​We spraken de clubeigenaar die seksfeesten voor mensen met hiv organiseert

We besteden deze week aandacht aan de hiv-preventiepil PrEP. Behalve dit en andere artikelen, hebben we ook een documentaire over het onderwerp gemaakt: PrEP: De nieuwe seksuele revolutie?

De Amsterdamse gay club Church organiseert sinds 2012 het feestje 'Hello Pozzums', speciaal voor seropositieve mannen. Sinds kort zijn ook 'negatieve' homo's die de hivpreventiepil PrEP slikken welkom op dit bijzondere feest.

Club Church is een bastion van vrije seks; de enige echte seksclub van Amsterdam, waar het draait om vrije (gratis) seks. Overal in de club zijn cruiseplekken waar geneukt kan worden, en voor wie dat liever in het donker doet is er ook een darkroom.

Church is relatief nieuw. De club werd in 2008 opgericht door de Australische Nederlander Richard Keldoulis, samen met zijn zakenpartner Wim Peeks. Terwijl in Amsterdam de afgelopen jaren veel gaybars en -sauna's zijn gesloten, kozen zij er juist voor om nieuwe zaken te openen. Naast Church runnen Keldoulis en Peeks ook samen met Elard Diekman de Sauna Nieuwezijds, een moderne gay sauna – de laatste van de stad.

VICE sprak met Richard Keldoulis over PrEP, seksfeesten en de veranderende gayscene in Amsterdam.

VICE: Hoe ben je begonnen als clubeigenaar?
Richard Keldoulis: Voordat ik met Church begon had ik een gay info-kiosk op de Westermarkt, opgericht in 1998. We verkochten souvenirs en organiseerden evenementen op Koninginnedag, op de Gay Pride, enzovoorts. Dat hebben we tien jaar gedaan. In die jaren organiseerden we weleens seksfeesten in de Warmoesstraat en Club LA, die toen nog op deze locatie zat. Uiteindelijk konden we de club overkopen, en zo is het begonnen.

Hoe is de stad veranderd sinds jij hier aankwam uit Sydney?
Het is afschuwelijk nu. Er gaan elk jaar meer gay locaties dicht dan dat er nieuwe bijkomen. Bijna niemand opent iets nieuws. Toen ik hier kwam, in 1990, waren er 34 dark rooms in Amsterdam. Nu zijn er nog maar 12 over. Een andere echte club als de onze is er niet. Sommige mensen vinden dat een teken van emancipatie, omdat homo's steeds gemengder uit zouden gaan. Ik vind het jammer.

Waarom?
Ik denk dat een levendige gay scene goed is voor de creatieve stad, zoals Richard Florida die ooit beschreef. Ik denk dat er altijd een clash is tussen culturen waarbij de ene kant zegt: "doe maar normaal," en een andere die zegt: "normaal maakt het leven saai." Een grote gay scene voedt je creatieve klasse en stelt 'normaal doen' ter discussie. Je moet geen eenheidsworst willen, dat is heel slecht voor de stad.

Was de levendige gayscene destijds de reden dat je naar Amsterdam kwam?
Zeker. Ik woonde even in Japan en mijn visum liep af. Ik dacht na over waar ik heen wilde: in Amsterdam was er vrijheid, daar kon ik gewoon wiet roken en verder mezelf zijn. Nederland was heel vooruitstrevend. Toen ik aankwam zag ik piemels voorbij komen op de lokale omroep op televisie! Dat zou je nooit zien in Australië. Nederlanders zijn veel opener over seks. En een club als Club Church die zou daar niet kunnen bestaan. In Australië bestaan bijvoorbeeld wetten die alcohol schenken in seksclubs verbieden.

Is de teruggang zoals jij die beschrijft niet gewoon te wijten aan het feit dat je tegenwoordig met een swipe naar rechts een fuckbuddy kan vinden?
Dat heeft misschien wel invloed gehad, maar in Madrid en Berlijn hebben ze ook internet, en daar heb je nog wel een enorme gayscene.

Wat is er leuk aan om een seksclub te hebben?
De darkroom is een beetje mijn natural habitat, mijn speeltuin. Ik ben ooit begonnen uit eigen interesse. En sex sells, toch? Ik kan nu een goedlopende zaak combineren met mijn strijd voor seksuele vrijheid.

Wat is het meest seksuele feest dat jullie hebben?
Dat is wel heftig. Kijk maar op de website [waar je onder meer kunt lezen: "Bottoms arriveren vooraf aan de tops, kleden zich uit en krijgen een zak over hun hoofd. Ze kunnen niet zien door wie ze geneukt worden en ze hebben er ook geen keuze in. Tops zoeken een bottom uit en kiezen. – Weigeren is niet toegestaan!"]

In hoeverre is deze club dan 'normaal' binnen de gayscene?
Ik zit ook bij een homo-zwemclub. Ik denk dat van de honderd man in de zwemclub, er vijf hier zouden kunnen komen. Meer niet. Het is soms wel een beetje heftig, ja. Maar een derde van die zwemmers zou je misschien in een gay sauna kunnen tegenkomen. Seksclubs hebben altijd een beetje een fetisjpubliek gehad. Sauna's zijn niet zo hardcore, en bij ons in Sauna Nieuwezijds zie je daarom ook een iets jonger publiek.

Bij het beginnen van de feesten voor seropositieve mannen in 2012 schreven jullie: "Er is nog altijd discriminatie van mensen met hiv in het uitgaansleven en in de cruising scene. Er is behoefte aan een feest waar hiv-positieve homomannen onder elkaar kunnen zijn, een feest waar het stigma op hiv niet bestaat. Club Church wil een plek creëren waar hiv-positieve mannen zich lichamelijk onbevangen kunnen voelen, waar hiv status geen obstakel is."

Nu zijn seronegatieve mannen die PrEP gebruiken ook welkom. Vanwaar die keuze?
We willen het taboe rond hiv wegnemen, ook binnen de gayscene. We wilden een plek creëren voor mannen die seropositief waren, zodat die het ook onbeschermd konden doen. Maar sinds een aantal jaren weten we dat als je positief bent en je je medicijn slikt, je niet besmettelijk voor anderen bent. Bovendien kunnen mensen die PrEP slikken geen hiv oplopen. Het wordt dus steeds veiliger. Uiteindelijk zijn de gevaarlijkste mannen de mannen die hun status niet kennen.

Hoe verantwoordelijke voel je je voor de veiligheid van je bezoekers?
We hebben overal gratis condooms, ik voelde me altijd al verantwoordelijk voor de veiligheid. Vroeger controleerden we echt of mensen die condooms ook gebruikten, nu doen we dat niet meer. Maar of je het veilig of onbeschermd doet is uiteindelijk de eigen keuze van degenen die het met elkaar doen.

Hoe kijk je er tegenaan dat hiv dankzij die nieuwe medicijnen steeds beter te bestrijden is?
Dat is natuurlijk geweldig. Weet je, toen penicilline tijdens de Tweede Oorlog beschikbaar kwam, begon syfilis opeens opgelost te worden. Daarom ontstond er tot de jaren tachtig een periode waarin er steeds minder angst was voor dodelijke geslachtsziektes, tot AIDS opeens opkwam in 1981. Wie weet kunnen we de seksuele revolutie voortzetten, nu er steeds minder angst heerst. Ik heb er nu zelf al plezier van. Hiervoor deed ik het altijd met condoom, maar sinds ik PrEP slik kan ik het niet alleen soms zonder condoom doen, maar ook zonder angst.