Televisiejaar 2019
Afbeelding door Dymphie Huijssen
televisie

Het grote VICE televisieoverzicht van 2019

De grienchristen, de ontstelde kandidaat in ‘Met het Mes op Tafel’ en de televisiecoryfee-klassieker: het conflict tussen Chantal Janzen en Wendy van Dijk.
Lisa Lotens
Amsterdam, NL

“Ik zit al heel lang in dit vak, maar zo’n jaar als dit heb ik nog nooit meegemaakt,” zei televisierecensent Angela de Jong vorige week aan tafel bij Beau. Ze beschreef uiteraard het bewogen, bloedstollende beeldbuisjaar dat 2019 heet. Er was volgens De Jong sprake van een ‘zenderoorlog’ tussen RTL en Talpa, waarbij John de Mol alle grote namen van RTL pikte om Talpa relevant te maken. Bovendien is er, volgens De Jong, een énorm talkshowhostprobleem in Nederland – presentatoren vallen bij bosjes en de NPO blijft achter met samengeknepen billen, want hoe gaan ze dit in hemelsnaam oplossen?

Advertentie

Maar de beeldbuis voerde dit jaar nog een aantal andere prikkelende momenten op die niet onbesproken mogen blijven. Er werd in 2019 bijvoorbeeld schitterend gejankt, er waren magistrale spijtbetuigingen en uit een hoop strotten klonk het gejoel van winnaars. Het einde van het jaar is in zicht en die balans gaat zichzelf niet opmaken, dus hierbij een overzicht van de beste momenten uit 2019.

Wangen werden nat

Ze kwamen in een lange stroom door je televisiekanaal drijven, de waterlanders. Marco van Basten moest grienen om zijn vrouw bij DWDD, Hugo Kennis liet een traan na het winnen van Expeditie Robinson, minister Grapperhaus werd emotioneel na de moord op Derk Wiersum en heel Amsterdam droeftoeterde toen Ajax de halve finale in de Champions League verloor. De mooiste traan was van oud-international Daphne Koster, toen de dauw op haar ogen neersloeg nadat de Oranje Leeuwinnen zich naar de finale van het wereldkampioenschap schoten.

Er waren overigens ook lelijke emotionele momenten. Bijvoorbeeld tijdens het debat tussen Rutte en Baudet. Baudet vroeg aan Rutte wanneer hij voor het laatst had gehuild. Ik denk om een smerige reactie uit te lokken. Zo van: “Wedden dat-ie nooit huilt, Rutte is geen mens van vlees en bloed!” Maar Rutte dacht er het zijne van en kwam met een waslijst aan recente huilmomenten op de proppen, omdat een boel van zijn naasten het afgelopen jaar zijn overleden.

Advertentie

Terug naar de sublieme huilmomenten. Er was vorige week een trieste boer aanwezig bij een van de boerenprotesten. Hij werd geïnterviewd door de NOS, en houdt een blaadje vast met zijn modderige boerenvinger. Op dat blaadje zijn zinnen zwartgelakt – een verwijzing naar het toeslagenschandaal van de Belastingdienst. Terwijl hij zijn pleidooi houdt wordt hij opeens overvallen door woede, en ja, de blussertjes.

De boze boer is emotioneel en kwaad om eigenlijk alles – behalve het probleem van de boeren, zo lijkt het. Het woordje stikstof passeert niet één keer de revue. Hij is ziedend omdat de Belastingdienst al die gezinnen een koude kerst bezorgt, om de politie, brandweer én het leger dat volgens hem wordt benadeeld. Deze boer laat misschien wel zien hoe we verdeeldheid in Nederland kunnen oplossen – door je geëmotioneerd aan te sluiten bij je eigen protest met een totaal andere boodschap, die desalniettemin zeer relevant is, om op die manier zoveel mogelijk mensen en meningen te verbinden.

De natste wangen van 2019 kwamen echter van grienchristen Jonathan. Hij stond met een hart aan diggelen genadeloos uit z’n traanbuizen te sproeien bij The Passion. Droef, maar mooi:

1576769847250-grien

Er werd ontzettend gestopt

Jinek ging naar RTL 4, Pauw nam afscheid, Jensen besefte eindelijk dat de boze witte man een betere talkshow verdient en Twan Huys moest zichzelf weer even bij mekaar rapen nadat de stekker uit RTL Late Night werd getrokken.

Maar ook sociologisch experiment Utopia stopt dit jaar. En nu echt! Eigenlijk zou dat in juni 2018 al gebeuren, maar toen toch niet, en toen toch wel. Hier is een vijftien minuten durend overzicht van de heftigste ruzies. En hier is wat fangirl Hilda ervan vindt.

Advertentie

Het afsluiten van Utopia past precies binnen de overkoepelende trend van realityprogramma’s die stoppen. Jet Zurné tweette vorige maand beelden dat mannen vrouwen aanrandden in De Villa, wat terecht een boel hommeles veroorzaakte. RTL-baas Peter van der Vorst besloot om alle realitytelevisie van van de buis te kieperen. Prima, het lijkt mij een buitenkansje voor RTL om de koppen bij elkaar te steken en iets origineels te verzinnen, in plaats van opnieuw oerdomme spierbundels bij elkaar te zetten en hectoliters wodka in hun keel te gieten.

Maar mijn allerfavorietste stopmoment was dat van atlete Anouk Vetter op het wereldkampioenschap in Doha, afgelopen oktober. De 26-jarige meerkamper gaf er op het aller- allerlaatste onderdeel van de zevenkamp de brui aan. Ze zei: “Ik stel me steeds de vraag: waar ben ik mee bezig? Ik kan het mentaal gewoon niet opbrengen.” Een kant van een topsporter die we eigenlijk nauwelijks zien, want niet iedereen durft op zo’n cruciaal moment grenzen aan te geven, zeker niet wanneer er zoveel op het spel staat. Een pluimpje voor Vetter, die kort daarna héérlijk op de trein in Nieuw-Vennep stapte om bezinning te zoeken middels een treinreis door Nederland. Misschien ook wel omdat ze een deal heeft met de Nederlandse Spoorwegen, maar laat die geradbraakte vrouw lekker d’r pot spekken.

Er werd gejoeld

2019 was het jaar waarin er cups, medailles en allerhande prijzen werden gerooid door Nederland – bijvoorbeeld door atleet Sifan Hassan, schaatser Suzanne Schulting en beroepsweirdo Martien Meiland. Dat leverde een aantal uitzinnige juich-momenten op, maar ook prachtige contrasten. Ik wil graag de mooiste uitlichten, het schrijnende contrast hieronder – uitgedrukt in een rijtje screenshots – waarin Duncan Laurence te horen krijgt dat hij het songfestival wint en compleet uit zijn reet gaat, maar zijn Zweedse concurrent beduusd achterlaat:

1576769988641-beeld1
Advertentie
1576770011832-beeld2
1576770037832-beeld3

Er werd genadeloos geruzied

Wendy van Dijk en Chantal Janzen hadden het dit jaar flink met elkaar aan de stok. Wendy zou afgelopen september haattweets hebben geliked die aan Chantal waren gericht. Deze bijvoorbeeld:

Jeetje wat is er met het gezicht van Chantal Janzen gebeurd? Mislukte facelift, die wangen zo hoog en botox? Zonde!

Het ontketende, of zo werd gesuggereerd in Shownieuws, RTL Boulevard en op Mediacourant.nl, een flinke rel tussen de presentatrices – en allerlei andere BN’ers bemoeiden zich er ook mee. Boulevard vroeg zich af wat haar in godsnaam bezielde – had ze een slok te veel op? Wendy liet in een reactie weten dat haar account was gehackt, en dat “iedereen toch wel begrijpt dat ik dat niet ben.” Angela de Jong pikte dat niet, en trok een snoeiharde conclusie over Wendy: “Daar zit ’em de crux. Het is Wendy die niet begrijpt dat haar publiek niet meer weet wie ze is.” Er werden twee kampen gevormd: team Wendy en team Chantal. Iedereen was voor team Chantal want fuck Wendy, maar dat heeft ze goed verprutst. Afgelopen maand stond in haar magazine &C een interview met ene Wendy van Dijk over haar cokeverslaving. Linda de Mol liet aan Giel Beelen weten dat ze was overgestapt naar team Wendy, want “het is niet erg chic wat er is gebeurd.” Chantal blijft bij haar redactionele keuze, en laat weten dat er misschien wel een Wendy van Dijk was geïnterviewd, maar niet die Wendy van Dijk. Tsja.

Advertentie

Eindstand: 1-1. Benieuwd wat er in 2020 gaat gebeuren!

Het was goor

Bij Just Tattoo of Us van MTV, dat programma waarbij vrienden en familie uit blijk van waardering de allerlelijkste tatoeages bij elkaar mogen laten zetten, kwam ook de tweeling uit Ex on the Beach langs. Een van de twee ging naar huis met een tatoeage van een opengetrokken reet met een aambei erin.

Er werd gerapt

Elke aflevering van seniorenquiz Met het Mes op Tafel begint met een korte uitvoering van een bekend liedje. Dit keer trok presentator Herman van Zandt de rapschoenen aan en liet een uitvoering zien – die overigens niet mis was – van het nummer Walk This Way van Run DMC en Aerosmith. Dat levert natuurlijk een geinige tegenstelling op: zo’n doodsaaie witneus die een energiek rapnummer vertolkt. Voordat hij begint met rappen, doet hij nog een voorspellende aankondiging: “En dit nummer begint, niet tot ieders genoegen, met muziek.”

Die voorspelling bleek juist, want er komt me toch een potje ongenoegen van het gezicht van de wat oudere vrouwelijke deelnemer vandaan. Eerst lijkt ze nog redelijk ontspannen, ze likt even haar lippen, gaat nog verzitten, maar als eenmaal de zin “titty in the middle is gedropt, is het klaar. Haar gezicht vertrekt, haar lippen drukken stijf op elkaar en ze blijft Herman tot het einde van het nummer strak aankijken, alsof hij straks zonder armen uit de studio vertrekt.

1576834178821-Screen-Shot-2019-12-18-at-144633

Er werd berouw getoond (of toch niet echt)

Mensen zijn slecht in spijt betuigen. Wat er namelijk vaak gebeurt, is dat er tijdens een excuus andere emoties opspelen: zoals egoïsme en trots. En dat is op zich ook wel logisch, want mensen hebben vaak ook helemaal geen spijt, maar gewoon geen zin in gezeik. Dat soort spijtbetuigingen gaan meestal hetzelfde en zijn vaak dubbelzinnig. Ze vertellen eerst wat er is gebeurd, daarna dat ze er zelf eigenlijk weinig aan hadden kunnen doen, dan zeggen ze: het was niet de bedoeling. Daarna maken ze hun excuus, om het vervolgens nóg een keer uit te leggen, soms met een gnuif uit gêne, hoe het nou eenmaal zo heeft kunnen lopen. Een goed voorbeeld daarvan is het excuus van Marco van Basten na zijn Sieg Heil-gebbetje:

“Nou ja, hè, ik zei wat dat later door veel mensen is opgepikt en het was niet de bedoeling om mensen te shockeren, dus eh, excuses hiervoor… Het was meer om eh, zijn Duitse verhaal, eh, hahaha een beetje uit te leggen!”

Maar een lompere spijtbetuiging kwam van radio-dj Daniël Lippens. Hij moest excuses maken omdat zijn gelivestreamde auto-expeditie door Amsterdam, met als doel zoveel mogelijk klootjesvolk uit de weg te vegen, niet in goede aarde viel. Nadat hij al bijna twee mensen van hun sokken had gereden, werd er écht iemand geraakt. Lippens reed door, maar een passant gebaarde hem te stoppen. Pas toen drukte de radio-dj op zijn rem. Zijn excuus tegen de NOS: “Ja, als ik die beelden terugzie, schrik ik daarvan. Sorry. Ik had het niet door.” Nogal een simpel excuus als je tijdens de livestream uit de auto bent gestapt om met je radiodoppen te kijken naar hoe het gaat met de fietser die je tegen de stoep hebt geknikkerd, om daarna te gaan verkondigen dat je het “niet doorhad.” Voor straf moet hij nu een podcast maken over veiligheid in het verkeer.

De balans: lineaire tv leeft nog

Het leeft zelfs zo erg, dat ik gisteren een nieuw tv-abonnement heb afgesloten, zodat ik in 2020 kan genieten van nóg meer zenders. Fijne jaarwisseling alvast en ook volgend jaar weer veel kijkplezier gewenst!