Waarom jonge Spanjaarden nog steeds van stierenvechten houden

Zoals de meeste mensen maken Darío, Daniel, Ivan en Sergio zich wel zorgen over wat anderen van ze vinden. "Iedereen in Spanje gaat ervan uit dat als je van stierenvechten houdt, je een oude fascist bent. Maar dat is niet waar," zegt Ivan.

De vier vrienden zijn vaste bezoekers van hun lokale arena – Las Ventas, in Madrid. En ze hebben geen ongelijk over de mening die de lokale bevolking over hun hobby heeft. Ik groeide, net als veel andere mensen van mijn leeftijd, op met de boodschap dat stierenvechten voornamelijk gewaardeerd en aangemoedigd werd door oude rijke mannen – waarvan sommigen wellicht fascistische neigingen hadden.

Tegenwoordig is de sport absoluut veel minder populair dan vroeger en ik neem aan dat, vanwege voortdurend activisme door dierenrechtenorganisaties, mijn generatie Spanjaarden stierenvechten niet meer als een vanzelfsprekend onderdeel van onze cultuur ziet. Maar Darío, Daniel, Ivan en Sergio zien zichzelf als deel van een groeiende groep jonge stierenvechtenliefhebbers, die vastbesloten zijn om de traditie te beschermen. Een reden daarvoor kan ook zijn dat ze opgroeiden in de buurt van Cuéllar – een kleine stad in het noorden van Spanje die het oudste stierenrennen-festival van het land heeft.

Omdat ik meer wil weten over hun liefde voor stierenvechten, spreek ik op een bloedhete middag in Madrid met ze af in een bar vlakbij Las Ventas. Ze waren net naar een stierengevecht geweest.

"Als ik naar een stierengevecht ga, voel ik me echt uitgelaten – ik kan het met niets vergelijken," zegt Sergio. "Om zich compleet in het ritueel te verliezen, moet het publiek begrijpen dat de stier de vechter elk moment zou kunnen vermoorden. De stierenvechter doet iets dat je zelf nooit zou kunnen of durven. Dat is wat het zo spannend maakt."

"Het gaat om leven en dood," voegt Darío toe. "Als de stier lijdt, lijden wij. Als de vechter lijdt, lijden wij. Als dingen verkeerd gaan, gaan we met een rotgevoel naar huis. Om echt te begrijpen waar het ritueel voor staat, moet je de geschiedenis ervan kennen."

Voor degenen die ervan genieten om te kijken naar een man met een cape die een beest met enorme horens probeert te vermoorden is stierenvechten niet gewoon een sport, het is ook een kunstvorm. "Een gevecht is niet gewoon een gevecht. Er zijn veel boeken over het onderwerp – en er zijn vaak exposities en filmvertoningen over de geschiedenis van het ritueel in de ruimtes rondom de ring," vertelt Ivan me.

"En dan is er nog het gevoel van gemeenschap," zegt Daniel. "De stierenvechters zijn onze helden, maar als je naar een gevecht gaat kan je gemakkelijk een van hen tegenkomen, omdat ze zo benaderbaar zijn – daardoor heb je als fan het gevoel dat hun levens net als de onze zijn, behalve het feit dat zij daadwerkelijk moedig genoeg zijn om met een stier te vechten.

Dat klinkt allemaal leuk, ware het niet dat er, volgens dierenrechtenactivisten, jaarlijks 250 duizend stieren sterven door stierengevechten. Toen een gevecht in juni de stierenvechter Ivan Fandiño fataal werd, vierden duizenden mensen zijn dood op social media.

Desalniettemin geloven de vier mannen dat tegen stierenvechten zijn een trend is, en dat de kritiek eigenlijk aan het afnemen is. "Ik heb het gevoel dat minder mensen tegenwoordig naar protesten tegen stierenvechten gaan dan voorheen," beweert Sergio.

Daniel zegt dat hij het niet erg vindt dat critici hun mening uiten, zolang ze maar niet kwetsend zijn. "Iedereen moet vrij zijn om te protesteren tegen wat ze maar willen," zegt hij. "Maar we worden ook vaak moordenaars genoemd, en dat vind ik oneerlijk. We zijn gewoon mensen die naar een show gaan die compleet legaal is."

Darío voegt toe dat hij vindt dat diegenen die beweren dat stieren niet gedood moeten worden voor een sport, gewoon niet genoeg ervan afweten om de traditie te waarderen. "Als je opgroeit en over de sport leert op de manier waarop wij dat deden, realiseer je je dat de stier karakter heeft. En om die reden wordt hij vanaf het moment dat hij geboren wordt behandeld met respect. Als ze de ring betreden, is er een werkelijke strijd om macht tussen de stier en de vechter," zegt Darío. "We bewonderen de stier omdat we dat dier beschouwen als superieur aan mensen."

Naar hun mening vereert niemand de stier meer dan de stierenvechter zelf, omdat ze partners in het ritueel zijn. "Als de stier wordt vermoord, is het een offer aan god of de natuur – de hele handeling is bedoeld om je te laten begrijpen dat er een hogere macht is, wat dat dan ook mag zijn, waarvoor mensen en dieren van gelijk belang zijn. Stierenvechters zijn ook klaar om in die ring te sterven."

Ivan heeft minder begrip voor de critici: "Er zijn mensen die denken dat het vlees dat ze kopen in de supermarkt aan de bomen groeit, maar dat komt ook van een dier dat opgeofferd is. En vaak heeft dat dier geen kans gekregen om voor zijn leven te vechten," zegt hij. "Als wij geen waarde zouden hechten aan de rituelen van stierenvechten, dan zouden we inderdaad een stelletje jongens zijn die het leuk vinden om te zien hoe een dier wordt gedood."

Als het stierenvechten niet wil uitsterven, moet het een jonger publiek gaan trekken. Sinds 2007 is het aantal stierengevechten in Spanje gedaald van 953 naar 398, en ook de publieksaantallen blijven afnemen in de meeste gebieden. Arena's zoals Las Ventas stoppen meer moeite in het aantrekken van een nieuwe generatie fans door de sport betaalbaarder te maken. "Een seizoenkaart voor een jong persoon kost 100 euro," zegt Daniel. "Dat heeft geholpen om voormalig lege arena's te vullen met jonge fans die de normale prijs van 400 euro voor een seizoenkaart niet konden betalen." Als resultaat daarvan verkocht Las Ventas vorig jaar bijna 1000 seizoenkaarten meer dan het jaar daarvoor, en een recordaantal van 40 duizend tickets op hun openingsdag.

Maar mijn nieuwe vrienden willen dat jonge mensen niet alleen af en toe komen kijken, maar zich echt in de traditie verdiepen. "Echte fans waarderen de stier net zo veel als de vechter, wat een fundamenteel onderdeel van stierenvechten is," zegt Sergio.

Het maakt niet uit hoeveel mensen ze fascisten en moordenaars noemen, het is duidelijk dat Darío, Ivan, Sergio en Daniel vastbesloten zijn om alles in hun macht te doen om de traditie levend te houden. "Stierenvechten is pure poëzie," zegt Darío. "Het weet mijn ziel te verheffen."