Stel je voor: een eindeloze zomer, extreme verveling en de geur van ajuinen. En dan plots: een vonk, een moment van vreugde in een doodsaaie wereld. Dat is de geboorte van Cocaine Piss. De Luikse punkband die je wakker schudt en je uit je stinkende comfortzone haalt. Hun muziek is luid en geëngageerd, hun visuele stijl vreemd genoeg gelikt en gepolijst. Met dezelfde spontaniteit en ruwe energie waarmee de Luikenaars voor het eerst kwamen piepen, lanceren ze deze lente hun nieuwe plaat Passionate And Tragic, die ze nu zaterdag voorstellen op BRDCST, het beste festival van België zonder klinkers.
Advertentie
We spraken af met Aurélie, Mathias en Yannick om het te hebben over legendarische producer Steve Albini, optreden voor tien man en het verschil is tussen een soixante-neuf en een Zwitserse chalet.VICE: Hey iedereen, hoe is Cocaine Piss ontstaan?
Aurélie: In de zomer van 2013 organiseerden we een concert in een schraal café in Luik. Toen we geen openingsact vonden, besloten we het maar zelf te doen. Zo is alles begonnen. Eigenlijk was het een eenmalig optreden, maar we waren er enorm tevreden over. Nochtans was ik nog nooit zo zenuwachtig geweest. Ik zat toen gehurkt op de drempel van het café een heel pakje saffen op te roken terwijl ik mezelf vertelde dat dit de belangrijkste gebeurtenis van mijn leven was.
Mathias: We speelden toen voor tien man: zes vrienden en vier vaste klanten van het café. Het was geweldig. Onze vrienden hebben ons toen aangemoedigd om verder te doen en daarna hebben we redelijk snel nieuwe optredens kunnen regelen. En zo blijft dat grapje maar duren.
Volg VICE België razendsnel op Instagram en abonneer onze newsletter.
Hebben jullie toen direct besloten om punk te maken?
Mathias: Ja, wat we cool vonden aan dit genre is dat je niet echt goed moet kunnen spelen om iets te kunnen uitbrengen. Op dat eerste concert hebben we zelfs opzettelijk op instrumenten gespeeld die we nog nooit hadden aangeraakt. Daardoor konden we de verantwoordelijkheid over wat eruit kwam van ons afschuiven en gewoon knallen, zonder ons vragen te stellen.
Aurélie : Sindsdien zijn we door veel te spelen wel beter geworden. En vandaag hebben we gewoon veel pret met punk. De dag dat het ons verveelt, stoppen we ermee.
Aurélie: In de zomer van 2013 organiseerden we een concert in een schraal café in Luik. Toen we geen openingsact vonden, besloten we het maar zelf te doen. Zo is alles begonnen. Eigenlijk was het een eenmalig optreden, maar we waren er enorm tevreden over. Nochtans was ik nog nooit zo zenuwachtig geweest. Ik zat toen gehurkt op de drempel van het café een heel pakje saffen op te roken terwijl ik mezelf vertelde dat dit de belangrijkste gebeurtenis van mijn leven was.
Mathias: We speelden toen voor tien man: zes vrienden en vier vaste klanten van het café. Het was geweldig. Onze vrienden hebben ons toen aangemoedigd om verder te doen en daarna hebben we redelijk snel nieuwe optredens kunnen regelen. En zo blijft dat grapje maar duren.
Volg VICE België razendsnel op Instagram en abonneer onze newsletter.
Hebben jullie toen direct besloten om punk te maken?
Mathias: Ja, wat we cool vonden aan dit genre is dat je niet echt goed moet kunnen spelen om iets te kunnen uitbrengen. Op dat eerste concert hebben we zelfs opzettelijk op instrumenten gespeeld die we nog nooit hadden aangeraakt. Daardoor konden we de verantwoordelijkheid over wat eruit kwam van ons afschuiven en gewoon knallen, zonder ons vragen te stellen.
Aurélie : Sindsdien zijn we door veel te spelen wel beter geworden. En vandaag hebben we gewoon veel pret met punk. De dag dat het ons verveelt, stoppen we ermee.
Advertentie
Zo spontaan jullie muziek is, zo gekunsteld zijn jullie video’s. Dat is best verrassend.
Aurélie : Als het niet verrassend is, dan is het saai en vervelend voor het publiek. We kennen veel visuele kunstenaars en theatermakers die ons helpen om dingen te maken die wij interessant vinden en een goed beeld van ons geven.
Yannick: Inderdaad. We waren eerst aan een ander project begonnen met regisseur en fotograaf Laetitia Bica, maar dat is niet doorgegaan. Voor dit album is het wel gelukt. Ze had al de clip voor ‘My Cake’ gemaakt en we wilden opnieuw samenwerken.
Aurélie: ‘Eat the Rich’ ziet er nogal poppy is, omdat het een groot feest is van walgelijk kapitalisme en absurde consumptie.
Mathias: Het is pop, maar duidelijk met een zuur kantje. Het lijkt in de clip wel of we helemaal onder de drugs zitten. Die draaidagen waren best intens. Het idee was een soort grotesk en absurd delirium en dat hebben we tijdens het maken van de clip ook echt beleefd.
Yannick: Ik heb al veel mensen moeten waarschuwen dat ze hem beter niet bekijken wanneer ze net iets aan het eten zijn.Ook op het nieuwe album zijn jullie nummers naar goede oude punktraditie weer erg kort. Was dat een bewuste keuze?
Mathias: Het is echt het toevallig gevolg van ons creatief proces. We denken elke keer opnieuw dat onze nummers langer zijn, maar dan gaan we ze timen en merken we dat ze toch kort zijn. Maar ja, dan is het nummers al klaar en gaan we niet opnieuw beginnen.
Yannick: Het blijft wel de bedoeling intuïtief te werken.
Mathias:Ja, als we het gevoel krijgen dat we vastzitten, dan houden we er gewoon mee op en gaan we wat anders doen. We werken spontaan en dat moet zo blijven.
Aurélie : Als het niet verrassend is, dan is het saai en vervelend voor het publiek. We kennen veel visuele kunstenaars en theatermakers die ons helpen om dingen te maken die wij interessant vinden en een goed beeld van ons geven.
Zoals jullie nieuwste clip: ‘Eat The Rich’?
Yannick: Inderdaad. We waren eerst aan een ander project begonnen met regisseur en fotograaf Laetitia Bica, maar dat is niet doorgegaan. Voor dit album is het wel gelukt. Ze had al de clip voor ‘My Cake’ gemaakt en we wilden opnieuw samenwerken.
Aurélie: ‘Eat the Rich’ ziet er nogal poppy is, omdat het een groot feest is van walgelijk kapitalisme en absurde consumptie.
Mathias: Het is pop, maar duidelijk met een zuur kantje. Het lijkt in de clip wel of we helemaal onder de drugs zitten. Die draaidagen waren best intens. Het idee was een soort grotesk en absurd delirium en dat hebben we tijdens het maken van de clip ook echt beleefd.
Yannick: Ik heb al veel mensen moeten waarschuwen dat ze hem beter niet bekijken wanneer ze net iets aan het eten zijn.Ook op het nieuwe album zijn jullie nummers naar goede oude punktraditie weer erg kort. Was dat een bewuste keuze?
Mathias: Het is echt het toevallig gevolg van ons creatief proces. We denken elke keer opnieuw dat onze nummers langer zijn, maar dan gaan we ze timen en merken we dat ze toch kort zijn. Maar ja, dan is het nummers al klaar en gaan we niet opnieuw beginnen.
Yannick: Het blijft wel de bedoeling intuïtief te werken.
Mathias:Ja, als we het gevoel krijgen dat we vastzitten, dan houden we er gewoon mee op en gaan we wat anders doen. We werken spontaan en dat moet zo blijven.
Advertentie
Jullie hebben deze plaat gemaakt met Steve Albini, de Amerikaanse producer van onder andere Nirvana, Pixies en PJ Harvey. Hoe liep dat?
Yannick: Onze manager heeft ons aan hem voorgesteld, en na een simpel mailtje was alles geregeld. Ik weet zeker dat iedereen die zijn studio mailt een antwoord krijgt.
Mathias: Hij is de meest transparante kerel ooit. Zijn prijzen staan gewoon online en als je studiotijd wil boeken, dan moet je je gewoon inschrijven. Wij waren echt nobody’s, maar Steve aanvaardde en behandelde ons als eender welke andere artiesten die bij hem komen.
Yannick: Onze manager heeft ons aan hem voorgesteld, en na een simpel mailtje was alles geregeld. Ik weet zeker dat iedereen die zijn studio mailt een antwoord krijgt.
Mathias: Hij is de meest transparante kerel ooit. Zijn prijzen staan gewoon online en als je studiotijd wil boeken, dan moet je je gewoon inschrijven. Wij waren echt nobody’s, maar Steve aanvaardde en behandelde ons als eender welke andere artiesten die bij hem komen.
Waren jullie in het begin niet een tikje zenuwachtig?
Mathias: Enorm, de eerste keer had ik trillende handen. Je wil je echt niet belachelijk maken voor Steve Albini. Maar hij heeft ons direct gerust gesteld. Hij is erg sympathiek en zachtaardig in zijn communicatie. Hij spreekt zelfs een mondje Frans. Hij neemt echt al de druk weg, zodat je je op je gemak voelt.Als ik jullie album beluister en jullie clips bekijk, denk ik dat jullie de wereld graag spottend en lachend benaderen. Is het belangrijk om de dingen niet te serieus te nemen?
Aurélie: Wij zijn geen levens aan het redden, wij maken gewoon muziek. We proberen dat goed te doen, te werken, maar we gaan ons geen zorgen maken. Voor ons is het raar om iets te serieus te nemen.
Yannick: Je moet plezier kunnen maken. Ook op het podium. Zo is heel dit avontuur begonnen. En ik zie geen reden om daar iets aan te veranderen.
Mathias: Enorm, de eerste keer had ik trillende handen. Je wil je echt niet belachelijk maken voor Steve Albini. Maar hij heeft ons direct gerust gesteld. Hij is erg sympathiek en zachtaardig in zijn communicatie. Hij spreekt zelfs een mondje Frans. Hij neemt echt al de druk weg, zodat je je op je gemak voelt.Als ik jullie album beluister en jullie clips bekijk, denk ik dat jullie de wereld graag spottend en lachend benaderen. Is het belangrijk om de dingen niet te serieus te nemen?
Aurélie: Wij zijn geen levens aan het redden, wij maken gewoon muziek. We proberen dat goed te doen, te werken, maar we gaan ons geen zorgen maken. Voor ons is het raar om iets te serieus te nemen.
Yannick: Je moet plezier kunnen maken. Ook op het podium. Zo is heel dit avontuur begonnen. En ik zie geen reden om daar iets aan te veranderen.
Advertentie
In dat geval wil ik jullie in het kader van 1 april vragen een mop te vertellen.
Yannick: Oh shit.
Mathias: Wij zijn echt slecht in moppen.
Aurélie: Wacht, ik stuur een berichtje naar Peg, die kent er veel. Peg is diegene die de intro van de clip van ‘Eat The Rich’ heeft gedaan. Ik moet je wel waarschuwen, het gaat sowieso een vuile mop zijn.[2 minuten later]Wat is het verschil tussen standje soixante-neuf en een Zwitserse chalet?….Het uitzicht! - Haha, merci Peg!Deze zaterdag 6 april speelt Cocaine Piss op BRDCST met onder andere Black Midi en Nadah El Shazly.