Dit zijn objectief gezien de naarste Nederlandse nummers van de jaren nul

De vorige keer bespraken we de naarste Nederlandse nummers uit de jaren negentig. Het daaropvolgende decennium, dat van de jaren nul, is vandaag aan de beurt. Welkom terug, wonderlijke combinatie van afgrijzen en nostalgie! Er gebeurden in de jaren nul best veel leuke dingen. Zo behaalde Sonja Bakker grote successen met haar inspirerende afvalmethoden en waren het gouden jaren voor G-Unitfans. Toch werden we op lokaal muzikaal niveau hevig bestookt met draken van nummers die de tand des tijds niet hebben doorstaan. Dit zijn ze, de naarste Nederlandse nummers van de jaren nul, geheel objectief:

Que Si Que No stamt uit de tijd dat een nummer 1-hit nog konden klinken als een demotrack van een Yamahakeyboard. Jody stond met zijn zomerhit 31 weken in de Top 40. Weet je hoe lang dat is? Bijna een hele zwangerschap. Baby’s die in de buik hebben gechild tijdens deze periode zijn allemaal met hersenbeschadiging uit de baarmoeder gekomen, omdat ze negen maanden lang indirect zijn blootgesteld aan Que Si Que No, wat overal te pas en te onpas uit speakers klonk. Dankjewel Jody, voor deze verloren generatie. Ook bedankt voor de verschrikking die zich aandient als Nederlanders dit nummer fonetisch mee proberen te zingen. Ke si! Ke no! Kwaloekoe keramiekses! Koentjado mo vonturas porkeh meeee sadieseh!

Luisteren naar Rollercoaster van Di-rect is alsof je een achtbaanrit maakt, maar dan wel zo een waarbij de persoon naast je patat in je oren stopt, je moet kotsen terwijl je ondersteboven in de looping hangt, je de kots weer per ongeluk met je gezicht opvangt als je beneden bent, daarna de beugel losschiet, je uit het karretje vliegt en te pletter slaat tegen een knotwilg.

Een liefdesanthem waarin iedereen die in een realityprogramma verliefd is geworden ten faveure van de kijkcijfers zich zal herkennen. Maar dit nummer kon echt niet! Iedereen weet dat Bart bij Anna hoort. BART (L) ANNA FOREVER.

Idols heeft ons veel gegeven. Een wekelijks stukje collectieve beleving waarin we nader tot elkaar kwamen en de musicalcarrière van Jamai, bijvoorbeeld. Maar aan elke roos zitten doorns. Deze corporate grungehit van Roger en zijn Intwine blijft weken in je hoofd hangen en zit vol irritante details, zoals de schaapvachtjas, intens gevoelige motoriek van Roger en de inhoudelijke plottwist op het eind met daarin de meest geforceerde ‘fuck’ in popmuziek ooit (“I hope you don’t feel just like me FUCK I hope you feel much worse than me” (2:41).

Blij zijn met het land waarin je woont is niet per se kut, maar deze ode aan Nederland klinkt alsof John Ewbank een campagnefilm van Rita Verdonk op muziek heeft gezet. Lange Frans en Baas B bewerkstelligen met Het Land Van dat je niets liever wil dan zo snel mogelijk emigreren. Ze bedoelden het waarschijnlijk goed, maar slaan totaal door in hun overdreven beladen snackbarnationalisme. En waarom spreekt Frans ‘Koninginnedag’ zo vastbesloten uit als ‘Konejinnedag’?

Voordat Abel commercieel ging met TDTMCM droeg hij zijn haar langer en maakte hij met de gelijknamige band zoete liefdesverdrietballades als deze, waarbij geen mens echt kan verstaan wat er nu precies gezongen wordt in het refrein. Hennie is al lang verleden tijd? Is dit een sneaky diss gericht op de loopbaan van televisiecoryfee Hennie Huisman?

Op zich is het geen slecht nummer, maar als je het per ongeluk luistert in mentaal breekbare conditie loop je het risico jezelf een half jaar op te sluiten in een donkere blokhut, een akoestisch folkalbum op te nemen voor je ex-geliefde en te fantaseren over hoe het zou zijn jezelf bij de club van 27 te voegen. Gevaarlijke content, dus.

Het zou te makkelijk zijn om Jeroen van der Boom alleen maar in dit overzicht op te nemen omdat hij Jeroen van der Boom is. Daarom volgt hier ook een inhoudelijk argument: Jij Bent Zo is een cover van Silencio van David Bisbane en de aller, aller, allerfuckingslechtste vertaling/interpretatie aller tijden. Probeer maar eens een touw vast te knopen aan het refrein. En zie deze passages, die zijn becommentarieerd in caps lock om de ernst van de situatie te benadrukken:

“Zal ik jou ooit begrijpen

Ik zou het niet willen

Ik hou van je grillen.”

IK HOU VAN JE GRILLEN?!?!?!?!??!

“Stroomt het bier uit de kraan,

wil jij naar huis.”

ER STROOMT HELEMAAL NERGENS BIER UIT EEN KRAAN, ALS DAT WEL ZO WAS DAN WOONDE IK DAAR AL LANG.

“En is wit in de mode

draag jij zwart

Weet je 't zeker

dan nog volg jij je hart.”

JE HART VOLGEN ALS JE HET ZEKER WEET IS NOGAL WIEDES EN HELEMAAL GEEN TEGENSTELLING.

Rappers die zichzelf valselijk associëren met de Bloods om hun straatkrediet op te krikken zijn aan de orde van de dag, maar dat zelfs Marco Borsato meende zich hier schuldig aan te moeten maken is toch erg teleurstellend. Tevens klinkt de vioolpartij op 3:14 alsof de instrumentatie plots gekaapt wordt door een stel doorgesnoven, zwakbegaafde kabouters en daar word ik erg, erg onrustig van.

Het is tijd om de onrust in mijn lichaam te verdrijven met een sudoku en een paar geurkaarsen. Over vijf jaar volgt het overzicht van de jaren tien. We zijn al op de helft. Blijf waakzaam.