Een ontmoeting met de vrouw die een comedyshow over verkrachtingen heeft gemaakt

Heather Jordan Ross is twee jaar geleden verkracht, en daar maakt ze nu grappen over, samen met zes andere vrouwelijke komieken. De show heet "Rape is Real and Everywhere," en is gemaakt door verkrachtingsslachtoffers die hun verhaal vertellen over seksueel geweld.

VICE sprak met Ross. We vroegen haar of verkrachtingsgrappen leuk kunnen zijn.

VICE: Waarom heb je besloten om deze show te maken?
Heather Jordan Ross: Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest met het verwerken van mijn verkrachting – het is twee jaar geleden, maar mijn verkrachter begon een half jaar geleden met mij (online) berichten te sturen. Ik wilde, A) nooit meer een grap horen over verkrachtingen, en B) zelf wel constant grappen over verkrachtingen maken. Het was dit tegenstrijdige gevoel waar ik over praatte met de medeproducent van "Rape is Real and Everywhere", die ook in de show speelt. Tijdens een avondje drinken zei ik: "Ik weet niet wat ik met het gevoel moet, maar misschien moeten we een show maken die door verkrachtingsslachtoffers wordt gemaakt."

Ze zei: "Ja, dat moeten we echt doen." Vervolgens maakten we een lijst van komieken waarvan we wisten dat ze verkrachtingsslachtoffers zijn.

Jullie show was in drie dagen uitverkocht. Zag je dat aankomen?
Om eerlijk te zijn had Emma direct het zelfvertrouwen om te zeggen: "Dit wordt een populaire show," en een vooruitziende blik toen ze zei, "in januari verkopen we een grote zaal uit, en we gaan hoedjes maken!" Dat hebben we gedaan, we hebben hoedjes gemaakt.

Hoe kan het dat je nooit meer een verkrachtingsgrap wilde horen, niet meer geconfronteerd wilde worden met je verkrachter, maar er toch een comedyshow over hebt gemaakt?
Nou, ik wilde er dus zelf de hele tijd grappen over maken. Ik wilde alleen niet dat andere mensen dat deden. Het is namelijk hét onderwerp van beginnende komieken. Je bent een gast van 22 jaar en je geeft je eerste optreden, gegarandeerd dat een van je grappen over verkrachting gaat. Ik weet niet waarom, maar het is zo.

Ik wist niet hoe ik het moest vertalen naar het podium, maar ik heb humor altijd gebruikt om me ergens doorheen te slepen. Voor mij was het dus geen grote stap om er lollig over te doen, om eerlijk te zijn.

Heb je het gevoel dat je hiermee de comedywereld, die toch gedomineerd wordt door mannen, uitdaagt?
Ja, absoluut – ik wil niet zeggen dat iemand die geen slachtoffer is dit soort grappen niet mag maken, maar ik denk wel dat het met meer bedachtzaamheid moet gebeuren. De meeste beginnende komieken die deze domme grappen maken, kiezen in hun grap de kant van de verkrachter.

Ik sprak gisteravond met een van de komieken van de show. Ze zei: "Dit geeft me echt heel veel kracht, we nemen het verhaal in eigen handen."

Slachtoffers kijken ook heel erg uit naar de show. Zelfs als ze nog niet het gevoel hebben dat ze er klaar voor zijn. Dat geeft ons veel steun.

Je zegt dat je niet weet waarom beginnende komieken dit soort slechte grappen maken, maar ik heb toch het idee dat je er een theorie over hebt.
Ze willen interessant doen. Als gasten beginnen met comedy willen ze graag edgy zijn. Ze zien verkrachting als het ergste wat er met iemand kan gebeuren. Ze realiseren zich alleen niet hoe vaak het voorkomt. Ik denk dat ze het in het zelfde obscure rijtje plaatsen als seriemoordenaars.

Ik heb een grap waarin ik zeg: "Ik hoor mannen altijd zeggen dat wanneer je een grap over een moord kan maken, je ook een grap over verkrachtingen maken. Mijn reactie is dan altijd, 'ik denk niet dat één op de drie mannen in deze zaal vermoord is.' Ik denk dat we over iets totaal anders praten."

Ik wilde net vragen of een verkrachtingsgrap leuk kan zijn, maar ik heb mijn antwoord al…
Emma en ik kunnen niet stoppen met slechte grappen maken.Ik vertelde over iemand die mij op de middelbare school probeerde te verkrachten. Op het moment dat het gebeurde dacht ik: "Dit is raar.. het is een leuke jongen, het was vast niet zijn bedoeling. Hij begrijpt me gewoon verkeerd." Daarna kwam ik erachter dat hij het ook deed bij andere meisjes. Toen dacht ik: o, nee toch!

Emma zei toen, "Waarom reageerde je zo? Voelde je je minder speciaal?"
We maken overal grappen over, het voelt goed. Als het je overkomen is, wordt het een taboe, maar als het je niet overkomen is, dan mag je er wel over praten? Om eerlijk te zijn is dat compleet gestoord. Mensen maken verkrachtingsgrappen en mensen worden verkracht. Waarom worden die twee niet bij elkaar gebracht?