Gouden gedragsregels voor een gedeelde kantoorkeuken

De kerstvakantie is de zaligste vakantie van het hele jaar. Je brengt je dagen door met kerststollen, oliebollen, champagne, Pictionary en een schaamteloze hoeveelheid Netflix. Je vergeet welke dag het is en dat maakt niet uit, want het is vakantie en bijna iedereen is vrij. Maar opeens is het alweer januari, en verruil je je zachte bank voor een slecht afgestelde bureaustoel. Goedgemutst verschijn je op je werk, maak je wat praatjes met je collega’s bij het koffiezetapparaat en schep je wat op over de trifle die je maakte met kerst. Maar net als je alle laagjes staat op te sommen, zie je een collega met een vies gezicht om zich heen snuffelen. En dan ruik jij die zure lucht ineens ook. Na een kort onderzoek vinden jullie de boosdoener: in de koelkast ligt, verscholen tussen de meegebrachte salades en bakjes hummus, een lekkend pakje verzuurde melk dat je collega vergat weg te gooien voordat ze op wintersport ging. Gelukkig nieuwjaar, welkom terug op de zaak.

Het contrast tussen de warmte van de feestdagen en het kille licht van de kantoorkeuken kan haast niet groter. Het is een plek die niks uitstraalt wat te maken heeft met culinaire verwennerij, maar louter dient als opwarmstation, koelkazerne of ‘de plek waar de bordjes staan.’ Thuis kan je meestal wel iemand op het matje roepen als de keuken een bende is. Maar hoewel de meeste mensen zich op hun werk beter gedragen dan thuis, geldt dat vreemd genoeg niet in de kantoorkeuken, waar misdragingen meestal ongestraft blijven. Maar het leven als volwassen mens is ook moeilijk, dus neem ik je graag bij je klauwtje en gids je langs alle valkuilen van jouw kantoorkeuken.

Bewaar je spullen zoals je Jenga speelt
Het principe waar Manhattan groot mee is geworden, geldt ook voor de koelkast: bouw in de hoogte en gebruik de beperkte ruimte optimaal. Dikke kans dat op jouw kantoor, waar honderd mensen werken, maar één koelkast staat. Dus stapel je meegebrachte etenswaren alsjeblieft boven op elkaar, en neem niet de halve plank in beslag om de ingrediënten voor je geitenkaassalade met druiven uit te stallen. En nu we het toch over je saladegedrag hebben; maak die salade ook gewoon thuis. Niemand wordt blij van een gigantische wachtrij voor het aanrecht, omdat jij besluit om toch maar je druiven te gaan ontpitten voor je ze in de salade doet.

Een belangrijke kanttekening, die ik niet genoeg kan benadrukken: maak je toren stabiel. Zorg dat het ook blijft liggen als iemand anders op de tast naar zijn smeerkaas gaat grijpen. Anders storten alle stapels net zo hard in als jij, als je afgepeigerd na je 45-urige werkweek op de bank ploft. Leuk, volwassen zijn.

Vergeet je voer niet
Iedereen vergeet zijn eten in de koelkast. En als de smeerkaas in de bonus is, liggen er opeens zes identieke kuipjes, en ontstaat er ook nog eens paniek over wat nou van wie is. Hierdoor blijven dingen soms maanden liggen. Ik hoef niet uit te leggen hoe waanzinnig ranzig het is om vergeten en dus bedorven etenswaren van iemand anders kokhalzend te moeten weggooien.

Verpak! Alles! Goed!
Als dingen omvallen, gaan ze lekken. Dan ligt niet alleen jouw eten in een plasje yoghurt te fermenteren, maar ook alle snackjes van je vriendelijke kantoormaatjes. Ook is het echt niet fris om erachter te komen dat een van je collega’s restjes viscurry van de avond ervoor mee heeft genomen, maar het dekseltje niet helemaal goed zat, waardoor jouw middagmaaltje heerlijk heeft liggen marineren in de vissap. Die curry is trouwens de grootste dolksteek die je aan je collega’s kunt uitdelen. Die lucht van opgewarmde vis is niet te hakken, dus waag het niet om vis in de magnetron te stoppen.

Volg een basiscursus magnetrongebruik
De magnetron dus. Had ik al gezegd dat je er geen vis in moet opwarmen? Voor veel kantoorwezens is de magnetron het verlengstuk van hun lijf. En terecht, want het is een magistraal object. Maar het is voor veel mensen nogal moeilijk om de juiste stand te vinden die ervoor zorgt dat een maaltijd op eetbare temperatuur het apparaat verlaat. Of je zit met een lauw hapje, of je eten wordt snotterig en stoot geuren uit die niet te harden zijn. Kijk voor de gein ook eens aandachtig ín de magnetron op kantoor, om te inspecteren hoe vaak deze aan de binnenkant schoongemaakt wordt. Dat zal niet heel vaak zijn. Test het een keer door je initialen in ketchup op het plafond van de microgolf te vingerverven, en te kijken wanneer het wordt weggehaald. Leg je eten dus altijd op een bordje als je het erin doet, en als er iets ontploft, ren dan niet weg om iemand anders met de aangekoekte resten achter te laten. Dan ben je namelijk een lul.

Jat het eten van je collega’s niet
Het is natuurlijk balen als je je lunchprakkie op het aanrecht hebt vergeten, of het einde van de maand nadert en al je salaris er al rond de vijftiende doorheen had gejaagd. De verleiding om de koelkast te openen en stiekem een plakje kaas van iemand te pikken is groot. Je jat een sneetje brood uit een zak hier en een zak daar, zodat het zo min mogelijk opvalt. Geen idee van wie die pindakaas op dat bureau is, maar een klein hapje valt heus niet op. Je weet dat je hier verschrikkelijk fout bezig bent. Ook loop je wel degelijk het gevaar ontdekt te worden en dat mensen achter je rug gaan roddelen over jouw pindakaaskleptomanie. Uiteindelijk krijg je er altijd weer shit mee en kan je het allerergste overkomen in die jungle die de kantoortuin is, namelijk niet uitgenodigd worden op de vrijdagmiddagborrel. Er is maar één tip die we kunnen geven: vraag gewoon of je misschien ook een rijstwafel met smeerkaas mag. Doe dat als er veel andere mensen bij zijn, dan kan iemand onmogelijk nee zeggen, want dan mogen ook zij nooit meer op de vrijmibo komen.

Als iemand je eten pikt, reageer dan niet hysterisch
Je kunt een passief-agressief briefje op je eten plakken, als je zo’n persoon wilt zijn. Maar soms zal een hongerige collega schijt hebben aan je eigendom en alsnog je eten pikken, omdat je er toch nooit achter komt wie de schuldige is. Hoe bloedirritant dit ook is, hou je hoofd koel en reageer niet zo hysterisch als Ross uit Friends deed nadat iemand zijn broodje kalkoen had opgegeten. Organiseer geen staffmeeting waar het DNA van iedereen wordt afgenomen voor een politieonderzoek, maar suck it up, en hang een geheime camera in de keuken zodat je bij het volgende incident de schuldige kan pootje haken als hij of zij de keuken binnenkomt.

Organiseer je praatgroep ergens anders
Nee, het aanrecht is niet de beste plek om je weekendplannen, verjaardag van je hond of het laatste dopingschandaal in de petanque-wereld te bespreken. De praatjes ontstaan in de keuken, aangezien dat de plek is waar mensen elkaar ontmoeten. Maar daar blijven hangen veroorzaakt een enorme logistieke ramp, omdat tussen twaalf en één uur iedereen even gebruik moet maken van de koelkast en de magnetron. Ga gewoon lekker aan tafel zitten, en bespreek daar alles. En laat de collega’s die in stilte hun broodje willen opeten gewoon met rust. Niks kan de serene rust van een lunchmoment zo verzieken als verplichte smalltalk.

Ruim eens een keer je troep op
Wie denkt dat werken op een kantoor veiliger is dan in de bouw of als rodeoclown, heeft het mis. Nergens maak je meer kans om uit te glijden over een klodder sambal en je nek te breken dan in de smerige kantoorkeuken. Je maakt er je lunch klaar, en zet je bord na het eten braaf in het rekje dat daarna in de afwasmachine zal worden geschoven. Waarschijnlijk zul je er niet meer tijd doorbrengen, en heb je het idee dat je je keurig gedraagt. De praktijk leert echter dat al die mensen die kort gebruik maken van de keuken om dingen te smeren, op te warmen, uit de verpakking te halen en het er weer in te doen bij elkaar opgeteld een smerige bende maken. Kruimels, korstjes en restjes zijn overal terug te vinden. In plaats van klagen kun je misschien, ik weet niet hoor, even schoonmaken? Ja, er komt een schoonmaker aan het einde van de dag, maar dat betekent niet dat je daardoor niet de boel een beetje fris voor de rest hoeft te houden.

Maar gebruik nooit het schoonmaakdoekje. Elke dag worden tweeduizend mensen ziek van bacteriën uit hun eigen keuken, die zich voornamelijk in dat doekje manifesteren. Kan je nagaan wat dat doekje uit de kantoorkeuken kan veroorzaken. Echt, je kunt echt nog beter je tanden schrobben met een wc-borstel, dan de boel schoonmaken met het gore gele doekje naast de kraan. Het Russische leger gebruikt dit soort doekjes trouwens ook om nieuwe biologische wapens te ontwikkelen. Dus wees gewaarschuwd.

Soppen in de keuken
Ja-haaa. Neuken rijmt op keuken. Maar doe het daar niet. Dat is dom. Tuurlijk, soms kan een vrijdagmiddagborrel een beetje uit de hand lopen, en voor je het weet zoek je met die sales-collega op wie je al maanden een oogje hebt een rustig plekje om te praten over ‘B2B-leads closen en hoe je altijd moet upsellen.’ Maar doe dit in vredesnaam in het schoonmaakhok, en niet in de keuken. De kans dat je betrapt wordt door een hongerige, dronken collega die chips zoekt is aanzienlijk, en daarnaast maak je grote kans om op de spycam van een gefrustreerde dievenspotter geregistreerd te worden.

Er is niemand die niet blij zal zijn als we unaniem besluiten om de kantoorkeuken een beetje fris en opgeruimd te houden. Dat zorgt echt voor fijne harmonische gevoelens die uit je tenen omhoog stromen. Als je een fijne, hygiënische werkomgeving hebt, gaat iedereen elke dag met veel plezier aan de slag. Zo worden je collega’s je vrienden voor het leven. Mocht het niet werken, dan kun je er ook aan denken om wekelijks overtreders van de hygiëneregels standrechtelijk te executeren op de binnenplaats. Dat is beter dan je laatste adem uitblazen op de grond van de keuken met een gebroken nek en een klodder sambal onder je schoen.

Volg MUNCHIES op Facebook, Instagram en Flipboard.