Waarom stoppen Cubaanse mannen parels in hun penis?

Seks is overal in Cuba. Vanaf het moment dat je landt op het vliegveld, voelt het alsof je in een andere wereld propvol verschrikkelijk knappe zongebruinde salsadansers bent beland. Als je over straat loopt zie je ongetwijfeld dozen vol Vigor King Size-condooms in de etalages van de drogisterijen staan, en in groezelige cafés kan je een los Momentos-condoom kopen voor één Cubaanse peso.

Het Cubaanse regime heeft porno verboden, maar vreemd genoeg kan je het wel gewoon kijken op de televisie in sommige cafés, waar bezoekers af en toe een afwezige blik op het scherm werpen, alsof er een oninteressante voetbalwedstrijd te zien is in plaats van een stelletje dat het veld der liefde flink aan het omploegen is. Seksuele vaardigheid is in Cuba erg belangrijk, maar als je hier een beetje tijd doorbrengt, merk je ook dat – hoewel seks onlosmakelijk verbonden is met de Cubaanse cultuur – er ook veel verhalen, mythen en bijgeloof omheen hangen. Eén daarvan is "de parel" – een soort penistalisman waar ik voor het eerst over hoorde van Julia, een Spaans vriendinnetje van me dat in Cuba woont.

Julia woonde een paar jaar in Oostenrijk, voordat ze naar Cuba kwam in 2008 om als assistent voor een kunstenaar aan de slag te gaan. "De drie jaar dat ik in Wenen woonde stond ik behoorlijk droog. Iedereen was daar een beetje kil en moeilijk en ik was in niemand echt geïnteresseerd. Toen ik hier kwam, realiseerde ik me gelijk dat Cuba een heel ander verhaal zou worden."

In de weken voordat haar baan van start ging, ontmoette ze Nelson. "Hij was de enige man die ik in die weken ontmoette die niet gelijk avances maakte, maar later zag ik in dat het gewoon een strategie was. Maar ik kende eigenlijk niemand in Cuba en ik vond het na al die barre jaren in Wenen wel tijd voor een avontuurtje. Na ons derde afspraakje nam ik hem naar mijn huis. We zaten wat te vozen, en ik greep op een gegeven moment in zijn broek. Toen voelde ik iets hards daar beneden – en dan bedoel ik niet zijn penis, maar een soort knikker onder de huid van zijn penis. Ik keek naar beneden, en toen zag ik de parel zitten."

Volgens Arianna Villafaña, een Cubaanse arts van het Móstoles Academisch Ziekenhuis, is de parel een klein balletje, meestal gemaakt van plastic, dat via een klein sneetje onder de huid van de penis wordt geplaatst. De ingreep wordt meestal thuis gedaan, met instrumenten die niet goed gesteriliseerd zijn. "Het doel is om de seksuele prestaties te verbeteren,'' vertelt Arianna. "De Cubaanse mythe beweert dat als vrouwen de parel voelen, ze helemaal gek worden van genot.''

Dr. Almudena López, een sekstherapeute en een collega van Arianna aan het Móstoles Academisch Ziekenhuis, zegt dat als je naar de anatomie van de vrouw kijkt, er niets is dat de parel zo succesvol zou kunnen maken. ''Om de clitoris echt te stimuleren, zou de parel bij basis van de penis geplaatst moeten worden, wat nooit gebeurt. Wat de g-spot betreft, dat is een plek waar je makkelijk bij kan komen met een vinger, maar het is veel lastiger om die plek te bereiken met de penis. Natuurlijk is erotiek voor een groot deel een psychologische kwestie, en aangezien de befaamde parel een mysterie is, prikkelt het wellicht toch eerder het brein dan een ander deel van het lichaam.''

''Ik kan me niet herinneren dat ik iets bijzonders voelde bij de parel,'' vertelt Julia. ''Of misschien toch wel, ik weet het niet. Maar ik denk dat mijn enthousiasme eerder te maken had met het feit dat ik zo lang droog had gestaan. Nelson vertelde me dat hij het zonder enige verdoving heeft laten doen toen hij in militaire dienst was, en dat het in het begin erg hinderlijk was, omdat zijn huid te strak zat. Maar hij was er zo trots op, omdat hij de ingreep zag als een soort ritueel voor zijn mannelijkheid."

Arianna Villafañe benadrukt dat de parel ernstige gevolgen kan hebben voor de gezondheid van de eigenaar. Tijdens haar werk aan het Saturnino Lora Provinciaal Ziekenhuis in Santiago de Cuba, zag ze gevallen van tetanus, balanitis, en gangreen (afstervend weefsel) die door de parel waren veroorzaakt. "Het enige geval dat ik heb gezien waarbij de parel chirurgisch verwijderd moest worden, was iemand die balanitis had. Maar ik heb wel over gevallen gehoord waarbij een deel van de penis moest worden verwijderd omdat die ernstig beschadigd was door gangreen."

De meeste mannen die een of meer parels in hun penis hebben, zijn jonge mannen in militaire dienst, gedetineerden, en zeelieden – niet alleen maar uit Cuba, maar van over de hele wereld. Volgens de verhalen bereikte de trend Cuba in 1960 door zeelieden van de handelsscheepvaart, die terugkwamen uit Azië en een paar nieuwe technieken met zich meebrachten om de penis wat op te leuken. De parel zou ooit bedacht zijn door yakuzaleden die in de gevangenis zaten, en een parel inbrachten voor elk jaar dat ze in de bak doorbrachten. Maar de parel kwam ook veel voor op de Filipijnen, en Chinese handelaren gingen nog een stapje verder: die brachten een ratel in bij hun penis om elk seksavontuurtje de feestelijke soundtrack te geven die het verdient.

Via wat vrienden kwam ik in contact met Manuel, die ook een parel in zijn penis heeft. Omdat ik alweer terug was in Spanje, stuurden we elkaar berichten via Telegram, een van de weinige chatapps die werkt in Cuba. Manuel is 35 jaar, heeft vier kinderen met drie verschillende vrouwen, en verdient zijn brood met het kopen en verkopen van geïmporteerd voedsel uit Miami. Hij hoorde voor het eerst over de parel toen hij nog klein was, maar toen hij in militaire dienst ging, zat hij voor het eerst een penisparel in het echt. ''Als we gingen douchen of ons gingen omkleden, viel het me op dat er op sommige penissen van de mannen knobbeltjes zaten,'' vertelt Manuel, ''Ik vroeg aan hen wat het was en ze legden het uit. Een paar weken later onderging ik de ingreep zelf. Er was een gast die wist hoe het moest, en hij heeft die van mij ook gedaan. Maar ik heb de parel wel zelf gemaakt.''

Hij volgde het advies op van een vriend die ook een parel had, en jatte een dominosteen, brak die in stukjes, koos het beste stukje uit, en begon er aan te schaven totdat het een balletje was met het juiste formaat. ''Het moet grondig worden gepolijst, dus dat betekent dat je op het einde van het proces de parel de hele dag in je mond moet houden en erop moet zuigen, alsof het een snoepje is, en het tegen je tanden aanrollen totdat het een glad bolletje is. Ik ben zelfs met de parel in mijn mond gaan trainen. Toen ik klaar was, ging ik naar de jongen die de ingreep ging doen. Ik moest mijn penis op een plat oppervlak leggen, en hij trok een stukje van mijn huid eraf met de onderkant van een plastic tandenborstel, waar hij een punt aan had gevijld. Op die plek maakte hij de snee. Het deed erg veel pijn, maar ik wist dat het de moeite waard zou zijn, omdat alle jevitas er gek op zijn. Je krijgt een verbandje op je penis, dus je kan jezelf een paar dagen niet wassen of aftrekken."

Ik vroeg hem of hij niet bang was dat hij een infectie zou krijgen of impotent zou worden, maar hij zei dat de pijn en de risico's allemaal de moeite waard waren. ''De parel stimuleert de clitoris zo'n twintig keer meer dan wanneer je seks hebt zonder de parel. Toen ik in militaire dienst zat, vertelde mensen vaak het verhaal over een gast die seks had met een wat fragiel meisje, en dat zij daadwerkelijk een hartaanval kreeg. Ze ontplofte letterlijk bijna van genot. Als je een vrouw wil verleiden, moet je gewoon een parel hebben, dan heb je haar zo beet. Het is het allerbeste wat er is.''

Toch kan ik de verhalen over afgestorven eikels en pussende zweren niet uit mijn hoofd zetten. Maar Manuel houdt vol. Het volgende berichtje dat ik op Telegram krijg, is: "Meid, als ik in Europa was, dan zou jij de parel echt wel willen uitproberen."