De Georgische club Bassiani wordt het nieuwe Berghain genoemd

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

De Georgische club Bassiani wordt het nieuwe Berghain genoemd

Hier is raven een politiek statement tegen homofobie en een bekrompen drugsbeleid.

Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, is net zoals het Berlijn uit de jaren negentig een stad met een recente oorlogsgeschiedenis. In de afgelopen 25 jaar was het land meerdere malen betrokken bij een oorlog, waardoor veel armoede ontstond. De jonge Georgische generatie in Tbilisi lijkt deze gebeurtenissen te willen vergeten door te dansen en zich volledig uit te leven in clubs, wat je terugziet in de groei van de lokale underground dance-scene. Zo gingen de afgelopen jaren club KHIDI en club Mtkvarze open en is er het homovriendelijke Café Gallery. Recentelijk heeft vooral Bassiani, een industriële club die onder een voetbalstadion gevestigd is, de stad op de kaart gezet. De club begon naam te maken binnen de wereldwijde house- en techno-scene nadat er steeds meer bekende dj's speelden, zoals Nina Kraviz, Speedy J en John Talabot.

Advertentie

Tato Getia, Zviad Gelbakhiani en Naja Orashvili richtten Bassiani in 2014 op; een club met een politiek en activistisch element. Het zet zich voornamelijk af tegen de enorm strenge drugswetten in het land en probeert homofobie te bestrijden door bijvoorbeeld gratis queer-feesten te organiseren. "In Georgië is er een zerotolerancebeleid omtrent drugs," vertelt Getia me als ik de drie eigenaren spreek op Skype. "Het is heel simpel: wettelijk maakt het niet uit of je één milligram mdma of één kilo heroïne bezit. Alle drugs en alle hoeveelheden vallen namelijk onder één categorie. Een vriend van ons werd laatst gearresteerd voor vier gram mdma, en er hangt hem tot twintig jaar boven het hoofd," gaat Getia verder. Wanneer ik vraag of mensen nog wel durven te gebruiken, vertelt Gelbakhiani mij dat het drugsgebruik voor de mensen in Tbilisi een manier is om zich af te zetten tegen dit horrorsysteem. Ook bestaat er een beweging die zich actief bezighoudt met het online bekritiseren van dit systeem, de White Noise Movement. "Ook al kent bijna elke clubber wel iemand die vastzit, mensen gaan door en blijven manieren vinden om aan drugs te komen," zegt hij. In Georgië is het volgens de eigenaren knap lastig om aan drugs te komen, en bovendien is het peperduur. "Je kunt hier niet aan cocaïne of ghb komen, alleen mdma, xtc, hasj en wiet zijn in Tbilisi te vinden," vertelt Getia. De prijzen voor een gram mdma variëren volgens hem tussen de 110 en 120 euro, een pil kost zo'n vijftig euro en een gram hasj of wiet kost zestig tot zeventig euro. De drie eigenaren benadrukken daarbij dat de wettelijke drugscontroles netjes worden uitgevoerd voor de entree.

Advertentie

Wanneer ik het met Getia heb over de toenemende populariteit van hun club, reageert hij dat ze momenteel veel bezoekers uit het buitenland krijgen, vooral uit Centraal-Europa en Rusland. "Voor Russen is het nachtleven hier vergelijkbaar met het Europese nachtleven zoals in Berlijn, Amsterdam of Londen, en het is relatief dichtbij. Als ik Gelbakhiani vraag wat de ravers in Tbilisi bijzonder maakt, vertelt hij me dat de stad en het publiek niet vast zitten in een bepaalde routine. "Uit ervaring weet ik dat het in andere Europese steden zoals Londen en Berlijn jarenlang hetzelfde is, hier is iets nieuws. Dj's reageren daar erg positief op, omdat ze de energie van het enthousiaste publiek voelen," zegt hij.

Ook de Amsterdamse Vincent Theunissen (26), fanatiek clubber, ging naar Georgië en kwam mega-enthousiast terug. Ik ken hem al jaren uit het nachtleven, hij is een bekend gezicht in de Amsterdamse en Berlijnse techno-scene en ging onder andere uit in De Trouw, De Cruquiusgilde, About Blank en is nog regelmatig in De School en de Berghain te vinden. Vincent ontmoette in 2014 een aantal mensen uit Georgië toen hij in Berlijn woonde. Hij hoorde via hen over het nachtleven in Tbilisi, en besloot zijn nieuwe vrienden later op te zoeken. Zijn omgeving reageerde verbaasd toen hij ze vertelde dat hij naar Georgië ging. "De meesten snapten niet wat ik daar te zoeken had", vertelt hij. "Ik ben twee weekenden naar Bassiani gegaan, wat ook wel de Berghain van Tbilisi wordt genoemd. De eerste avond dat ik er was draaide Konstantin – een dj en producer die bij de Giegling-crew hoort ­– en ik was verbaasd over de goede programmering. Konstantin draaide op een gegeven moment Ave Maria, en het publiek ging helemaal los op zijn ambient-set. Het leek wel alsof ze op de dansvloer aan het bidden waren, alsof de jonge generatie een nieuwe religie had gecreëerd," gaat Theunissen verder. De Georgische vrienden van Theunissen vertelde hem dat het contrast tussen het dagelijkse leven en het nachtleven in Tbilisi enorm is. "Negentig procent van de bevolking is christelijk, traditioneel en enorm conservatief ingesteld," legt hij ons uit. "Dat zie je duidelijk terug in het straatbeeld; mensen slaan een kruis wanneer ze langs een kerk lopen. Zodra je de club uitloopt word je dan ook aangestaard alsof je van een andere planeet komt. Het verraste me dat de mensen daar tot laat in de ochtend doorgaan met dansen, waarschijnlijk zonder drugs, want je hebt een gigantisch probleem als je gepakt wordt. Een vriend van een vriendin zat voor die reden vast, en soms moesten mensen verplicht een urinetest doen."

Naast een streng drugsbeleid is er ook nog altijd sprake van veel homofobie in Georgië. Zo adviseert de Nederlandse rijksoverheid ook om op te passen met de manier waarop je je uit als je daar op reis gaat. "Er zijn absoluut serieuze homofobie-incidenten, maar de situatie is ook weer niet zo dramatisch," vertelt Getia me. "Lhbtq'ers hoeven zich niet te verstoppen, maar er valt nog genoeg te werken aan de emancipatie en acceptatie van deze groep. Door ons Sovjetverleden lopen we jaren achter op West-Europa, vooral rondom het debat over mensenrechten en een onderwerp als homoseksualiteit. Onze generatie realiseert zich gelukkig dat het tijd is voor verandering. We proberen de lhbtq-scene daarom actief te betrekken bij onze club," gaat Getia verder. De gratis en besloten queer-feesten die ze organiseren zijn daar een voorbeeld van. De exclusiviteit van deze evenementen garandeert de veiligheid van de groep, en Bassiani werkt tijdens de reguliere clubnachten ook met een registratiesysteem.

Gelbakhiani legt me uit dat je alleen kaartjes kunt kopen als je geregistreerd staat als lid. "We hebben dit controlesysteem om het publiek te filteren. Hiermee creëer je een goede sfeer in een club. Zonder deurbeleid krijg je vervelende en dronken mensen binnen die anderen gaan lastigvallen." De tweede nacht die Theunissen – zelf homoseksueel – naar Bassiani ging was er een gay-avond genaamd Horoom . "Ik kon me niet voorstellen dat er een queer-party zou kunnen plaatsvinden in het traditionele Tbilisi. Ik moest me van tevoren registreren met een kopie van mijn paspoort, maar daarmee garanderen ze wel de veiligheid in de club," zegt Theunissen. "Ik was aangenaam verrast door de sfeer en het gemêleerde publiek, dat bestond uit transpersonen, homo's, travestieten en noem maar op. Iedereen had zijn best gedaan om een mooie outfit aan te doen. Het voelde heel vrij en er hing een seksuele energie die ik normaal alleen in Berlijn voel," legt hij uit. De oprichters van Bassiani hopen dat de queer-feesten in de toekomst niet meer besloten hoeven te zijn. Als ik ze vraag wat ze wat ze komende tijd nog willen bereiken, vertellen ze me dat het momenteel gecompliceerd is voor dj's en clubbers om naar Tbilisi te komen. "Vaak moeten ze voor een overstap tot wel acht uur wachten in Istanbul en de vluchten zijn duur. Gelukkig zijn ze momenteel een nieuwe terminal aan het bouwen op de luchthaven", zegt Gelbakhiani. Ze hopen met meer buitenlandse aandacht een versoepeling van de drugswetten af te kunnen dwingen. Hun strijd tegen de drugswetten en homofobie gaat met veel danspasjes tot in de late uurtjes van de ochtend in Tbilisi voorlopig nog wel even door.