermans hulp. Raak bevriend met de beveiligers en kijk of je shortcuts kunt maken via backstage, crew- en VIP-areas.

Er is geen enkele reden te verzinnen waarom je als mens met vier wielen niet naar een festival zou gaan. Soms zal het meer op een work-out lijken dan op een ontspannen tripje met je vrienden, maar zodra je samen met hen een strijdplan hebt ontwikkeld en je je goed hebt voorbereid op een aantal zware momenten, komt alles goed.