Onmisbaar advies voor iedereen die wil beginnen met drummen

Ik ben veertien jaar geleden begonnen met drummen. Een jaar lang twijfelde ik tussen de gitaar en het epileptisch meppen op een stel strakke geitenvellen. Het werden uiteindelijk de geitenvellen maar vraag me in godsnaam niet waarom. Mijn muziekleraar vroeg me: “Wat wil je spelen?” Ik antwoordde “drum” zonder dat ik ooit definitief de knoop had doorgehakt. Het was een compleet impulsieve beslissing met levenslange gevolgen, net zoals die keer dat ik een meisje kuste terwijl ik wist dat ze herpes had. Nu zit ik hier met schurft rond mijn muil dit artikel te schrijven, met de schrale troost dat jij na het lezen ervan misschien wél weet waaraan je begint. Voorkom dat je eindigt zoals ik en neem dit advies ter harte.

Toen ik begon met drummen was ik ongeveer acht jaar – redelijk naïef dus. Toen mijn eerste drumstel werd geleverd en ik erachter ging zitten op die veel te hoge kruk, was dat een übermannelijke ervaring; ik zweer dat ik mijn eerste snorhaar kreeg toen ik met mijn Disney-sokken keihard op de baspedaal duwde. Een mooi begin inderdaad, maar dit drumstel mocht ik alleen bespelen onder bepaalde voorwaarden. Mijn ouders vonden een nieuwe drum namelijk te duur, dus huurden ze deze van de lokale harmonievereniging. De deal die mijn ouders hadden gesloten was dat ze er niets voor hoefden te betalen als ik in ruil lid werd van die harmonie, en dus bracht ik iedere vrijdagavond door in het bijzijn van een stel trompettisten, hoornblazers en klarinettisten. Klarinettisten hebben ongeveer net zo veel te vertellen als een amoebe, ontdekken op veel te late leeftijd deodorant, en hebben vaak flaporen met overdreven veel haar erin. Vier jaar heb ik het volgehouden, totdat ik bereid was mijn eigen lever te verkopen voor een nieuw drumstel. Orgaanhandel ging mijn ouders net wat te ver en inmiddels waren ze er wel van overtuigd dat ik nog even zou doorgaan met drummen, dus mocht ik op een woensdagmiddag een nieuw drumstel uitzoeken. Dit was het begin van mijn harmonievrije leven, en daar ben ik nog blij om. Mocht je niet zulke gulle ouders hebben als ik (nog altijd dank pappie en mammie!), een tweedehands drum kost ongeveer 250 euro: een schappelijke prijs voor het kunnen vermijden van klarinettisten.

Bij gebrek aan aandacht voor drummers moesten we improviseren voor beeldmateriaal

Heb je ooit proberen te dansen zonder beat? Niet proberen, het is volstrekt onmogelijk. Het is als dronken worden van alcoholvrij bier of pasteitjes vullen met ovenhandschoenen aan. Een beat is fucking belangrijk en als drummer ben je dan ook de motor van de band. Je zou denken: jippiejee, lekker veel respectpunten sprokkelen! Maar gitaristen zijn vaak met hun instrument begonnen omdat hun ego zo groot is dat het zijn eigen hobby nodig heeft. De kans dat ze jouw bijdrage zullen erkennen is dus vrij klein. Ze willen gewoon iemand die hen even ondersteunt terwijl zij supersnel drie hoge noten spelen (de klassieke jaren zeventig gitaarsolo). Het is me overkomen in een van mijn bands – een bandnaam hebben we nooit gehad, maar de gitarist heette Kenny en dat had al een duidelijke waarschuwing moeten zijn. We hebben nooit opgetreden, maar Kenny kon het niet laten om ons iedere week te tonen hoe snel hij zijn vingers kon bewegen. Als drummer ben je dus ontzettend belangrijk, maar net als bij een gigantische steenpuist kan je niet om het ego van een gitarist heen.

Een drummer staat maar zelden in de spotlights. Phil Collins heeft het geprobeerd, maar zeg nou zelf: wie wil er de nieuwe Phil Collins worden? Meestal zit je als drummer achteraan op het podium, verstopt achter een jungle aan stralend gouden cimbalen. Wees dus ook niet verbaasd als er maar een handjevol mensen na het optreden naar je toekomt om je te feliciteren. Mijn broer vroeg me ooit als invaldrummer voor zijn AC/DC-coverband tijdens een open podium op school, en ook al stonden we met z’n drieën op het podium, het publiek had maar aandacht voor twee. Terwijl mijn broer en de zanger na afloop werden aanbeden door de knappe meisjes en enthousiaste ouders, moest ik genoegen nemen met een schouderklopje van mijn vader en een gratis cola.

Voor mensen die al langer drummen is dit misschien geen nieuws, maar voor iedereen die er nog over nadenkt om de drumstick ter hand te nemen: weet waar je aan begint. Sowieso zal je nooit ’s werelds beste muzikant worden, en de aandacht (en seks) valt ook reuze tegen. In de afgelopen veertien jaar ben ik daar wel achtergekomen en heb ik leren leven met die frustraties. Maar er is nog één ding wat je moet weten voordat je begint met drummen, één dingetje dat boven je trommels blijft hangen als een tyfuslijdend spookje: je deelt je instrument met Justin Bieber. En nog erger, hij was op zijn negende al beter dan jij ooit zal worden: