FYI.

This story is over 5 years old.

Studenten

Fotografiestudenten vroegen zich af wat een beperking eigenlijk is

Het resultaat is de serie ‘Disorder’, waarmee die vraag op vijftien manieren wordt beantwoord.
Ellen Orwar, “Self-Effacement.” Met dank aan de kunstenaar

Vijftien fotografiestudenten van de Kulturama Kunstacademie in Stockholm hadden afgelopen maand de kans om door te breken in Berlijn. Ze probeerden allemaal op hun eigen manier antwoord te geven op de vraag: wat is een beperking? Het resultaat is de serie Disorder, die in de Duitse hoofdstad werd tentoongesteld.

Katri Heinämäki, "Underestimated." Met dank aan de kunstenaar

Katri Heinamaki fotografeerde bijvoorbeeld de allerlaatste show van de Finse punkband Pertti Kurikan Nimipäivät, wiens bandleden allemaal een aandoening hebben. “De een heeft een spraakgebrek, de ander het Syndroom van Down,” legt de fotograaf uit. “Maar ze zijn hetzelfde als jij en ik: ze willen bier drinken, in een eigen huis wonen, seks hebben en een gewoon leven leiden zoals iedereen. Daarom begonnen ze zeven jaar geleden de band, als schreeuw naar de buitenwereld over de omgang met mensen die een beperking hebben. Met hun muziek hebben ze dat kunnen aanpakken.”

Advertentie

Katri Heinämäki, "Underestimated." Met dank aan de kunstenaar

Ylva Sonberg koos een andere aanpak en speelde met het idee van vastzitten. Ze maakte een serie foto’s, waar ze opgevouwen en beweegbare 3D-prints van maakte.

Ylva Sonberg, “Naked. Eternal. Moving.” Met dank aan de kunstenaar

De zes foto’s van Iselin Blitzner zien eruit als een hele duistere instagrampost. “Ik fotografeerde een voormalig psychiatrische inrichting in Noorwegen, een gebouw dat daar nog steeds staat,” vertelt ze aan The Creators Project. “Je kunt echt de duisternis van het huis voelen, die je vastgrijpt en niet meer loslaat. Toen ik deze foto’s nam, begon ik me ook te realiseren dat er in mij ook beperkingen zitten. Die probeerde ik ook vast te leggen.”

Iselin Blitzner, “Darkness”. Met dank aan de kunstenaar

Het werk van Ola Lewitschnik kijkt meer naar uiterlijke beperkingen. Hij maakte microscopische afbeeldingen van haar, huid en afval. “Ik kijk naar het gekke en het rare, en maak daar wat moois van,” zegt hij. “Schoonheid schuilt juist in het onverwachte, niet in wat wij al kennen.”

Beeld: Ola Lewitschnik

Ellen Orwar legde een benauwend gevoel vast waar veel vrouwen mee kampen, dat te zien is in “Self-Effacement”. “Het is een gevoel dat bij de moderne vrouw hoort, hier en overal,” legt ze uit. Sofia Nausikaa Eriksson en Eila Bjorklund sloten zich bij dat vrouwelijke thema aan, maar kozen een andere insteek. Sofia maakte intieme foto’s van de strijd tegen eetstoornissen en in “Liv” laat Eila een fotografische tijdlijn van haar menstruatie zien. “Ik wil dit op een of andere manier laten zien, omdat het nog steeds als een taboe wordt gezien,” zegt Eila. “Zonder ongesteldheid zou er helemaal geen leven zijn. Elke paar weken heeft het vrouwenlichaam weer de mogelijkheid om leven te creëren. Ik wil dat mensen ongesteldheid daarom als iets moois gaan zien. ”

Advertentie

Eila Björklund, “Liv”. Met dank aan de kunstenaar

Beeld door en met dank aan Sofia Nausikaa Eriksson

Ellen Orwar, “Self-Effacement.” Met dank aan de kunstenaar

De 22-jarige Adam Sundman koos leeftijd als onderwerp. Zijn werk heet “Dead Youth” en bestaat uit foto’s van drie volwassenen met krijgslustige verf op hun gezicht. “Ik denk dat iedereen het gevoel krijgt dat hij of zij vastzit op een bepaalde leeftijd. Punkrockers zijn bijvoorbeeld erg open over dit gevoel. Oudere mensen ervaren het ook vaak, alleen denken ze er misschien niet altijd aan.” Voor zijn serie fotografeerde hij ook zijn eigen vader.

Adam Sundman, “Dead Youth”. Met dank aan de kunstenaar.

Volgens Sundman duurde de foto van de rokende vrouw enkele uren. “Ik denk dat ze het wel leuk vond. Ze heeft zo’n tien sigaretten gerookt toen ze voor mijn camera stond.”

Adam Sundman. “Dead Youth.” Met dank aan de kunstenaar

Als je meer werken van deze jonge fotografen wil zien, klik dan hier.