Waarom onderzoek naar het seksleven van de schroefworm erkenning verdient

Edward Knipling en Raymond Bushland waren twee entomologen uit de twintigste eeuw die zich verdiepten in het seksleven van de Cochliomyia hominivorax, ofwel de schroefworm. Hoewel onderzoek naar het seksleven van de schroefworm misschien gek klinkt, was het niet gewoon voor de leuk: Het duo probeerde een manier te vinden om de parasitaire insecten in bedwang te houden. De maden van deze wormen vraten aan het vlees van levend vee, maar ook aan die van mensen, voornamelijk in het zuiden van de Verenigde Staten van de jaren 60.

"Schroefwormonderzoek klinkt misschien als een grap, maar dat is het niet," zei Jim Cooper, een congreslid in Tennessee in een persbericht. Hij opperde als eerste het werk voor de Golden Goose Award. Deze prijs eert wetenschappers wiens werk in eerste instantie belachelijk leek, maar later grote bijdragen hebben geleverd aan wetenschappelijk onderzoek. "Het onderzoek heeft de veehouderij miljarden bespaard en helpt ons nu ook in het gevecht tegen Zika."

Van 1930 tot 1950 hebben Knipling en Bushland met een minimaal budget veldonderzoek gedaan in Florida en Texas. Toen ze voor het eerst hun idee uitbrachten om gesteriliseerde mannelijke schroefwormen los te laten in een wildpopulatie, werden de entomologen – gefinancierd door de Ministerie van Lanbouw van de Verenigde Staten – compleet belachelijk gemaakt door de wetenschappelijke wereld. Volgens andere wetenschappers was het onmogelijk om insecten te "castreren".

Ondanks alle sceptici, bleef het tweetal hun onderzoek vervolgen. Een paar decennia later wordt hun aanhoudende interesse in het seksleven en de sterilisatie van de schroefworm eindelijk beloond met een Golden Goose Award.

Het voorafgaande werk in de schroefworm van Knipling en Bushland ligt ten grondslag aan een nieuwe techniek bekend als de "insectensterilisatietechniek", die momenteel wordt gebruikt in de strijd tegen de Aedes aegypti, de mug die het Zikavirus veroorzaakt. Met de insectensterilisatietechniek worden onvruchtbare insecten uit het lab losgelaten in een wildpopulatie van muggen van hetzelfde soort. De onvruchtbare muggen concurreren met de vruchtbare insecten voor de paring, alleen kunnen ze geen vrouwtjes bezwangeren. Zo zorgen ze voor een geboortedaling in de populatie. De techniek werd al gebruikt om de schroefwormpopulatie terug te dringen in gebieden van Noord-Amerika in 1982 en is ook gebruikt bij bepaalde soorten fruitvliegen.

Amerikanen van vandaag hebben misschien nog nooit gehoord van de vliegende schroefworm. Maar de wetenschappers die daar hun carrière aan hebben gewijd, kunnen we dankbaar zijn voor hun bijdrage aan voedselzekerheid en volksgezondheid.