In Chinese ééneurowinkels vind je de allergrootste kunstschatten van de aarde

Sommige dingen zijn overal op aarde hetzelfde, of je nou in Nederland, Spanje of Zuid-Afrika bent. Bijvoorbeeld dat Chinese één-eurowinkels eigenlijk een soort avantgardistische kunstruimtes zijn waar ze voor een appel en een ei de meest krankzinnige producten verkopen. Het soort producten waarvan je als kunstenaar zou willen dat jij ze had gemaakt.

Ik kan iedereen aanraden om zo nu en dan naar een Chinese één-eurowinkel te gaan en er rond te lopen alsof je in een museum bent. Al snel ga je je dan afvragen of alle producten bij elkaar ook als een statement gezien kunnen worden tegen de wereldwijde consumptiecultuur. Of misschien zie je er juist eerder het bewijs in dat mensen een beetje van het potje gerukt zijn. In Kaapstad zag ik bijvoorbeeld sloffen in de vorm van borsten, kapstokhaakjes in de vorm van vingers en 3D-portretten van Hanson, en voor al die producten zijn dus mensen te vinden die het willen kopen! En je beseft je ook opeens dat er dus ergens een fabrieksband moet zijn waar strijkijzers die eruit zien als dolfijnen vanaf rollen.

Deze editie van mijn kunst-top 5 bestaat louter uit producten die ik in Chinese één-eurowinkels over de hele wereld heb gekocht en die nu onderdeel zijn van mijn bescheiden kunstcollectie.

Vaak zijn het alleen al de verpakkingen die een kunstwerk op zich zijn. Op zich is het als je er goed over nadenkt al best gek dat er mensen zijn die plakjes groente op hun gezicht leggen. En dan wordt er dus ook nog speciaal voor die mensen een soort puntenslijper gemaakt waardoor de komkommerplakjes een frivool bloemrandje krijgen. Maar vervolgens, alsof dit alles nog niet genoeg is, wordt er óók nog eens besloten om de vormgeving van dit product zo te maken dat het lijkt alsof het uit een perverse Japanse horrorfilm komt. Hulde voor de menselijke geest!

Deze parel vond ik in Thailand en ik heb ze direct in groten getale ingeslagen. Vaak als ik depressief ben, wat heel vaak is, dan probeer ik me voor te stellen in wat voor situaties deze sticker al gebruikt is. Soms word ik daar vrolijk van, maar soms ook nog depressiever (als ik bijvoorbeeld denk ik aan een meisje van acht dat niet kan slapen omdat ze elke nacht zweepslagen uit de kamer van haar ouders hoort komen en dan maar besluit deze sticker in de stad te kopen en op hun voordeur te plakken).

Ik denk trouwens dat de echte betekenis van deze sticker is dat prostituees ze op hun raam kunnen plakken om aan te geven dat dat een dienst is die ze niet verlenen.

Deze komt uit een Chinese winkel in Mallorca. Ik was niet direct verkocht toen ik hem zag, want: beetje saai. Pas toen mijn oppaskind Bruin Parry demonstreerde hoe zo'n masker er in het dagelijks leven uit kan zien, werd ik enigszins enthousiast. Dat enthousiasme werd alleen maar groter toen Bruins andere oppas (en tevens presentatrice voor VICE News) Gwen Pol bij de terugreis te weinig ruimte in haar bagage had en bedacht dat de enige mogelijkheid om het masker mee te nemen op haar hoofd was.

In Mallorca verkochten ze ook dit radarpak. Je weet wel, voor al die keren dat je naar een feestje gaat en niet weet wat je aan moet trekken en besluit dat je een radarpak aan wil. Bijvoorbeeld als er weer eens een feest georganiseerd wordt met als thema 'de snelweg'.

Voor dit boek is echt een grote markt. Het kleurboek dat ik heb is het tweede deel en na een beetje research vond ik uit dat er nog veel meer te koop zijn. Verder vind ik het heel mysterieus of deze kleurboeken voor kinderen of volwassenen bedoeld zijn. In beide gevallen vind ik het namelijk een tikkie pervers.

Alhoewel, ikzelf doe al een tijdje niks anders meer dan geile gladiatoren inkleuren.