My First Club: Hudson Mohawke

In My First Club gaan we terug naar het begin. We nemen dj's en producers mee naar de krochten van hun geheugen en vragen ze om ons mee te nemen naar hun eerste avondje clubben. In navolging van o.a. Brent Roozendaal, Melon, David Vunk en Triphouse Rotterdam, spreken we dit keer af met de chief uit Glasgow, Hudson Mohawke, die deze donderdag 3 december optreedt in de Melkweg.

Vroeger was er in Glasgow een club genaamd Archaos, met beruchte, vieze nachten voor minderjarigen. Op dat punt was ik al een hardhouse en happy hardcore liefhebber, en had ik ook al een hoop scratch-wedstrijden bijgewoond, maar dat waren meer concerten. Archaos was mijn eerste ervaring in een club. Het was heel raar vormgegeven – er was een dansvloer in het midden met balkons rondom. Het was ook niet het soort club waar de dj's probeerden te mixen. Ze slingerden er net als op schoolfeestjes gewoon een ander nummer op. Kort geleden ben ik uit nostalgie een keer teruggegaan omdat het zou gaan sluiten.

Daarna sneakten we vaak clubs in voor een ouder publiek, nog vóór de tijd van de verplichte ID-controles. Toen zag ik Jeff Mills voor het eerst. Dat was in The Arches, een club die onlangs is gesloten. Ik heb daar een aantal fantastische nachten meegemaakt.

De sluiting van The Arches is een slechte zaak. Het was strikt genomen niet eens een club. Er was een theater, een cafe-bar en een gallery. Het was een zeer flexibele ruimte voor allerlei soorten evenementen. De sluiting zou gerechtvaardigd zijn als er constant problemen waren, maar dat was gewoon niet zo.

Genoeg tenten hebben te maken met drugsincidenten. Het is misschien een ongenuanceerde bewering, maar als je naar feesten gaat die doorgaan tot een uur of vijf of zes, en dan met name de techno-nachten, zullen er mensen zijn die drugs gebruiken. Om te proberen van een locatie af te komen vanwege drugsgebruik, terwijl deze zoveel afwijkt van een reguliere nachtclub, is ronduit schandalig. Er was veel verzet tegen in Glasgow. Het sluiten van een dergelijke centrale hub om die redenen is gewoon belachelijk. Ik heb er zoveel geweldige nachten gehad.

Later is ook Sub-Club voor een lange tijd gesloten geweest en verplaatst naar een andere locatie. Daarnaast brandde de Arts School af. Partylocaties in Glasgow zitten momenteel in de hoek waar de klappen vallen.

Ik heb ook mooie herinneringen aan de tunnelfeesten. Er was een nogal lang gedeelte van een treintunnel, die waarschijnlijk is aangelegd in de vroege jaren 1900. Maar de spoorweg werd nooit geopend. Een stuk van het traject is aan beide uiteinden afgesloten. Gewoon een stuk ongebruikte tunnel dus. Het was een plek waar vaak illegale feesten werden gegeven.

De tunnels waren zo lang dat je bij de ingang van de tunnel niets kon horen. Je hoorde niet eens de muziek – je moest tien of vijftien minuten lopen door de tunnel, die verlicht was met waxinelichtjes, en dan hoorde je ineens in de verte muziek en zag je de lichten. De feesten werden niet aangekondigd tot op de avond van het evenement. Het was een soort guerrillapromotie. Dat was nog voor Facebook, dus niemand deelde of promootte evenementen online – het ging allemaal via sms. Soort van "Bel dit nummer als je er bent".

Ik heb er ooit over mijn baas heen gekotst. Ik werkte in de horeca en het was de gewoonte om na werk compleet bezopen te worden. Ik ging een keer na werk naar een van deze feesten. Ik was op een gegeven moment de weg kwijt in de tunnel. Mijn baas kwam me zoeken, zette me neer op een schoolstoeltje naast een discolamp, en ik zei alleen maar: ik ben oke, ik ben oke…. En toen kotste ik hem volledig onder.

Omdat de tunnels al zo lang niet waren gebruikt, was de grond een grote modderpoel. De tunnels liepen ook onder een ziekenhuis. Ik heb het vermoeden dat daaronder spul werd gedumpt. Sommige mensen hadden kleine wondjes die groen uit sloegen.

Als ze The Arches echt sluiten vanwege een paar incidenten, dan zou de shit in die tunnel al helemaal nooit door de beugel hebben gekund. Het is één keer voorgekomen dat er politie kwam. Het was zes uur 's ochtends, de muziek ging uit en ineens kwam honderd man politie met honden op ons af en er was slechts één uitweg.

Toch waren deze gebeurtenissen geweldig. De feesten zijn tot vrij recent doorgegaan, maar wat vroeger elke week of om de twee weken was, werd de laatste tijd slechts een keer per jaar. Nu zijn ze allemaal gestopt en zijn de clubs ook gesloten. Wat zo geweldig was aan die feesten was dat het voornamelijk house- en technofeesten waren, maar er ook andere stijlen gedraaid werden. Het was niet beperkt tot een bepaalde groep, iedereen wilde gewoon goed feesten.