Een kerkhof van autobanden is mooi en een beetje triest tegelijk

Het beeld van de desolate zee van rubber hierboven is niet gemaakt met de computer. Je kijkt hier naar een bestaand kerkhof van autobanden, een pijnlijke herinnering aan de rotzooi die de mens van de aarde maakt.

In 2013 fantaseerde de Spaanse kunstenaar Pejac al over dit beeld, dat hij destijds in een aquarel schilderde onder de titel Heavy Sea. Na een bezoek aan een autobandenvuilnisbelt besefte hij echter dat deze voorstelling ook daadwerkelijk bestond, en dus zette hij zijn project voort in de vorm van een fotoserie. “Het was een poëtische nachtmerrie,” vertelt Pejac aan The Creators Project. “Het is een hele overweldigende ervaring om in een zee van miljoenen rubberen banden te staan. Het voelde meer als een kerkhof dan een stortplaats."

Pejac staat bekend om zijn gecompliceerde schilderijen en straatkunstwerken, waarin hij bekende objecten in een nieuwe setting plaatst, of juist andersom. De werken zijn normaal gesproken bedoeld als een soort visuele grapjes, maar Heavy Sea voelde ook voor hem als iets totaal anders. “Het was geweldig om de mogelijkheid te hebben om dit project, dat in eerste instantie niets meer was dan een idee, te verwezenlijken. Het was spannend en dramatisch tegelijk.”

Pejac wil de locatie waar de foto’s werden genomen niet prijsgeven, maar hij laat wel weten dat er meer van dit soort stortplaatsen zijn, zoals bijvoorbeeld de bandenberg van Colorado en de grootste vuilnisbelt ter wereld in Koeweit. “Hoe langer ik tussen die banden stond, hoe duidelijker het werd dat de relatie tussen de mens en de aarde op de klippen is gelopen,” zegt hij.

De foto’s van de banden zijn op zichzelf al een sterk staaltje fotojournalistiek, gericht op een onderwerp dat al langer op de aandacht van het internet kan rekenen. Toch weet Pejec het geheel te verheffen tot iets artistieks. Door een simpele, oranje redingsboei aan het beeld toe te voegen weet hij feilloos de boodschap over te brengen dat het milieu verdrinkt in ons vuilnis. De zeespiegel stijgt, het weer wordt extremer en mensen die in kustgebieden leven, zeker in arme landen, wacht een grimmige toekomst. “Ik ben altijd gevoelig geweest voor milieuactivisme; het heeft een grote invloed op mijn werk,” zegt Pejac.

Het is niet Pejacs bedoeling om met de serie moralistisch over te komen. Hij hoopt simpelweg dat mensen even de tijd nemen om stil te staan bij zijn foto’s. “Ik wil met mijn foto’s laten zien hoe slecht we met z’n allen met de aarde omgaan,” besluit hij. ““Het laatste wat ik wil is hiermee de schuld van me afschuiven. Het is volgens mij het belangrijkste dat je kritisch op jezelf bent."

Kijk voor meer werk van Pejac op zijn website.