Ik maakte een dijk van boerenkool als reactie op alle Japanse rijstdammen op internet

Lief dagboek, vandaag heb ik een boerenkoolsluis gemaakt, omdat ze dat in Japan ook doen. Waarom? Ja, hallo, waarom niet?!

Als klein kind speelde ik al met mijn bordje hutspot tot het in mijn ogen een Madurodam-waardig Deltaplan was. Ik was vast niet de enige. Sterker nog, ik weet zeker dat we in Nederland, in de grotemensenwereld, om klokslag zes uur nog steeds onze piepers, bloemkool en gehaktbal prakken tot we een ons wegen, om er vervolgens een Noordzee aan jus overheen te kwakken.

Spelen met ons eten is misschien wel een van de voornaamste inspiratiebronnen voor onze uitmuntende waterhuishouding. Toch blijven wij nuchtere Nederlanders veel te bescheiden over ons talent. Dat de Japanners ons voor zijn met een rage is niets nieuws, maar dat ze ons verslaan op eigen terrein doet pijn. Het is tegenwoordig namelijk een trend in Japanse restaurants om gasten te verassen met een damconstructie van curry, een zogeheten damukare. Hoewel het pas sinds kort extreem populair is geworden, dateert de eerste damukare al uit 1965 en werd het enkel geserveerd om een jubileum van een dam te vieren. Tegenwoordig beginnen sommige chefs er echt werk van te maken. Rijstmuren die saladedorpen beschermen tegen een kokend hete curry-zee. Dam(n), wat kunnen ze ook veel.

Japanners zijn superingenieurs en bovendien gewoon knettergek, dus het verbaast me eigenlijk niet dat ze hier zo goed in zijn. Maar ik kan het niet laten gebeuren dat wij zo over ons heen laten lopen. Dus belde ik met bij de meest gerenommeerde restaurants van Nederland, zoals De Librije van Jonnie Boer en de Gastrobar van Ron Blaauw, om te kijken of wij geen sterk staaltje voedselwaterschap kunnen leveren. Heb je dat echt gedaan? Ja. Het leverde dit soort rare gesprekken op:

“Restaurant De Librije, goedenmiddag.”

Ja hallo, ik hoef geen tafel te reserveren hoor. Ik heb namelijk een beetje een vreemd verzoek.

“Vertel het eens.”

“Zou uw keuken mee willen doen aan mijn boerenkoolsluis-experiment?”

“… Je wat?”

“Nou, lang verhaal, maar dat doen ze in Japan en ik wil eigenlijk gewoon een hele grote dam maken van boerenkool. Met hulp van jullie chef. Kan dat?"

“Uhm, nee.”

“Hoezo niet?!”

Terwijl ik door zat te ratelen en de beste maître d’ probeerde te overtuigen van mijn grandioze idee was ondertussen de mise en place al in volle gang. Het kwam erop neer dat niemand tijd had voor mijn experiment.

Gelukkig is DIY-gastronomie mij niet geheel onbekend en heb ik in de avonduren geen ster te doen. Vier uur lang heb ik met een pincet lopen poeren in dit magistrale prakje. Mijn whiteboard staat inmiddels vol met formules voor de perfecte stamppot om mijn dam te bouwen. Want, geliefde Japanners, ik beken dat jullie in veel dingen onmenselijk goed zijn en ons voor waren, maar jullie hebben mijn boerenkoolsluis nog niet gezien. Kijk hem hieronder eens shinen: een prachtig marmeren muur van stamppot, ondersteund door knakworstpilaren, die de Rookworst Veluwe beschermt tegen een kolkende zee van overheerlijke jus.

Na een intense fotoshoot van mijn creatie, kwam mijn innerlijke en sinistere jongetje weer naar boven. Voordat ik alles in mijn mond duwde, moest en zou ik mijn prachtige dorpje eerst op de meest perfecte en gruwelijke wijze laten overstromen. Het was een mooie dag, ben benieuwd wat voor spannends mij morgen weer te wachten staat.