FYI.

This story is over 5 years old.

Eten

Ik at een week lang alleen maar geel voedsel om gelukkiger te worden

Onderzoek wees zojuist uit dat geel eten zorgt voor meer algeheel geluk in het leven. Ik testte het zodat jij het niet hoeft te doen.

Vergeet antidepressiva, mindfulness en peperdure therapie. Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat je je mercury retrograde-melancholie en gebrek aan zonnevitaminen simpelweg kan oplossen door geel voedsel te eten. Dit concludeerde The Happy Egg Company nadat het aan duizend Britten vroeg van welk voedsel ze gelukkig worden. Op drie staat banaan, nummer twee is macaroni & cheese en nummer een is — je raadt het al — een omelet. Maar hoe serieus kun je de onderzoeksresultaten nemen van een organisatie die zichzelf een vrolijk ei noemt en slogans heeft zoals "egg-stra fun"?

Advertentie

Aangezien het mei is, het maar blijft miezeren en mijn tenen er nog steeds afvriezen zodra ik een stap buiten zet, kan ik een wel vleugje blijdschap in m'n leven gebruiken. En laat een dergelijk experiment nou nét de soort uitdaging zijn waar ik op zat te wachten. Ik ga de proef op de som nemen door een werkweek lang enkel geel voedsel te eten. En op het einde van de week ligt hopelijk de blauwdruk voor mijn 'tien-stappen-naar-een-gelukkig-leven'-bestseller klaar.

Vooravond van het onderzoek
Ik krijg al stress als ik aan alle restricties denk. Ik eet bijvoorbeeld nooit zoveel suiker als op de dag dat ik beslis om met suiker te kappen. Zoals mijn moeder het zo mooi verwoordt: "Het is als zand: als je je hand toeknijpt, vloeit het weg, maar als je je hand open houdt, blijft het mooi liggen." Ik ben het zand, geel voedsel is de hand en ik krijg claustrofobie als ik besef dat ik enkele dagen lang enkel en alleen geel voedsel mag eten. Wat als ik zin heb in komkommer? Croissants? Spinaziepizza van Dr. Oetker? Koffie? Gaan mijn afkickverschijnselen van gekleurd voedsel niet juist zorgen voor een zeer duistere, deprimerende gemoedstoestand in plaats van de opgewekte vrolijkheid die me beloofd wordt?

Dat brengt me meteen bij m'n volgende probleem: hoe krijg ik de échte, staalharde cijfers die me tonen hoe efficiënt het onderzoek is? Op dat laatste heb ik deze oplossing: een hele simpele test. Na tien vraagjes krijg ik een cijfer op een schaal van een tot en met tien dat aantoont hoe gelukkig ik ben. "Het is natuurlijk heel moeilijk om je geluk nauwkeurig te meten, maar toch!," vertelt het onderzoek me. Ik ben duidelijk in de handen van professionals en heb er dus alle vertrouwen in. Vandaag krijg ik een 8/10. Ik ben 'behoorlijk gelukkig'.

Advertentie
Mijn huidige stand op de geluksmeter.

Mijn huidige stand op de geluksmeter

Dag 1

Alle foto's door auteur

Ik heb niet zo'n aversie voor maandagen als werkmensen met een kater of Garfield. Ik hoef namelijk niet te gaan werken en sta lekker uitgeslapen op. In de Albert Heijn voel ik me wel een gigantische idioot als ik mijn obsceen gele aankopen afreken, maar ik heb er meer zin in dan verwacht. Vandaag eet ik maiswafel met banaan, een stukje citroencake en drink ik gemberthee als ontbijt. Als middagmaal maak ik safraanrijst met een maisburger en eet ik een boterham met oude kaas en mosterd als avondmaal. Tussendoor eet ik stukjes ananas. Ik heb mijn felgele trui aan en giechel telkens als ik in de koelkast kijk. Ik moet toegeven dat geel een vrolijk kleur is en dat dag één van het experiment geslaagd is. Het verbaast me dan ook niet dat ik een 9/10 krijg op de gelukstest. Afgaand op deze test zou je kunnen stellen dat ik elk moment kan uitbarsten in het spontaan zingen van Disney-nummers, waarna logischerwijs fluitende vogeltjes op mijn schouders komen zitten. Ik ben gelukkig!

Dag 2

Het regent, ik heb mijn kostbare slaaptijd verspild aan eindeloos scrollen op Instagram en vertrek met gigantische wallen onder m'n ogen naar het VICE-kantoor. Er zijn bananen en ik heb restjes eten en wat cake van de vorige dag mee. De drang om koffie te drinken is ook te groot, dus ik doe er een snuifje kurkuma bij. Ik heb m'n portie cafeïne binnen, de gelige smurrie moet ik er maar bij nemen.

Geel wordt direct heel wat minder appetijtelijk onder fel tl-licht en wat moet je met fucking safraanrijst als je collega's potjes met lekkere pastasalade en afhaalchinees zitten leeg te lepelen. 's Avonds verwen ik mezelf met frietjes met joppiesaus, waardoor ik er al wat meer tegenaan kan. Westworld binge-watchen en een lang bad nemen, helpt ook. Volgens de gelukkigheidstest krijg ik wel maar een 7/10. "Je hebt regelmatig gelukkige momenten, maar ook ups en downs daarin, je kunt nog flink winnen in het versterken van je geluksgevoel!" luidt de ijzersterke analyse waar Freud nog een puntje aan kan zuigen. Ik haal snel een onrijpe en dus nog supergele mango uit de keuken en begin verwoed te eten.

Advertentie

Dag 3

Woensdag is misschien wel de rotste dag van de week: je bent nog volop aan het werk en het weekend is nog net te ver weg om al te beginnen met dromen. Door gebrek aan inspiratie en omdat de carpaccio van ananas met citroensorbet en gesuikerd sap die ik vind op een forum niet als iets klinkt wat ik op een nuchtere maag aankan, eet ik wéér een banaan en stukjes mango. Ook maak ik – The Happy Egg zou trots zijn – een omelet met gele paprika en pepertjes. Ik heb intense cravings naar chocolade. Maar als ik dit experiment nog geen drie dagen kan volhouden, heb ik officieel de wilskracht van een slap triest bungelend pikkie.

Mango in stukjes gesneden in een plastic doosje met een plastic lepel. Sorry ijsberen.

Vandaag krijg ik maar een 6/10 van mijn online psycholoog, ondanks dat ik mijn mond en maag moedwillig en vol toewijding heb volgestouwd met gele dingen! Geel lijkt, in tegenstelling tot wat Het Blije Ei me heeft beloofd, niet een ultieme geluksbrenger maar juist een soort molensteen om mijn nek te zijn. Maar goed, het is nog maar woensdag.

Dag 4

Ik heb hier ei-genlijk helemaal geen behoefte aan, yo.

Ik heb hier ei-genlijk helemaal geen behoefte aan, yo.

Overal waar ik kijk, word ik aangerand door die tergende kanariekleur. Plots heeft iedereen een gele auto, gele kleren en in winkels is overal geel voedsel te zien. Het valt me ook op hoe die verdomde Minions langzamerhand het stadsbeeld aan het overnemen zijn. En ik word zelfs begroet door een man die volledig in het geel geschilderd is. Van kop tot teen. In het geel!

Zit ik in The Truman Show?

Ik besef dat ik langzamerhand een dwangneurose aan het ontwikkelen ben door m'n fixatie met deze kleur. Maar ik geef niet op en prop me – met zware tegenzin – vol met een maiswrap (ik lust niet eens mais). Als toetje probeer ik voedsel dat rechtstreeks uit het menu van mensen zonder smaakpapillen met een doodswens lijkt te komen: bananensnoepjes. Ik mieter ze meteen weer de vuilnisbak in. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat de kleur geel het op me gemunt heeft. Voor de gelukkigheidstest haal ik nog steeds maar 6/10 en kan dus "nog flink winnen in het versterken van mijn geluksgevoel." Helaas houdt mijn online psycholoog geen rekening met achtervolgingswaanzin en paranoia.

Dag 5 Na een nacht waarin ik weer urenlang hypnotiserende filmpjes van chocolade-ejaculerende moelleuxs en druipende kaassoufflés bekeken heb op Facebook, maak ik de weloverwogen keuze om te kappen met het geel-dieet. Ik kan enkel maar denken aan lekker krokante groentjes en rijkelijk besmeerde pindakaastosti's. Het liefst bouw ik een toren van verschrikkelijk kleurrijke regenboogbagels, velvet-donuts met zo'n domme eenhoorn-frappuccino erbij. En ik vermoed dat een dagje extra geel voedsel eten me niet magischerwijs veel gelukkiger zal maken. Ik besluit mezelf totaal over te geven aan mijn nieuwe identiteit: ik ben een slappe, bungelende pik zonder uithoudingsvermogen. Ik vreet alles wat niet geel is en aan het einde van de dag doe ik toch nog eens de test, kwestie van dit experiment goed af te ronden. Ik haal een hallucinante 9/10. Maar of dat komt door het kleurrijke voedsel dat ik vandaag schaamteloos naar binnen gewerkt heb of doordat ik al vier biertjes op heb, weet ik niet. Oké, toegegeven, ik ben geen wetenschapper en The Happy Egg Company is – hoewel hun resultaten viral gingen – niet bepaald moeders betrouwbaarste bron. Toch begon m'n week best goed: geel is oprecht een leuke kleur om je mee te omringen. Dat is een keihard feit, bewezen door psychologen en organisaties die niet vernoemd zijn naar het onderontwikkeld embryo van een kip. We associëren de kleur geel van jongs af aan met de warmte van de zon en met fel gekleurd speelgoed, zoals die plastic vrachtwagentjes van vroeger in de zandbak of die coole Fisher Price-camera van je buurmeisje. Daarbij vond ik het best chill dat mijn keuzes in de supermarkt beperkter waren dan anders, en ik voor een keer niet verzoop in het overvloed aan sauzen en snoepgoed in de supermarkt. Dat mijn geluk maar een dagje steeg om vervolgens keihard de diepte in de tuimelen, is vooral te wijten aan de overdosis die ik kreeg, denk ik. Ik had een overdosis van bananen en alles wat geel en eetbaar is. Uiteindelijk is het niet de bedoeling om jezelf volledig onder te dompelen in datgene wat je gelukkig maakt. Dat is als vier intense weken samenhokken met je nieuwe geliefde om vervolgens te beseffen: hé, hij gooit zijn theezakjes nooit in de vuilnisbak en laat remsporen achter in de wc-pot, verdomme! Een banaantje op z'n tijd kan wel, maar laat ons eerlijk zijn: vijf trossen bananen naar binnen werken zal nooit dat potje uithuilen bij je beste vriendin kunnen vervangen.