Muziekrecensies uit ons allernieuwste magazine!

Sun Structures

Waarom denkt iedere muzikant die sixtiesmuziek maakt dat het geoorloofd is om een compleet krankzinnige garderobe te rocken? Deze jongens dossen zich op hun persfoto’s uit met puntschoenen, kekke colbertjes en coltruien. Hun garderobe doet daarmee niet onder voor die van de gemiddelde 3FM-dj. Ook dragen ze hun haar in een boblijn of in een vakkundig getoupeerde krullenbol, en ze zijn daarmee de personificatie van alles wat er lelijk is aan een Instagram-filter. Plichtsgetrouw als ik ben zal ik ook nog iets over de muziek zeggen: ze doen te veel hun best om te klinken als Tame Impala die te veel hun best doen om te klinken als The Beatles en die bestaan al 45 jaar niet meer. Die jongens vonden het op een gegeven moment ook wel mooi geweest allemaal. Als je het toch zo leuk vindt in die sixties dan ga je toch lekker terug??!!! EIGEN TIJD EERST!

Too True

Sub Pop

Als ik de Dum Dum Girls dan toch per se met een gewas moet vergelijken dan kies ik voor de ui. Waarom? Ze zijn nogal saai, de buitenkant is niet om over naar huis te schrijven, de inhoud is al helemaal om van te janken en ze komen verrassend goed van pas bij het schoonmaken van je barbecuerooster. Als je toch per se wil luisteren kan dat via deze omleiding, want het Ministerie van Saaiheid heeft verboden om nummers van Dum Dum Girls door te plaatsen op het internet.

Cheatahs

Wichita Records

Het is prachtig dat er weer ontzettend veel gitaarbandjes zijn die de uitzichtloosheid van hun bestaan kleur geven door een heleboel blanke mineurakkoorden af te rammen. Wanneer heb je hier iets aan? Als je vriendinnetje het heeft uitgemaakt bijvoorbeeld. Of als je maar niet aan je ouders kunt uitleggen wat je nou precies kan met je studie communicatie. Kortom: luister naar dit debuutalbum van Cheatahs als je het allemaal niet meer ziet zitten. Het helpt. Zet het geluid op niveau burenruzie. Laat het gepiep van de magnetron het enige zijn dat je uit deze cocon van rebellie kan halen.

Radric Davis vs. The State 2 (The Caged Bird Sings)

Het luisteren naar Gucci Mane werkt therapeutisch en zorgt voor structuur en rust in je leven. Het is wat Goede Tijden, Slechte Tijden is voor een aan lager wal geraakte huisvrouw. Er is een constante stroom van nieuw materiaal, maar eigenlijk verandert er nooit iets. Dit ervaren liefhebbers als prettig. De titel van dit album, waarop de allerstoerste alfaman uit de entertainmentindustrie wordt vergeleken met een vrolijk kwetterend vogeltje in een net zo schattig kooitje maakt je misschien aan het lachen. We zullen zien wie er het laatst lacht wanneer dhr. Mane de gevangenis verlaat, en alleen maar onder je bed vandaan komt om als Rapgame Ludo Sanders in je kuiten te bijten.

Coke Boyz 4

Deze mixtape is best wel vet. Jammer dat Lana Del Rey gesampled wordt, dat is een beetje achterhaald sinds 2011. Oh, en een beetje jammer dat Frenchie P. Diddy inschakelt om mee te doen op deze mixtape, dat is een beetje achterhaald sinds ALTIJD. Verder snap ik niet waarom er voor artwork gekozen is dat bestaat uit het meest inspiratieloze logo dat ooit van coke gemaakt is. Hoe kan dit in godsnaam gebeuren als er tientallen topfoto’s van French Montana met zijn babyaapje Julius Caesar op het internet circuleren? Jammer.

Atlas

Op de Facebook-pagina van Real Estate bieden talloze mensen hun huis te koop aan. Dit is niet omdat ze na het beluisteren van dit magnifieke album alleen nog maar in een stationwagen de zonsondergang tegemoet willen rijden met kabbelende gitaarpop op repeat. Het is omdat ze denken dat de pagina van Real Estate daadwerkelijk de juiste plek van heel het internet is om hun huis te koop aan te bieden. Dat is veel leuker dan dit album ‘ontroerend goed’ te noemen.

Eagulls

Gooi je iPhone in de lucht en denk aan spijkerharde postpunk. Denk aan feedbackende versterkers. Denk aan natrappen nadat iemand in de pit op de grond is gevallen. Denk aan het ontwijken van de jongen die in zijn Black Flag-shirt van de H&M gaat stagediven. Denk aan pissen tegen het podium. Denk aan zoute zweetzoenen met tandbotsingen. Denk aan tegenstribbelende geslachtsorganen vanwege treetjes vol halve liters smijtbier. Denk aan remkabels van ME-busjes doorknippen. Vang je iPhone niet op en pis er net zolang op tot-ie uitgaat. Sla een klaar-over in elkaar en steel dit album.

Cultlove EP

Kan iemand me uitleggen hoe het mogelijk is dat er in Nederland slechts een enkele haan kraait naar Yuko Yuko, maar dat men in Mexico maar al te graag luistert naar de supermooie liedjes van deze Friese slaapkamermuzikant? Het zal wel iets met internet te maken hebben, of met het klimaat ofzo? Of is het in Mexico doodnormaal om in een caravan naar cassettedemo’s van Ariel Pink en Atlas Sound te luisteren terwijl je blikken Pitt-bier wegtikt?

Warpaint

Ik ben als kleuter een tijdje in de veronderstelling geweest dat de wereld altijd zwart-wit was, en dat kleur ooit was uitgevonden door iemand. Zomaar, van de ene op de andere dag. TV-beelden van vroeger waren in zwart-wit, en ik dacht gewoonweg dat de wereld er vroeger zo uitzag. Rond die tijd liep ik met ontzettend veel vraagtekens rond. Zo vertelde een klasgenootje dat sperma uit vrouwentieten kwam. Waar dat vandaan kwam weet ik tot op de dag van vandaag niet, maar ik geloofde hem. Wat ik probeer te zeggen is dat je brein soms de vreemdste gedachtenkronkels voor waar aanneemt, simpelweg omdat je niet beter weet. Zo heb ik Warpaint ook jarenlang genegeerd omdat ik dacht dat het een band was die alleen op prijs gesteld werd door mensen die zich laten schminken op feestjes. Dat zal waarschijnlijk door de naam komen. Nu heb ik naar dit album geluisterd, en kan ik er best inkomen dat er ook leuke mensen naar Warpaint luisteren.

Lost In The Dream

De eerste single van dit album heet Red Eyes. Als je die hoort waan je je een jonge Bruce Springsteen, en heb je er alle vertrouwen in dat jij degene bent die de economische crisis eigenhandig de nek om zal draaien. Hup, de schouders eronder, uit het slob ermee! Vervolgens hoor je de rest van het album en denk je: laat ook maar zitten.

Wig Out At Jagbags (de afbeelding van dit gezellige koppel heeft NIETS met dit album te maken.)

Oké, let op: Pavement was een leuke band in de jaren negentig. Zo, dat hebben we gehad. Dan gaan we nu over naar Stephen Malkmus in 2014, een jaar waarvan het bestaan door een schrikbarend grote groep mensen ontkend wordt. Leuk en aardig dat hobbybandje, maar volgens mij doet hij net iets te veel zijn best. Die nonchalance valt niet meer in scène te zetten. Ik ben ervan overtuigd dat zijn albums exponentieel beter zouden worden als hij zijn dagen sleet als de Bill Murray van de indierock. Zomaar uit het niets aanhaken bij jonge stoners, om tekenfilms te kijken en te fantaseren over waterbedden in stoelvorm, of voorverpakte Bugles met de smeerkaas er al in. Dan komen die leukere albums vanzelf wel.

Fabriclive 73

Pangaea is niet alleen de minst bekende gast van Hessle Audio, het is ook de naam van het oercontinent dat miljoenen jaren geleden in alle zee op aarde dreef. Dat wist je misschien wel als je niet constant had vertrouwd op de spiekbriefjes in je Bosatlas tijdens aardrijkskundeles. Maar wist je ook van het bestaan van Pangaea Ultima? Dat is de naam van het supercontinent uit de toekomst, als dankzij al die malle fratsen van de platentektoniek de continenten weer naar elkaar toe groeien. Ik heb vast een primeurtje voor je: als het eenmaal zover is wordt dit album het officiële volkslied van Pangaea Ultima. (Bron: Marc van der Linden)

Instant Alpha

Zoveel verschillende genres, zo weinig tijd. Dat kan best leuk zijn, maar een uur lang aan de tunerknop van een FM-radio draaien zou ongeveer hetzelfde resultaat opleveren. Het is geruststellend dat Feadz op zijn eerste (!!!) soloproject ooit niet krampachtig vasthoudt aan de vergane elektroglorie, maar ik hou mijn hart vast omdat er bij dergelijke releases altijd weer termen als trillectro, glitch house en Baltimore funky gebruikt gaan worden. Dit heb je niet van mij.

Baby

Ik geloof best dat deze muziek wordt omschreven als futuristisch. Toch moet ik bij de vermoeiende vocale uithalen onmiddellijk denken aan een meisje met een tramp stamp, die voorafgaand aan een Idols-auditie veel te veel naar Christina Aguilera heeft geluisterd. Dat brengt ons weer terug bij af en dat is hartstikke jammer. Maar goed, Jim Bakkum heeft nog steeds 50.000 volgers op Twitter, dan besef je dat de sporen van Idols op ons collectief geheugen toch onuitwisbaar zijn.

Instrumental Mixtape Vol. 3

Hier zijn drie reden om je dag te vergallen: 1. Het schijnt dat dit de laatste is van een drieluik aan Instrumental Mixtapes. 2. Deze mixtape is eindig. 3. Clams casino is de naam van een gerecht dat bestaat uit mosselen met broodkruimels en bacon, en dat is voor zover ik weet helemaal nergens in Nederland te krijgen.

Daydream EP

Deze man is naast muzikant ook gewoon tramchauffeur in Helsinki. Nog wel. Hij schijnt nooit zomaar op de bel te drukken, dit gebeurt altijd precies op de maat van de allermooiste arrangementen die hij tijdens zijn om te kotsen zo saaie diensten bedenkt. Op de lange kille weg van het rangeerterrein naar huis beginnen zijn handen al te jeuken. Eenmaal thuis sleutelt hij alles aan elkaar als een heuse multi-instrumentalist. Weet je wie ook tramchauffeur was en daarnaast op een extreem bescheiden manier topprestaties leverde? Profdarter Co Stompé. Mijn vriend Simon heeft ooit nog eens zijn kat naar Co Stompé vernoemd. Zijn kat was namelijk ook lang, kaal en won bijna nooit een dartwedstrijd.