Wie heeft Maurice de Hond nodig als de auto-aanvulfunctie van Google ons vertelt wat er speelt in ons land?

Wat interesseert de Nederlander? Wat wil de Nederlander? Waar heeft de Nederlander een hekel aan? Politici, Vespa-rijdende reclamemannetjes en Maurice de Hond maken er een dagtaak van om het uit te vogelen. Dit terwijl de automatische aanvulfunctie van Google alle antwoorden heeft. Deze functie toont na het intypen van een zin of zinsdeel meteen de populairste daaropvolgende termen waar wij met z’n allen op hebben gezocht.

Wat willen we? En wat niet?

We willen geen belastingverlaging, wereldvrede of een mat zwarte Audi TT onder onze reet, we willen simpele dingen als films kijken of fietsen. En veel van ons willen gewoon erg graag dood, wat natuurlijk ook een vrij simpel te behalen doel is.

Die doodswens komt ook goed naar voren als je zoekt op wat we niet willen. Een aanzienlijk deel van ons wil simpelweg niet meer en kruipt zuchtend achter de laptop op zoek naar een oplossing. Begrijpelijk, als je naar de andere populaire ‘Ik wil niet’-zoektermen kijkt. Werken, trouwen en verhuizen, uiteindelijk doet het je allemaal naarstig op zoek gaan naar een touw en een hoge boom. Via Google natuurlijk.

Waar hebben we een hekel aan?

Naast een hekel aan onszelf hebben we vooral een hekel aan onze kinderen, wat natuurlijk met elkaar in verband staat. Het één werkt het ander immers in de hand. De intense haat jegens ons kroost verklaart waarom we zo graag dood willen, niet willen trouwen en snakken naar ongestoord films kijken.

Ook onze naasten komen er bekaaid vanaf, echtgenoten en moeders zijn niet populair. Frappant is dat de hekel die moeders aan kinderen hebben wederzijds is, maar net iets dieper gegrond is dan de haat van kinderen naar moeders toe, zoals de volgorde van het rijtje zoektermen ons laat zien. De politie blijft staatsvijand nummer één, maar goed, vertel eens iets nieuws.

Waar geloven we in? En waarin niet?

Ondanks onze zelfhaat en alle frustraties over onze monsterlijke kinderen, geloven velen van ons toch nog dat God ons niet alleen laat staan. Ook zoeken we met z’n allen regelmatig naar een drie seconden durend YouTube-filmpje waarin iemand vermoedt dat hij over gaat geven en naar de lyrics van een sinterklaasliedje.

Met zo’n tot in de kern verdorven leven kon het niet anders dan dat sommigen van ons de hoop hebben opgegeven. De liefde voor Onze Lieve Heer kent zijn grenzen als alles tegenzit. Het deel van onze bevolking dat nog wel positief is, slaat daar meteen in door. Ja boys en girls, er waren wel degelijk gaskamers, gemaakt en bedacht door leden van het menselijk ras, jullie soortgenoten. Zoals vele andere Nederlanders die hiervan al wel op de hoogte waren, kunnen jullie nu met een gegronde reden googelen op ‘ik geloof niet meer in God’. En vervolgens, op een donkere winteravond na een verschrikkelijke kerst met je hatelijke familie, op ‘ik wil niet meer’.

Wat interesseert ons?

Veel. Veel interesseert ons. Van wat er in ‘mijn buurt’ gebeurt tot de witwaspraktijken van Ludo Sanders in het soapdorpje Meerdijk, we willen het weten.

Dat het allemaal niet zo dramatisch gesteld is met het ‘hen en wij’-gevoel in onze samenleving blijkt wel door de gezonde interesse in wat er nou eigenlijk precies in een moskee gebeurt. Of is dat juist weer heel achterdochtig van de niet-islamitische Nederlander?

Wat doen we als ons huis in vlammen dreigt op te gaan en we een brandlucht ruiken?

 Dan gaan we eerst even naar Google.