Nachtclubs mogen dit weekend weer open, maar alleen overdag

Nieuwe regels, nieuw ravetijdperk. De vorige keer dat de nachtclubs weer open mochten liep dat uit op een  fiasco. Het is niet helemaal duidelijk welke gedachtekronkel achter het nieuwe beleid zit, maar hopelijk gaat het dit keer wel goed: nachtclubs mogen open, alleen niet ‘s nachts. Onhandig, maar niet geheel onoverkomelijk. Verschillende clubs, zoals Radion en Bret, openden stipt om zes uur ‘s ochtends. Wie wil kan fris gedoucht en uitgeslapen de dansvloer betreden, liefhebbers van lange doorhaalnachten hoeven slechts een paar uurtjes door te komen voordat ze verder kunnen. De in-between-party is de nieuwe after. Ook de Performance Bar in Rotterdam organiseert een vroege rave, getiteld “The Early Shift”. We vierden er dat de rest van het decennium hopelijk wél een groot hedonistisch extravaganza gaat worden. 

Voor het pand van de Performance Bar groet de dj die net gedraaid heeft me monter, waarna ik word verwelkomd door Daniel van den Broeke, één van de initiatiefnemers van de bar. Hij draagt een oranje pruik, een nietsverhullend roze visnet-pakje en zijn accessoires hebben de vorm van drugsenvelopjes. Hij is klaar om te rellen, zoveel is duidelijk. “Ergens vind ik deze situatie een zegen,” zegt hij. De Performance Bar staat erom bekend dat ze voortdurend morrelen aan wat voor “normaal” doorgaat. Doorgaans wordt de saaiheid verdreven door performancekunstenaars, dansers en theatermakers die naakt, of in uitzinnige kostuums, over de bar kronkelen. De nieuwe regeltjes tegen nachtelijke avonturen zijn een steun uit onverwachte hoek bij hun missie. “De overheid dwingt de mensen om flexibel te denken.” Daniel hoopt dat de tijdelijke gekke openingstijden een definitieve breuk forceren met het idee dat je alleen ‘s nachts zou kunnen feesten, maar dat het daarna én-én wordt. “In Berlijn gaat alles ook de hele tijd door.” 

Florian Borstlap, de andere initiatiefnemer van de bar, vertelt dat ze sinds september eindelijk weer shows doen in de bar. Dit is de eerste keer dat er een echt feest wordt gegeven, maar raves in de ochtend zijn in principe niet nieuw voor de Performance Bar, vertelt hij. Die raves duurden een uurtje, en er werd geen alcohol geschonken. “Het was bedoeld om de band met je lichaam te versterken.” 

In tegenstelling tot de eerdere morning raves is er nu wel alcohol, en geen speciaal doel behalve plezier. Om tien uur mijn eerste gin tonic naar binnen klokken voelt verontrustend normaal. Buiten op de trap zit Lara, die er vanochtend als eerste was. “Ik stond in mijn keuken espresso Martini’s voor mezelf te maken voordat ik hierheen kwam.” Ook Anne, die een paar treden lager zit heeft het ontbijt opgeleukt. “Ik heb ook een scheut rum in mijn koffie gedaan hoor.” Tot zover de volksgezondheid. 

Toch is er bijna niemand die de nachtelijke uren heeft overbrugd met een grimmige drugssessie, op twee jongens na die inmiddels al zijn afgetaaid. “Maar zij waren echt goéd doorgehaald,” zegt Daniel goedkeurend terwijl hij demonstreert hoe dat eruit zag door met zijn ogen half dicht wat zwalkende pasjes te doen. 

Tijd lijkt daadwerkelijk niet te bestaan, totdat om twaalf uur de laatste ronde en een aansluitende performance wordt aangekondigd. Mehdi uit Brussel voert een zeer intense laatste dans op waarbij het volledige emotie-spectrum de revue passeert. Daarna mag de dj nog een laatste plaat draaien. Het worden er uiteindelijk een stuk of drie, harde breakbeatplaten die doen herinneren aan de tijd dat raves werden uitgevonden. “Normaal gesproken zou je misschien denken, de mensen moeten toch een keer naar bed,” zegt Daniel. Nu ligt de hele dag nog voor ons, en terwijl er een delegatie naar het Keilecafé verderop in de stad vertrekt om het feest nog voort te zetten, gaan anderen trainen voor hun wandelvakantie.

Tengbeh Martine Kamara legde het feest voor ons vast.